Ἡ Ἐκκλησία καὶ τὸ καινούριο
Ὅταν ὁ ὅσιος Συμεὼν ἀποφάσισε
νὰ ἀνέβει σὲ ἕνα στῦλο γιὰ νὰ ἀσκητεύσει,
οἱ μοναχοὶ ποὺ ζοῦσαν τριγύρω
θορυβήθηκαν ἀπὸ τοῦτη
τὴν ἀκραῖα καινοτομία.
Ἔκαναν σύναξη καὶ πῆραν ἀποφάσεις.
Ἔπειτα ἔστειλαν ἀπεσταλμένους
πρὸς τὸν ἀσκητή,
οἱ ὁποῖοι τοῦ εἶπαν ἐπιτακτικά
«Συμεών, οἱ Πατέρες σὲ προστάζουν
νὰ κατέβεις ἀμέσως ἀπὸ τὸ στῦλο,
γιατὶ δὲν ἔχουμε παραλάβει ἀπὸ τοὺς παλαιοὺς
ἕνα τέτοιο τρόπο ἀσκήσεως».
Ἀκούγοντας τὰ λόγια τῶν ἀπεσταλμένων
ὁ Συμεὼν ἄρχισε γοργὰ
νὰ κατέρχεται ἀπὸ τὸ στῦλο.
Καὶ τότε ἄκουσε ξανὰ τὴ φωνή ἐκείνων
ποὺ τόν εἶχαν διατάξει νὰ κατέβει,
«Συμεών, σταμάτα καὶ ἐπέστρεψε στὴ θέση σου,
γιατὶ οἱ Πατέρες ὅρισαν ἂν σὲ δοῦμε
νὰ βάζεις ὑπακοὴ στὸ πρόσταγμά τους
νὰ σοῦ ποῦμε,
πὼς ἔχεις εὐλογία νὰ συνεχίσεις
σʹ αὐτό τὸν τρόπο ἄσκησης ποὺ διάλεξες».
Ἡ Εκκλησιὰ ξέρει
νὰ ἀναγνωρίζει πάντα τὴν ἀλήθεια
στὸ νέο καὶ στὸ καινό,
ἀκόμα κι ὅταν ἑκεῖνη ἀποκαλύπτεται
μὲ τρόπους ποὺ μέχρι πρότινος δὲν γνωρίζαμε.
Ὅπως ξέρει νὰ διακρίνει
καὶ κάθε τί παλιὸ καὶ γερασμένο
ποὺ ἐνδεδυμένο μὲ τὴν τελευταῖα λέξη τῆς μόδας
καμώνεται πὼς εἶναι νέο καὶ ὄμορφο.
Ἂς μὴ φοβόμαστε λοιπόν·
ὅ,τι εἶναι ἀληθινό -παλαιὸ ἢ νέο-
θὰ τὸ ἐντάξει στὴ ζωή της ἡ Ἐκκλησία·
κι ὅ,τι εἶναι ψεύτικο
-παραδεδομένο ἢ ριζοσπαστικό-
θὰ τὸ ἀποβάλλει ἡ ἴδια ἡ ζωή.
Ὅσο γιὰ ἐμᾶς τοὺς «δεινοὺς συζητητές»,
τοὺς τόσο σίγουρους γιὰ τὶς ἀπόψεις μας,
-προοδευτικούς καὶ συντηρητικοὺς-
καλὸ θὰ ἦταν νὰ ξεκαβαλήσουμε ἀπὸ τὸ στῦλο
ποὺ ἔχουμε τοποθετήσει
τὸν ταλαίπωρο ἑαυτό μας,
ἂν πραγματικὰ θέλουμε
νὰ διαλεχθοῦμε μὲ τὸν κόσμο,
τόσο ἐκεῖνον ποὺ στέκεται μακριά,
ὅσο καὶ ἐκεῖνο ποὺ θέλει νὰ βρίσκεται
κοντὰ στὴν Ἐκκλησὶα.
π. Μιλτιάδης Ζέρβας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου