ΑΔΕΛΦΉ ΤΙΜΟΘΕΗ.

Ἀδελφὴ Τιμοθέη

Ἡ ἀδελφὴ Τιμοθέη δὲν ἔβλεπε γιὰ

πρώτη φορὰ τὸν Ἅγιο. Πρὶν ἀπὸ 8

χρόνια, δηλαδὴ πρὶν ἀκόμη γίνει μοναχή, τὸν εἶχε συναντήσει

στὴν Κρήτη.

Ἐκείνη τὴν περίοδο σπούδαζε νηπιαγωγὸς στὰ Χανιὰ καὶ

ἐπειδὴ εἶχε ἀποφασίσει να γίνει μοναχή, ὁ διάβολος εἶχε ξεσηκώσει τόσους πολλοὺς πειρασμοὺς, ποὺ τὴν εἶχαν κάμψει καὶ

ήταν πολύ στεναχωρημένη. Ενιωθε καὶ ἕνα βάρος ποὺ τῆς

προκαλοῦσε τόσο έντονη δυσφορία ὥστε μία ημέρα ἀποφάσισε  νὰ πάει περπατώντας στὸν Ἱ. Ναὸ τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου,

διότι εἶχε ἀκούσει ὅτι κάνει μεγάλα θαύματα. Ἤθελε νὰ

κουραστεῖ καὶ ξεκίνησε μὲ τὰ πόδια ἀπὸ μακριὰ, χωρὶς νὰ

πάρει τὸ ἀστικὸ λεωφορεῖο.

Ὅταν ἔφτασε στὸν Ναὸ, προσκύνησε καὶ προσευχήθηκε

θερμά. Παρακάλεσε τὸν Ἅγιο Νεκτάριο ἐπὶ ἀρκετὴ ὥρα ἀλλὰ

τὸ βάρος δὲν ἔφευγε ἀπὸ πάνω της. Λυπημένη, καθὼς ξεκίνη-

σε νὰ φύγει, βλέπει νὰ μπαίνει στὸ Ναὸ ἕνας μικρόσωμος

Παππούλης καὶ πίσω του νὰ τὸν συνοδεύει μία ομάδα ἀπὸ

ἱερεῖς καὶ λαϊκούς. Ἐπειδὴ ἦταν πολὺ συνεσταλμένη, ντράπηκε νὰ μιλήσει καὶ ἀποτραβήχτηκε στὴν ἄκρη. Ἔκανε μία

ὑπόκλιση καὶ εἶπε ἀπὸ μέσα της:

-Τὴν εὐλογία σας, Γέροντα.

-Τὴν εὐλογία τοῦ Κυρίου νὰ ἔχεις!

Φώναξε ὁ Παππούλης καὶ ταυτόχρονα τὴν εὐλόγησε σηκώνοντας τὸ χέρι του ὅσο μποροῦσε πιὸ ψηλὰ καὶ κάνοντας

ἕνα μεγάλο σταυρό. Τὴν ἴδια στιγμὴ ἔνιωσε νὰ φεύγει ὅλο τὸ

βάρος ἀπὸ πάνω της. Ἔνιωσε αὐτὴν τὴν κακὴ ἐνέργεια νὰ

ἀνεβαίνει μέσα ἀπὸ τὸ σῶμα της πρὸς τὰ πάνω καὶ νὰ

φεύγει! Ταυτόχρονα ἀπὸ κάτω ἀπὸ τὰ πόδια καὶ πρὸς τὰ

ἐπάνω ἔνιωσε μία δύναμη καὶ μία χαρὰ ἀπερίγραπτη. Αὐτὸ

ἦταν πάρα πολὺ αἰσθητό. Δηλαδὴ ἔφυγε ἀπὸ πάνω της κάποια δαιμονικὴ ἐνέργεια ποὺ τὴν ταλαιπωροῦσε ἀφάνταστα,

προκειμένου νὰ ματαιώσει τὰ σχέδια της νὰ γίνει μοναχή.

Ὅλη αὐτὴ ἡ δυσφορία ἦταν κάποιο δαιμόνιο καὶ δὲν τὴν ξαναενόχλησε ποτέ. Μέσα σ᾿ αὐτὴ τὴ χαρά της, ρώτησε

κάποιους ποὺ ἦταν ἀπ᾽ ἔξω:

-Ποιός..., ποιὸς εἶναι αὐτὸς ὁ Παππούλης;

-Ὁ π. Πορφύριος! Ἔχει μέρες στὰ Χανιά… Δὲν τὸ ἔμαθες;