ΣΕ ΈΝΑ ΒΙΒΛΊΟ.

Σε ένα βιβλίο ενός καθηγητή Πανεπιστημίου στην βιβλιοθήκη της ΙΜ Διονυσίου στο Άγιον Όρος (τυχαία έπεσε στα χέρια μου ένα βράδυ) ανοίγοντας το έπεσα πάνω σε ένα χωρίο όπου ο συγγραφέας περιέγραφε με πολύ γλαφυρό τρόπο το πώς σχετίζεται η αναστάτωση της φύσης (χλωρίδας και πανίδας) από την εξέλιξη της αμαρτωλοτητας του ανθρώπου! Ομολογουμένως εξεπλάγην από την εμπεριστατωμένη αιτιολογία του καθηγητή αυτού αφενός για την ασυνήθιστη θεματολογία αλλά περισσότερο για το αυταποδεικτο των γραφομενων του πως δηλ.θεολογικα σχετίζεται η ανθρώπινη αμαρτία με την αναστάτωση του περιβάλλοντος -της πλάσης όλης εν τέλει. Δεν θυμουμαι την ανάλυση που πραγματευτηκε το εν λόγω ζήτημα αλλά πραγματικά προβληματιστηκα και εξεπλάγην κυριολεκτικά. Φοβερά μυστήρια πράγματα που όντως ισχύουν αν σκεφθεί κανείς από το βιβλίο της Γενέσεως ότι ο άνθρωπος συνυπήρχε αρμονικά με την φύση την οποία έφτιαξε ο Θεός στην Πανσοφια Του προκειμένου να υπηρετεί τον άνθρωπο!