Η γάτα και ο άγγελος!!!

 «Ειρήνη μαζί σου», είπε ο Άγγελος με στοργή, καθισμένος δίπλα στη Γάτα σε ένα χοντρό κλαδί και τινάζοντας το χιόνι από αυτό.

«Γεια», ο γάτος άνοιξε το πράσινο μάτι του, κοίταξε νωχελικά τον Άγγελο και γύρισε μακριά.

Ο άγγελος έκρυψε τα γυμνά του πόδια κάτω από τα φτερά του και κοίταξε κάτω. Κάτω τους απλώθηκε μια λευκή αυλή γεμάτη γέλια, τσιρίσματα, χιονόμπαλες που πετούν και βήματα που τρίζουν.
«Έχετε ανέβει ψηλά», είπε ο Άγγελος, εκτιμώντας την απόσταση από το έδαφος.
– Αλλά ακόμη και η χιονόμπαλα του Sashka δεν θα φτάσει εδώ.
Ο άγγελος έγνεψε με κατανόηση και σήκωσε τα χαμηλωμένα φτερά του. Μείναμε σιωπηλοί.

- Τι, ήρθες για τη γριά μου; – ρώτησε ο γάτος χωρίς να γυρίσει το κεφάλι του. Η φωνή του ήταν το ίδιο νωχελική, αλλά ο Άγγελος είδε αμέσως πώς ο πόνος και το άγχος πύκνωσαν γύρω του.
– Όχι, δεν ακολουθώ κανέναν.
– Α! – Το σύννεφο του άγχους έχει αραιώσει. «Λέει κάθε μέρα ότι σύντομα ο Άγγελος θα την πάρει μακριά», θεώρησε απαραίτητο να εξηγήσει η Γάτα. - Προφανώς, άλλος θα πετάξει μέσα...

Σώπασαν πάλι. Όμως, προφανώς, η Γάτα εξακολουθούσε να ενοχλείται από την παρουσία του Αγγέλου και ρώτησε όσο πιο αδιάφορα γινόταν:
-Γιατί είσαι εδώ;
- Ναι, κάθισα να ξεκουραστώ. Έσωσα ένα αγόρι στην πόλη σου από τον εαυτό του. Α, και αυτή είναι σκληρή δουλειά! Τώρα πετάω σπίτι.
- Δηλαδή μπορείτε να το κάνετε αυτό... ακόμα και για ασθένεια;
– Εξαρτάται από το είδος της ασθένειας. Αλλά μπορώ να κάνω πολλά. Είμαι ο φύλακας.
– Λοιπόν, γιατί κάθεσαι εδώ;! – βρυχήθηκε ξαφνικά η Γάτα. - Ελα πάμε!
Και πέταξε στο έδαφος σαν κόκκινος ανεμοστρόβιλος. Ο άγγελος προσγειώθηκε ήσυχα κοντά.
Η γριά ήταν τόσο αδύνατη που ο Άγγελος δεν την είδε αμέσως ανάμεσα στα λευκά μαξιλάρια. Τα μάτια της γριάς ήταν κλειστά και το στήθος της έτρεμε, γεμίζοντας όλο το δωμάτιο με συριγμό, σφύριγμα και λυγμούς. Ο άγγελος έσκυψε από πάνω της, έβαλε τα λευκά του φτερά στο στήθος της και άρχισε να ψιθυρίζει κάτι - στοργικά και ήσυχα. Ενώ στεκόταν εκεί, η Γάτα πρόσθεσε καυσόξυλα στη σόμπα, έβαλε ένα δροσερό βραστήρα στη σόμπα και έβαλε μια μεγάλη κούπα γάλα, ρίχνοντας μέσα μερικά βότανα - ετοιμάζοντας ένα ποτό για την οικοδέσποινα.

Όταν ο Άγγελος ίσιωσε, η αναπνοή της ηλικιωμένης γυναίκας ήταν ομοιόμορφη και ήσυχη, τα βυθισμένα μάγουλά της έγιναν ροζ.
«Αφήστε την να κοιμηθεί», είπε στη Γάτα. «Έχει αδυνατίσει πολύ.
Η γάτα γύρισε και σκούπισε γρήγορα τα μάτια του.

Η ηλικιωμένη κυρία κοιμόταν, και η γάτα και ο άγγελος έπιναν τσάι, και η γάτα συνέχιζε να προσθέτει κρέμα στο τσάι του, και ο άγγελος χαμογέλασε κοιτάζοντάς τον.
«Μάλλον θα μείνω μαζί σου προς το παρόν», είπε, ανακατεύοντας το μέλι, «μέχρι να σηκωθεί ο Μιχαήλοβνα».
- Πώς ξέρετε ότι είναι η Μιχαήλοβνα;
– Είμαι ένας άγγελος. Ξέρω επίσης ότι σε λένε Charlik.
«Λοιπόν, φαίνεται σαν να γνωριστήκαμε», γέλασε η Γάτα. - Πώς να σε φωνάξω;
– Αλλά δεν έχουμε ονόματα. Απλώς ένας άγγελος.
Η γάτα έσπρωξε σιωπηλά την κρέμα προς το μέρος του και ήπιε από την κούπα.
Οι περιπατητές τσίμπησαν πάνω από το τραπέζι, τα καυσόξυλα έτριζαν στη σόμπα και ο αέρας σηκώθηκε έξω από το παράθυρο.
«Ρώτησες γιατί ανέβηκα ψηλά», χαμογέλασε ξαφνικά η Γάτα. - Αποδεικνύεται ότι σε περίμενα. «Και πρόσθεσε σκεφτικός, ακούγοντας τον άνεμο: «Πρέπει να πλέξεις τις κάλτσες σου». Γιατί είσαι ξυπόλητος στο χιόνι;..

Συγγραφέας Lyudmila Sosnina