Σχετικά με τη συνήθεια μερικών λαϊκών να αναζητούν πνευματικούς ηγουμένους. Ένας λογαριασμός του πατέρα Savatie Bastovoi για ένα περιστατικό με τον πατέρα Selafiil από το Noul Neamț

 Σχετικά με τη συνήθεια μερικών λαϊκών να αναζητούν πνευματικούς ηγούμενους

Μια αφήγηση του πατέρα Savatie Bastovoi για ένα περιστατικό με τον πατέρα Selafiil από το Noul Neamț

Κάποτε συνάντησα έναν γνωστό που δεν τον είχα δει για πολύ καιρό και άρχισε να μου λέει κάθε λογής πνευματικές ιστορίες, αγωνίες και πειρασμούς που τον δοκιμάζουν. Μου είπε ότι επισκέπτεται συχνά πνευματικούς πατέρες στη Ρουμανία και ότι ένας από αυτούς είναι ο ιερέας του. Μετά μου λέει ότι έχει κάποια προβλήματα και με ρώτησε αν ξέρω κανέναν ηγούμενο που βλέπει το πνεύμα.

Λέω: «Δεν ξέρω αν είναι διορατικός με το πνεύμα, αλλά θα σας συμβούλευα να πάτε στον πατέρα Selafii (από το Noul Neamţ), γιατί, ακόμα κι αν δεν είναι γνωστός, είναι ένας πνευματικός άνθρωπος με σπουδαία σοφία." Από την άλλη, νομίζω, μου μιλάει για τόσο υψηλά πράγματα, τριγυρνάει στα μοναστήρια και δεν κατάλαβε ότι δεν μας σώζουν οι ηγούμενοι με το πνεύμα, αλλά η εκπλήρωση των χριστιανικών διαταγών. Αλλά τότε σκέφτομαι, γιατί να κρίνω τον άνθρωπο, ίσως, πράγματι, έχει φτάσει τόσο ψηλά που χρειάζεται τη συμβουλή ενός επιδέξιου ηγούμενου, κι ας μην είναι μοναχός, καθώς λαϊκοί συχνά μπαίνω στη διακονία ως μοναχοί.

Λέω: «έλα σε μας στο μοναστήρι και θα μιλήσω με τον γέροντα να σε καλωσορίσω». Ένα βράδυ θυμήθηκα ότι αυτός ο γνωστός μου ήρθε με αυτοκίνητο. Λέει: «πού είναι ο ηγούμενος, γιατί πρέπει να γυρίσω απόψε». Λέω: «ίσως μείνω μέχρι αύριο, γιατί ο πατέρας είναι στη δουλειά και δεν ξέρω πώς θα του πω να μας υποδεχτεί, νομίζω ότι είναι κουρασμένος, ότι είναι γέρος και άρρωστος».

Τον κάλεσα στην εκκλησία και του είπα να μείνει μέχρι να τελειώσει η λειτουργία. Καθίσαμε πίσω από τον πατέρα, που καθόταν στην καρέκλα του και προσευχόταν στο κομποσκοίνι. Λέω στο μυαλό μου: «πήγαινε εδώ πιο κοντά στον γέρο και θα δει τι σκέφτεσαι και αν είναι θέλημα Θεού θα σε δεχτεί, αλλά αν όχι δεν θα σε δεχτεί». Όταν ο γέροντας βγήκε από την εκκλησία, πήγα γρήγορα κοντά του και πήρα την ευλογία του. Μόλις την προηγούμενη μέρα είχα έρθει από τη Ρουμανία και ο πατέρας μου μου είπε να πάω στο σπίτι του, να του πω τι είδα και τι άκουσα, όπως κάνει με όλους όσους έρχονται από ταξίδι, για να είναι στο επίκαιρο με τα πάντα.

Πλησιάζω το κάρο του γέρου και λέω: - Ευλόγησε, πάτερ. - Ποιος είναι? - Είμαι εγώ, Savatie. Έχω έναν λαϊκό αδελφό εδώ που έχει κάποιες ανησυχίες και θέλει να σε ρωτήσει κάτι. - Δεν ακούω, αδερφέ, πήγαινε σε έναν παπά. Ο πιστός με κοίταξε χαμογελώντας και κατάλαβα ότι ο γέρος δεν ήθελε να μιλήσει. Κατά κάποιον τρόπο σκεφτόμουν ότι ο καημένος λυπόταν, ότι είχε έρθει μέχρι το τέλος για το τίποτα, αλλά από την άλλη, σκεφτόμουν ότι υπάρχει κάποιος από κάτω σε όλο αυτό το περιστατικό. Πηγαίνω μαζί του στο αυτοκίνητο και σκέφτομαι: «από τη μια, ο γέρος μου είπε ότι δεν ακούει, και από την άλλη, τον έστειλε σε έναν ιερέα, νομίζω ότι ξέρει γιατί το είπε αυτό, έπρεπε να το είχε διαβάσει όταν κάθισα πίσω του στην εκκλησία».

- Λοιπόν, φαίνεται ότι αυτό ήταν το θέλημα του Θεού, μου λέει στον χωρισμό, λίγο λυπημένος. - 

Πότε ήταν η τελευταία φορά που εξομολογηθήκατε; Τον ρωτάω. - Ναι, δεν έχω εξομολογηθεί εδώ και πολύ καιρό. Η τελευταία φορά που εξομολογήθηκα ήταν πριν από ένα χρόνο και μετά όχι στον ιερέα. Λοιπόν, στο μυαλό μου λέω, δεν έχεις εξομολογηθεί εδώ και ένα χρόνο και ακολουθείς ηγούμενους που βλέπουν το πνεύμα, γιατί μας έστειλε ο γέρος σε έναν παπά, για να κάνεις τα βασικά που απαιτούνται. ένας χριστιανός και μετά να τρέχει πίσω από υψηλά πράγματα. Ήθελες ηγούμενους που έβλεπαν με το πνεύμα, εδώ σε είδε με το πνεύμα. Δεν του το είπα όμως για να μην τον στεναχωρήσω. Μόνο ο Θεός θα τα αποκαλύψει όλα εν καιρώ.

Φωτογραφία: Ο πατέρας Savatie Bastovoi δίπλα στον Γέροντα Selafiil από τη Μονή Noul Neamț (+2005)

από το έργο «Love that never falls» - Father Selafiil from Noul Neamț, Publishing House Cathisma, 2008, σελ. 115-117.