Το σερί των 3 ημερών της Ανάστασης τελείωσε. Έγινε πολύ τελετουργικό, σκληρή νηστεία, έντονη προσευχή, σκαμπανεβάσματα στη μεγάλη νηστεία. Το φινάλε ήταν τυλιγμένο στο φως του Χριστού. Πώς πάμε μετά από αυτές τις μέρες στα σπίτια μας, στις οικογένειές μας και πόσο Χριστό κουβαλάμε από εδώ και πέρα; Τόνισα στον εναρκτήριο λόγο της μεγάλης νηστείας ότι δεν υπάρχουν δύο είδη Χριστιανισμού. Μια της Σαρακοστής, με αρκετές δουλειές, με εγκράτεια και συχνή προσέλευση στις εκκλησιαστικές λειτουργίες και τρόπο να είμαστε αφού κλείσουμε την πόρτα της Σαρακοστής. Θα ήμασταν απλώς κατάδικοι της μοίρας, ένα είδος φυλακισμένων που, αφού φύγουν από τις φυλακές των περιόδων του μόχθου και αφήνοντας πίσω τους περιορισμούς που επιβάλλει η Εκκλησία στις 4 νηστείες, θα δίναμε ελεύθερα τα ηνία στις απαρχές των αμαρτωλών, θα πίναμε και θα καπνίζαμε, θα είχαμε πόρνες και θα ήμασταν πάλι απρόσεκτοι με τους γύρω μας, θα κουτσομπολεύαμε και θα κρίναμε ό,τι κινείται στη γη.
Αν λάβατε τον Χριστό και τον λάβατε κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου του Πάσχα και κατά τη διάρκεια της Σαρακοστής, μην του γυρίσετε την πλάτη από τώρα μέχρι την επόμενη Σαρακοστή. Δεν μπορείς να αγαπήσεις με δύο τρόπους αυτόν στον οποίο ορκίστηκες πιστότητα. Όπως κάνετε σήμερα, πρέπει να συνεχίσετε αύριο. Εάν ζείτε με φειδώ, και επιδιώκετε συνεχώς στη ζωή σας να εδραιώσετε την ισορροπία και το μέτρο, μπορείτε να συμμετέχετε στον Χριστό ανά πάσα στιγμή. Να χαίρεσαι τον Χριστό και να τον αποκαλύπτεις κάθε μέρα στους γύρω σου, ώστε όταν δουν τις καλές σου πράξεις να δόξουν δόξα στον Θεό! Χριστός Ανέστη!
Πατήρ Αλέξανδρος Λουγκου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου