ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ!!!!

ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ

 Κατά τη διάρκεια του χριστουγεννιάτικου καθαρισμού, η μητέρα μου άρχισε να αφαιρεί τα πάντα από την αποθήκη.  Τα παλιά σκι των παιδιών, μια ηλεκτρική σκούπα που δεν είχε χρησιμοποιηθεί εδώ και χρόνια, λίγα παιχνίδια.  Και, αφού αφαίρεσε τα πάντα, βρήκε κι έναν μεγάλο Άγγελο, περίπου δύο μέτρα μακριά, όχι σίγουρα περισσότερο, που καθόταν με σκυμμένο το κεφάλι σαν να κουβαλούσε το ταβάνι.  Η μαμά σκληρύνθηκε...

 Ο άγγελος του είπε με απαλή φωνή:

 "- Μη φοβάσαι!"

 Κάτι που έκανε τη μαμά να φοβάται ακόμα περισσότερο...και θα φώναζε τον μπαμπά αν είχε φωνή...

 Αλλά ο πατέρας μου ήταν στο ματς, έπαιζε με τη Ρουμανία... με ποιον έπαιζε, γιατί η μητέρα μου δεν ήταν καλύτερη στο ποδόσφαιρο από τους αγγέλους...

 

Δεν μπορούσε να πει τίποτα, τώρα για παράδειγμα ήθελε να τον ρωτήσει ποιος είναι, γιατί της μιλούσε, αλλά δεν μπορούσε να αρθρώσει λέξη, άνοιξε το στόμα της και δεν βγήκε λέξη, αυτή ήταν η μάνα μετά τη συνάντηση με τον άγγελο...

 Μα ο Άγγελος της απαντούσε, άκουγε τη φωνή των σκέψεών της πολύ καθαρά και δυνατά, σχεδόν εκκωφαντικά σαν να του είχε ουρλιάξει η μητέρα και κανένας άλλος...

 «– Είμαι ο άγγελος του σπιτιού σου».

 Η μαμά δεν ήξερε ότι είχε έναν άγγελο στο σπίτι της, αλλά δεν ήξερε ούτε τι έψαχνε στην ντουλάπα.  Ο άγγελος απάντησε και αυτή τη φορά στην ερώτηση που δεν τέθηκε.

 «- Δεν με χρειαζόσουν πια.

 

Στην αρχή ήμουν στο δωμάτιο των παιδιών, όταν ήταν μικρά, και προσευχόμουν μαζί τους το βράδυ.

 Μετά μεγάλωσαν και όλοι βρήκατε άλλες ασχολίες...

 Όσο ζούσε η γιαγιά σου, η μητέρα σου, χάρη σε αυτήν έμενα στην κουζίνα.  Με ανέφερε κάθε φορά που μαγείρευε.  Προσευχόταν να βγει καλό το φαγητό, ειδικά τον τελευταίο καιρό που λόγω της ασθένειάς της δεν μπορούσε να θυμηθεί τις συνταγές και δεν ήξερε αν έβαζε αλάτι ή όχι, και μοιάζει έτσι, έβαλε αλάτι και πέντε φορές σε ένα στιφάδο, το έκανε, πήρε μια μπουκιά, και μετά μου ζήτησε να κουβαλήσω το φαγητό...μαγείρευα καλά μαζί της!

 Αφού άκουσε το κάλεσμα και έφυγε για την Αιωνιότητα, έμεινα για λίγο στην αίθουσα.  Οι θείες σου έρχονταν στο σπίτι σου, οι αδερφές της, και έφερναν μια προσευχή στο σπίτι σου...

 Έφυγαν όμως κι αυτές κι εσύ ακόμα πιο απασχολημένος και απασχολημένος με όλα... και φτάσαμε από το χολ στην αποθήκη...

 Να φύγω, δεν φεύγω, γιατί δεν μου επιτρέπεται να φύγω...

 Είναι παραγγελία από ΑΝΩΤΕΡΟΥΣ!  Μένω εδώ... οτιδήποτε!».

 Η μητέρα λυπήθηκε πολύ για τον Άγγελο, αλλά ένιωθε ακόμα χειρότερα για αυτούς, που έχουν έναν τόσο καλό και όμορφο άγγελο, και δεν έχουν ιδέα πώς να τον φροντίσουν...ακόμα και ο σκύλος απολάμβανε περισσότερη προσοχή, πήγαινε βόλτα δύο φορές την ημέρα, βουρτσίζονταν και χτενίζονταν... ενώ δεν πέταξαν ούτε «ένα κόκαλο» στον Άγγελο.

 Λοιπόν, γιατί οι άγγελοι δεν χρειάζονται κόκαλα ή σκουπίδια...

 Εκείνη τη στιγμή ακούστηκε από το σαλόνι το χαρμόσυνο κλάμα του πατέρα...

 – Γκουολ!!!  ... Η Ρουμανία είχε βάλει γκολ.

 Η μαμά τρόμαξε με την κραυγή του μπαμπά και μετά σκέφτηκε ότι ένα μεγάλο GOOOOL ήταν επίσης στην καρδιά της.  Δεν μπορούσε να αλλάξει τίποτα από το παρελθόν.

 Ο άγγελός της στην ντουλάπα, σκονισμένος, ξεχασμένος, έμοιαζε χωρίς καμία ελπίδα...

 "- Δεν είναι έτσι, απάντησε ο Άγγελος... μπορείς να με βγάλεις από την ντουλάπα ανά πάσα στιγμή. Όχι για βόλτα δύο φορές, με λουρί, όπως ο σκύλος σου, αλλά αλλιώς..."

 Και τότε η μητέρα θυμήθηκε τη μητέρα της, την γαλήνια προσευχή της το βράδυ και τον τρόπο που την βρήκε να προσεύχεται το πρωί ακριβώς όπως την είχε αφήσει να κοιμηθεί, αναρωτιόταν αν είχε κλείσει κανένα μάτι όλη τη νύχτα...και ξαφνικά ο Άγγελος φως με δύναμη...απλά αυτή η απλή σκέψη και ήδη ο Άγγελος του σπιτιού είχε ήδη ξεχυθεί σε κύματα φωτός, στο χολ, μέσα από τα δωμάτια, παντού, και ξαφνικά το χριστουγεννιάτικο καθάρισμα φάνηκε να έχει τελειώσει...

 — Σωστά, του είπε ο Άγγελος, η προσευχή είναι η μόνη και αληθινή καθαριότητα!

 Από τότε, ο Άγγελος της αποθήκης μετατράπηκε ξανά στον Άγγελο του σπιτιού, ξαναπήρε τη θέση που του αρμόζει και οι παλιές και καλές συνήθειες επανήλθαν.

 Τι να πούμε για την καθαριότητα;!

 Ο χριστουγεννιάτικος καθαρισμός διαρκεί όλο το χρόνο!!!

 Έτσι ήταν η χαρά του αγγέλου και όλης της οικογένειας που ζούσε εκεί.