Είπε Γέρων :
Ταπεινός ο Θεός...
Ακροβατούσα στο άπειρο
Χριστέ μου, στο σκοτάδι
έψαχνα για να βρω, Θεό
και να γευτώ , το χάδι..
Έψαχνα μέσα στο χρυσό
σε κάστρα, αλαβάστρινα
μα ήταν τόσο ταπεινός
ήταν στη γη και ανάσανα .
Ποιός να είναι τούτος ρώτησα
που με πνοή χαρίζει
φως και ζωή εις τους τυφλούς
μα όταν πονά, δακρύζει;
Διψά μα εγείρει τους νεκρούς
με ένα λόγο μόνο
στο άγγιγμα , ο παράλυτος
γοργά τρέχει στο δρόμο..
Ο ιδιος το είπε, ξάστερα
στους μαθητές του ότι,
μη σας ζαλίζουν λογισμοί
γιατί , πώς και διότι....
Είμαι εγώ ο ταπεινός
και στην καρδιά , Πράος
αλλού μην ψάχνεις να με βρείς
γιατί θα αγγίζεις, χάος...
Κοίταξε που είναι οι φτωχοί
όπου πεινούν και κλαίνε.
Όπου κραυγάζουν δόξα σοι
και όπου αδικούνται λένε....
Είναι ο Θεός μας ταπεινός
και ζει μέσ την καρδία
σε όποιου οι χτύποι ρυθμικά
βωούν, σε συγχορδία...
Κύριε _Κύριε, ελέησον
το δούλο σου που κλαίει
άκου και την αναπνοή
το όνομά σου λέει....
Αν είναι τούτη καθαρή
ζει μέσα σε παλάτι
που το έπλυνες με δάκρυα
και υψιπετά σε άτι....
Αν είναι τούτη ρυπαρή
τον έβαλες να ζήσει
σε σταύλους που έκτισες εσύ
μα πάλιν θα ελεήσει...
Είναι αγάπη, είναι φως
ειρήνη και χαρά
και εάν δεν τα εψηλάφισες
ζεις μέσα στην αρά....
0ταν μετράς με ανθρώπινα
μέτρα τον Πλαστουργό σου
και δεν τα αφήσεις πίσω σου
δεν έχεις το Θεό σου.
Π.Π
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου