ΠΑΡΑΒΟΛΉ.

  

      Λέγεται ότι κάποτε ζούσε μια χήρα σε ένα μικρό σπίτι στην άκρη του δάσους και είχε ένα καλό και ευγενικό αγόρι.  Ήταν πολύ φτωχοί.

       Μια μέρα, η καημένη η μάνα, μην έχοντας τίποτα να βάλει στο τραπέζι, έστειλε το αγόρι της στο διπλανό χωριό σε έναν ξάδερφό της για να δανειστεί φαγητό.

 Η γυναίκα έδωσε στο αγόρι ένα ωραίο χαλάκι για να μην το στείλει με άδεια χέρια.

 Το αγόρι έσπευσε να φύγει, δεν είχε πολλά να πάει: έπρεπε απλώς να περάσει μέσα από το δάσος, μετά να διασχίσει ένα χωράφι, και στην άκρη του χωραφιού ήταν το γειτονικό χωριό.

 Η μητέρα φίλησε τον γιο της και τον έστειλε μακριά

 Ο ΘΕΟΣ ΒΟΗΘΕΙΑ!.

 Μετά άρχισε να περιφέρεται στην αυλή.

 Ο χρόνος άρχισε να τελειώνει.

        Πέρασαν αρκετές ώρες, αλλά το παιδί δεν επέστρεψε.

 Τότε ήταν βράδυ.  Ήδη η γυναίκα άρχισε να ανησυχεί.  Και ξεκίνησε να τον αναζητήσει.

 Πέρασε μέσα από το δάσος καλώντας τον.

 Έφτασε στην άκρη του δάσους και ακόμα δεν είδε το αγόρι.

 Η καρδιά της χτυπούσε δυνατά και καυτά δάκρυα κυλούσαν στα μάγουλά του.

 Άρχισε να τρέχει στο γήπεδο, να τον φωνάζει και να τον ψάχνει γύρω του με τα μάτια της.

 Με τόση βιασύνη, τα μάτια είχαν σπάσει όλα, αλλά η γυναίκα δεν ένιωθε πια τα αγκάθια και τα αγκάθια του χωραφιού που της τρύπωναν τα πόδια σε κάθε της βήμα.

 Σκεφτόταν μόνο το παιδί και προσευχόταν συνέχεια στη ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ να μην έχει πάθει τίποτα το αγόρι.

       Και κάθε σταγόνα αίματος όπου έπεφτε μεταμορφωνόταν σε ένα μεγάλο κόκκινο λουλούδι στο χρώμα του αίματος.  Κι έτσι το χωράφι γέμισε παπαρούνες.

 Τελικά, το βρήκε.

       Ξάπλωσε, γιατί ήταν αδύναμος και  νηστικός όπως ήταν δεν είχε τη δύναμη να φτάσει στο άλλο χωριό.

 Χαρούμενη που τον βρήκε επιτέλους, η γυναίκα πήρε το παιδί της στην αγκαλιά της και το έφερε πίσω στο σπίτι, ευχαριστώντας τον παράδεισο που βρήκε το αγόρι της.

 Και από τότε οι μαμάδες έμειναν στα χωράφια!

          Οι παπαρούνες θυμίζουν την αγάπη κάθε μητέρας και την προσπάθεια και τις θυσίες που κάνει για τα παιδιά της.

         Λέγεται επίσης ότι κανείς δεν θα μπορούσε ποτέ να μετρήσει όλες τις παπαρούνες στο χωράφι, όπως κανείς δεν μπορεί να μετρήσει όλες τις θυσίες και τις προσπάθειες που κάνει μια μητέρα για το παιδί της.