Τὸ κομποσχοίνι ἔχει τὴν δική του γλώσσα -- τὴν ἡσυχία τῆς
καρδίας καὶ τὴν σιωπὴ τῶν χειλέων. Τὸ κομποσχοίνι μετατρέπει τὸ
σὲ φιλοσοφικὴ σχολή, τὴν πλατεία τῆς πόλεως σὲ ἔρημο. Ὅταν ὁ
σπίτι σὲ παρεκκλήσι, τὸν δρόμο σὲ ὁδὸ πρὸς τὸν ναό, τὴν ἀγορὰ
ἄνθρωπος κάθεται στὴν τράπεζα μὲ τὴν εὐχὴ στὴν καρδία, τότε τὸ
περπατὰ κανεὶς κρατώντας στὸ χέρι τὸ κομποσχοίνι καὶ λέγοντας τὴν
φαγητὸ ἁγιάζεται, συνδαιτυμόνας δὲ γίνεται ὁ φύλακας Ἄγγελος. Ἐὰν
εὐχή, τότε τὰ φτερὰ τοῦ φύλακα Ἀγγέλου ἀόρατα τὸν ἐπισκιάζουν.
Ἂν μπαίνει κανεὶς στὸ σπίτι μὲ τὴν εὐχή, τότε μαζί του εἰσέρχεται
τὴν πόρτα ἀπὸ τὸν δαίμονα. Τὸ σπίτι ὅπου γίνεται ἡ ἀδιάλειπτη
καὶ ὁ φύλακας Άγγελος, ἐνῶ τὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ σφραγίζει
προσευχή, ἐκεῖ πάντοτε εἶναι παρὸν ἕνα ἀόρατο φῶς, ἐκεῖ χαίρεται
ἡ ψυχή, ἐκεῖ ἐλαφρύνεται ἡ καρδία.
Τὸ κομποσχοίνι, σὰν τὴν χρυσὴ ἁλυσίδα, ἑνώνει τὴν οἰκογένεια
στὴν ἀγάπη καὶ τὴν ὁμόνοια. Ἂν οἱ σύζυγοι λένε τὴν εὐχὴ τοῦ
Ἰησοῦ, τότε ἡ ἀγάπη μεταξύ τους (αὐτὴ τῆς ἡμέρας τοῦ γάμου)
θὰ παραμείνει μέχρι τὸν θάνατο. Τὸ κομποσχοίνι δίνει στὰ παιδιὰ
τὴν φρόνηση, στοὺς ἐφήβους τὴν σωφροσύνη, στὶς γυναῖκες τὴν
ὀμορφιὰ τοῦ σιωπηλοῦ πνεύματος.
Τὸ
κομποσχοίνι δίνει στοὺς φτωχοὺς τὴν ἡμερήσια διατροφή,
στοὺς πλουσίους τὴν συμπάθεια καὶ τὴν ἐλεημοσύνη. Τὸ κομποσχοίνι
μᾶς διδάσκει νὰ ἔχουμε τὴν μνήμη περὶ τοῦ ἐπικειμένου θανάτου, ὁ
ὁποῖος θὰ ἔρθει σὰν νοικοκύρης στὸ σπίτι τοῦ ἀνθρώπου, θὰ τοῦ
πάρει ὅλα ὅσα ἐκεῖνος εἶχε συνάξει μὲ πολυετεῖς κόπους· θὰ ρίξει
τὸ σῶμα του στὸν λάκκο, θὰ φάει τὸ πτῶμα του ὁλόγυρα, τὰ δὲ
ὀστᾶ θὰ τὰ κονιορτοποιήσει, σὰν τὴν σκόνη σὲ γουδί, καὶ θὰ τὰ
διαλύσει στὴν γῆ σὰν τὸ ἁλάτι σὲ νερό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου