ΤΟ ΕΠΙΤΡΑΧΉΛΙΟ!!! ΦΟΒΕΡΌ ΌΡΑΜΑ!

 Το επιτραχήλιο ! Φοβερό όραμα!!!!

 Ένας ιερομόναχος πατέρας από τη Μονή Νεάμτς, επιφανής λόγιος, τυπογράφος, βιβλιογράφος, πριν από σχεδόν μισό αιώνα, μου διηγήθηκε μια στιγμή της ζωής του.

 Ήταν μοναχικός και αγαπούσε την ησυχία, γι' αυτό και έμενε σε ένα σπιτάκι έξω από το μοναστήρι, μόνος.  Έκανε τον μοναχικό του κανόνα με αγιότητα, όλους τους κανόνες συν ακάθιστο και την  παράκληση της Θεοτόκου.

 Όταν ήταν τακτικός στην υπηρεσία, δεν του άρεσε πολύ η κοινωνία και το πλήθος των αδελφών.  Το πλήθος τον ενοχλούσε, σπάνια περνούσε από  καφετέρια για φαγητό.  Πονούσε το κεφάλι του που μιλούσε τόσο πολύ.  Αλλά αυτό που απλώς τον ενόχλησε ήταν το πλήθος των πιστών στο Saint Maslu.  Άνθρωποι από όλα τα γειτονικά χωριά συνέρρεαν στο Μυστήριο του Ευχέλαιου και τραβουσαν τά πετραχήλια από τά  κεφάλια των ιερέων.  Κατά την ανάγνωση των Ιερών Ευαγγελίων, σαν σε σημάδι, όλο το εκκλησίασμα των γυναικών συνωστιζόταν κάτω από το πετραχήλι του τραβώντας τον φτωχό πατέρα.  Του φαινόταν μάλιστα ότι ήταν ανάξιο και άσεμνο να μπει  κάποιος κάτω από το πετραχήλι του.

 Ο ηγούμενος τον είδε συνοφρυωμένο και τον ρώτησε.  Του είπε ο πατέρας: γέροντα, ήρθα στο μοναστήρι, να μην με πιάσουν, να με σπρώξουν όλες οι γυναίκες, να με τσακίσουν.

 Ο πατέρας του είπε: Θα προσευχηθώ για την αγιότητά σου.  Αυτό είναι.

 Το επόμενο βράδυ, ο Πατέρας ονειρεύτηκε μια μεγάλη λίμνη φωτιάς, με τρομερό μίασμα, στην οποία καιγόταν εκατομμύρια άνθρωποι.  Και τον μετέφερε ένας άγγελος πάνω από τη λίμνη της φωτιάς, γεμάτη διαβόλους.

 Φορούσε το πετραχήλι του και δεκάδες άνθρωποι το κρατούσαν ουρλιάζοντας φοβισμένοι, κι όμως το πετραχήλι δεν σκίζονταν.

 

Και ο άγγελος του είπε: αυτοί είναι οι άνθρωποι για τους οποίους προσεύχεσαι, τους οποίους εξομολογείς.Μην τα αφαιρέσετε από το λαιμό  σας αλλιώς θα πέσουν στη θάλασσα της φωτιάς και θα χαθούν για πάντα.  Και όχι μόνο τους κρατάς, αλλά και σε κρατάνε, γιατί χωρίς αυτά  μπορούσες να πετάξεις.

 Έκτοτε, με φόβο και τρόμο, ο Πατέρας δεν απομάκρυνε κανέναν από το πετραχήλι γνωρίζοντας ότι η χάρη του Θεού ρέει μέσα του, «σαν την αλοιφή στο κεφάλι που κατεβαίνει στα γένια, στο γένι του Ααρών, που κατεβαίνει στην άκρη. τα ρούχα του».

Πατήρ Ιωάννης Ιστρατι.