Έχω πάει μόνο μία φορά στην Optina Pustyn. Πήγαμε εκεί με τη σύζυγό μου και τα πνευματικά μου παιδιά του πατέρα Arkady Shatov (τώρα Επίσκοπος Orekhovo-Zuevsky Παντελεήμονα) το καλοκαίρι του 1996: λίγους μήνες μετά τη γέννηση του περιοδικού Thomas και λίγους μήνες πριν από τη γέννηση της Katya και των κορών μου .
Όπως όλους, μας υποδέχτηκε ο λαμπρός πατέρας Ηλιόδωρος. Προσπάθησα να εξηγήσω αμέσως πού και τι υπήρχε στην έρημο, να δείξω τα πάντα, μη ξεχνώντας την τραπεζαρία και την αναζήτηση χώρου για ανάπαυση (το μοναστήρι ήταν γεμάτο). Δεν περπάτησε, αλλά φαινόταν να πετάει - ανταποκρίθηκε τόσο γρήγορα σε αιτήματα, εκπληρώνοντάς τα με αστραπιαία ταχύτητα. Ταυτόχρονα, δεν ξέχασε τη λατρεία. Και το σούρουπο, όταν μια θρησκευτική πομπή περπάτησε γύρω από το μοναστήρι, ο ίδιος πανταχού παρών ιεροδιάκονος περπάτησε μεταξύ των πρώτων με ένα καντήλι.
Θυμάμαι πώς το βράδυ, μετά από εκείνη τη θρησκευτική πομπή, σχεδόν τα μεσάνυχτα, προσπάθησε να βοηθήσει τους ανθρώπους να βρουν κατάλυμα για τη νύχτα σε μια από τις εκκλησίες του μοναστηριού. Έδειχνε σε όλους το καλύτερο μέρος για ύπνο, έψαξε να βρει κάτι να το φορέσει, κάτι να το καλύψει... Και ξαφνικά κατάλαβε: «Αδέρφια, αδερφές, δεν διαβάσαμε τον απογευματινό κανόνα! Δεν προσευχηθήκαμε για τον ύπνο που έρχεται!». Γύρισε προς το μέρος μας και κοίταξε τριγύρω. Πολλοί ήταν κουρασμένοι κατά τη διάρκεια της ημέρας και ήταν ειλικρινά δύσκολο να αναγκαστούν να σηκωθούν. Και άρχισε αμέσως να λυπάται, να παρηγορείται και να λέει: «Δεν πειράζει, μην ανησυχείς, θα προσευχηθώ και θα κάνεις ό,τι μπορείς. Όλα είναι καλά, μην ανησυχείτε, αν συμβεί κάτι, επαναλάβετε διανοητικά μετά από εμένα».
Διάβασε λοιπόν τον απογευματινό κανόνα όχι μαζί, αλλά σαν από πάνω μας, που ήμασταν κουρασμένοι. Ήταν σαν να είχε μια εφεδρική μπαταρία κάπου μέσα.
Συγγραφέας: Vladimir GURBOLIKOV
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου