Η Μονή Σαμταύρης ετοιμαζόταν να γιορτάσει το Πάσχα. Η δωδέκατη ώρα πλησίαζε, όλοι ανησυχούσαν, φασαρίαζαν, αποφάσιζαν ποιος θα κουβαλούσε εικόνες, πανό και ποιος θα χτυπούσε τις καμπάνες. Οι άνθρωποι παρασύρονται τόσο από τις ανησυχίες των διακοπών που φαίνεται να έχουν ξεχάσει το κύριο πράγμα. Εκείνη την ώρα, σαν τον άνεμο, ο πατέρας Γαβριήλ ξέσπασε στο θυσιαστήριο, αναφωνώντας χαρούμενος με την κορυφή της φωνής του: «Χριστός Ανέστη!» Και άναψε φωτιά τέτοιας χαράς, που όλοι χάρηκαν στον αναστημένο Χριστό, και όλες οι μάταιες ανησυχίες έφυγαν από τον εαυτό τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου