Πριν από δύο χρόνια μια πιστή μου έγραψε για τα σοβαρά προβλήματα υγείας που έχει η οικογένειά της. Έρχονται όλοι στην Εκκλησία μας και διαβάζουμε προσευχές στον Άγιο Ιωάννη τον Ρώσο. Αρχίζει να προσεύχεται όπως ο κόσμος. Κάνω το Παρεκκλήσι της Θεοτόκου και τον Ακάθιστο του Αγίου Ιωάννη του Ρώσου κάθε μέρα. Σε λίγες εβδομάδες τα προβλήματα υγείας δεν υπάρχουν πια. Η γυναίκα δεν κάνει μόνο τον κανόνα των 40 ημερών, αλλά έναν ολόκληρο χρόνο. Κι εγώ θαύμασα με την επιμονή της και την αγάπη της για την προσευχή.
Πριν λίγες μέρες η κυρία μου έγραψε ξανά κλαίγοντας. Ο αδερφός της έχει μεγάλες πέτρες στα νεφρά με βασανιστικό πόνο. Τους δίνω τον ίδιο κανόνα. Όλοι βάζουν ζήλο στην προσευχή. Ο πνευματικός τους πατέρας, εγώ, όλη η οικογένεια.
Τρεις μέρες μετά την έναρξη του κανόνα, ο μεγάλος λίθος (4 cm) κατεβαίνει από το νεφρό. Οι κρίσεις πόνου είναι όλο και πιο σπάνιες.
Ο άνθρωπος έρχεται σε εμάς στην Εκκλησία και διαβάζουμε προσευχές στον Άγιο Ιωάννη. Καθώς με πλησίασε, έβλεπα τον πόνο στο πρόσωπό του. Έσφιξε τα δόντια του. Κάθισε σε μια καρέκλα.
Κατά τη διάρκεια της προσευχής, ο άνδρας αναστέναξε πολλές φορές. Λαχάνιαζε αργά.
Όταν τελείωσε, ο άντρας χαμογέλασε. Πατέρα μου, τίποτα πια δεν με πονάει. Ξαφνικά. Ξαφνικά.
Σήμερα, στην Ύψωση του Τιμίου Σταυρού, οι γυναίκες φύλακες της πίστεως στη ζωή του βρέθηκαν ξανά στην Εκκλησία μαζί μας. Αμέσως μετά τη Θεία Λειτουργία, ο άνδρας αφαίρεσε τις πέτρες που τον τρύπησαν από τον πόνο.
Ευχαριστώ Άγιο Γιάννη. Είσαι χαριτωμένος. Σε αγαπάμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου