29 Απριλίου - Πριν από 29 χρόνια, ένα χρόνο μετά τη δολοφονία του Ιερομόναχου Βασίλι, των μοναχών Τροφίμ και Φεράποντος στο Ερμιτάζ της Όπτινα, σκοτώθηκε εκεί ο υπηρέτης του Θεού Γεώργιος (Εφίμτσουκ) / 16/12/1969 - 29/04/1994 / Ο Γεώργιος ήρθε στο Ερμιτάζ Optina ως προσκυνητής στα μέσα Μαρτίου, πέρασε τη Μεγάλη Σαρακοστή στο μοναστήρι, γιορτάστε το Πάσχα και, αν θέλει ο Θεός, θά ενταχθεί στις τάξεις των μοναχών των αδελφών Όπτινα.
Αλλά ο Κύριος του ετοίμασε μια άλλη απροσδόκητη κλήση: να αναπληρώσει τον αριθμό των Ρώσων μαρτύρων. Τη Μεγάλη Παρασκευή του 1994, μαχαιρώθηκε τελετουργικά με μια βελόνα ακριβώς στην καρδιά.
Όλα έγιναν γύρω στις 4 το απόγευμα. Η εξέταση του νεκρού έδειξε ότι πέθανε από πολλαπλές ενέσεις με μακριά βελόνα. Την έβγαλαν από την καρδιά του δολοφονημένου Γιώργου.
Από τα απομνημονεύματα του Ιερομόναχου Θεοκτίστου (Πετρόφ): «Τρέχοντας πάνω, είδα τον Γιούρα με τα μάτια γουρλωμένα πίσω, απλωμένο σαν σταυρός στο γρασίδι κοντά σε ένα τεράστιο πεύκο. Έιχε τρομερούς πόνους, δεν είπε τίποτα, πέθαινε σιωπηλά.
Αρκετοί ακόμη άνθρωποι έτρεξαν. Κάποιος άρχισε να κάνει στον Γιούρα τεχνητή αναπνοή και μασάζ στην καρδιά, χωρίς να γνωρίζει ότι μια βελόνα δώδεκα εκατοστών από μια σύριγγα είχε κολλήσει μέσα της και κάθε πίεση τρυπούσε ξανά την καρδιά της Γιούρα.
Μόνο όταν τραβήχτηκε το πουκάμισο, είδαν μια μαύρη κουκκίδα και ένα φαρδύ μέρος της βελόνας σε αυτό. Δεν υπήρχε αίμα. Έβγαλαν μια βελόνα και έμειναν έκπληκτοι με το μέγεθός της.
Ο Ηγούμενος Μελχισεδέκ πλησίασε και άρχισε να ψάλλει προσευχές . Κάτω από την προσευχή των αδελφών και αρκετών προσκυνητών, ο Γιούρα σταμάτησε να αναπνέει. Η ψυχή του πήγε στον Κύριο.
Οι γονείς αποφάσισαν να θάψουν τον γιο τους στην πόλη Togliatti. Ο Γεώργιος κηδεύτηκε την πέμπτη μέρα, αλλά δεν υπήρχαν σημάδια φθοράς - σαν να είχε μόλις αποκοιμηθεί.
Λίγο μετά τη δολοφονία, η μητέρα είδε σε ένα όνειρο ένα μικρό κελί και μέσα σε αυτό τον γιο της με τα ρούχα ενός μοναχού - «η κάπα είναι τόσο ευγενική. στέκεται κοντά στη σόμπα και τα γατάκια κουλουριάζονται γύρω του.
Την ένατη μέρα μετά το θάνατό του, ο Γιώργος για μια στιγμή εμφανίστηκε ξανά στη μητέρα του σε όνειρο: λαμπερός, ευδιάθετος, με δύο νεαρούς άντρες κοντά στο στρωμένο τραπέζι.
Θυμήσου, Κύριε, στη Βασιλεία Σου τον σκοτωμένο δούλο σου Γεώργιο!
Είχε ένα βιβλίο προσευχής στον παράδεισο - τον προπάππου της μητέρας του Μωυσή Προκόποβιτς. Ακόμη και στα χρόνια του διωγμού για την πίστη, έζησε σύμφωνα με τις εντολές του Θεού, πασχίζοντας να μεταδώσει τον τρόπο ζωής του στα παιδιά και τα εγγόνια του.
Δεν αναγνώρισε τη σοβιετική εξουσία. Διώχτηκε, στα τριάντα φυλακίστηκε για την πίστη του - και είχε τέτοια ελπίδα στον Κύριο που, ενώ βρισκόταν στο κελί, ανακοίνωσε: «Εδώ, θα με αφήσουν να βγω μια από αυτές τις μέρες. Ο Κύριος μεσολαβεί για μένα».
Σύντομα πράγματι απελευθερώθηκε, αλλά ακόμη και τότε δεν μπήκε στο συλλογικό αγρόκτημα και είπε σε όλους: «Είναι ο Σατανάς που ήρθε στην εξουσία, δεν θα τον υπηρετήσω ποτέ - θα υπηρετήσω τον μοναδικό Κύριο». Η πίστη του ήταν τόσο δυνατή που μέσα από τις προσευχές του υπήρχαν περιπτώσεις θεραπείας.
Ο Μωυσής Προκόποβιτς έζησε σε βαθιά γεράματα. Ασπρομάλλης, με θαμνώδη γένια, δεν αποχωριζόταν τη Βίβλο, την ήξερε σχεδόν από καρδιάς και συχνά ανέφερε παραδείγματα από τις Γραφές, προειδοποιώντας για τις αυταπάτες των απογόνων του, που έσπευσαν έξυπνα στις υποσχεμένες φωτεινές αποστάσεις.
Κάποτε, ο εγγονός Κόλια διακήρυξε σε έναν εορταστικό οικογενειακό κύκλο: "Παππού, είσαι φρένο στον κομμουνισμό!" Ο Μόουζες Προκόποβιτς έβαλε σιωπηλά ένα μπολ με τυρί κότατζ στο κεφάλι του. «Τι είσαι, παππού, μου χάλασε όλο το κουστούμι;» Ο Κόλια φούντωσε. «Για να μην μιλάει άσεμνα πράγματα», εξήγησε σύντομα ο Μωυσής Προκόποβιτς, φεύγοντας από τη γιορτή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου