Εξομολόγηση της μητέρας Tatiana Răduleţ (αναχώρησε στον Θεό πριν από 37 χρόνια) στις κομμουνιστικές φυλακές
Την Μεγάλη εβδομάδα ήταν μια εβδομάδα βασανιστηρίων για εκείνη. Είχε στιγμές που μιλούσε δυνατά, με τον εαυτό της. Το πρωί του Πάσχα φαινόταν να είναι πιο ήσυχη. Ξαφνικά, μέσα στην ησυχία εκείνου του ιερού πρωινού, σαν να την έσπρωξε ένα ελατήριο, χωρίς να δώσει άλλη εξήγηση, η μητέρα Τατιάνα έτρεξε προς την πόρτα και άρχισε να χτυπά με τις γροθιές της, φωνάζοντας όσο πιο δυνατά μπορούσε:
- Άνοιξε, άνοιξε την πόρτα, έρχεται ο βασιλιάς της Μεγαλοπρέπειας! Ανοίξτε όσο έχετε ακόμα χρόνο, αλλιώς αλίμονο!
Την κοίταξα έκπληκτος, αβοήθητος. Μετά από λίγη ώρα, ο ήχος των βημάτων και ο ήχος των φωνών ακούγονται στην αίθουσα. ο αξιωματικός υπηρεσίας εμφανίζεται στην πόρτα. Η μητέρα Τατιάνα ηρεμεί και τον χαιρετάει με το «Χριστός Ανέστη!». Ο αξιωματικός μας κοιτάζει ερωτηματικά, που περίμεναν έντρομα τα αποτελέσματα. Θα την σύρουν κάτω από το κρύο ντους; Θα την βάλουν με ζουρλομανδύα; Θα την χτυπήσουν;...
Ο αξιωματικός βάζει το χέρι του στο κεφάλι του, ως ένδειξη ότι έχει τρελαθεί, και την αφήνει να βγει στο διάδρομο, περικυκλωμένος από την ομάδα των ιππέων. Η πόρτα κλείνει και μένουμε με τσουχτερά τα αυτιά για να προλάβουμε κάποιες πληροφορίες. Προσπαθούμε να κάνουμε μια προσευχή. Σιωπή... Τότε, ξαφνικά, από κάπου όχι πολύ μακριά, ακούγεται η δυνατή, γεμάτη φωνή της Μητέρας Τατιάνας που τραγουδά το «Χριστός Ανέστη!». Η μελωδία διεισδύει πέρα από τους τοίχους και τις μπάρες, λιώνοντας τη ζοφερή ατμόσφαιρα σε μια παραδεισένια ευλογία.
Το επανέλαβε τρεις φορές, όπως στο μοναστήρι το Πάσχα, όταν χτύπησε η Ασφάλεια! (μαρτυρία της Viorica Stănulețiu Călinescu, Lacrima prigoanei)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου