ΕΡΩΤΗΣΗ:Πάτερ Ραφαήλ, επιτρέψτε μου να κάνω μια άλλη ερώτηση για τον ιπποπόταμο. ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΊΤΗΣ ΡΑΦΑΉΛ ΚΑΡΕΛΙΝ

 ΕΡΩΤΗΣΗ:

Πάτερ Ραφαήλ, επιτρέψτε μου να κάνω μια άλλη ερώτηση για τον ιπποπόταμο. Με μπερδεύουν πολύ τα λόγια: «Ιδού, ο ιπποπόταμος, τον οποίο δημιούργησα, όπως εσύ (Ιώβ 40:10) ... παραμένει ήρεμος, παρόλο που ο Ιορδάνης ορμάει στο στόμα του» (Ιώβ 40:18). Ο Ιορδάνης συνδέεται αμέσως με το βάπτισμα του Σωτήρος, ακολουθώντας το παράδειγμα του οποίου βαπτιζόμαστε, και το βάπτισμα μας ελευθερώνει από τη δύναμη του διαβόλου.Πώς μπορεί λοιπόν να είναι ήρεμος; Ή μήπως δεν υπάρχει καμία σχέση εδώ και αυτός ο στίχος εξακολουθεί να μιλάει για ένα ζώο;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:
Ιπποπόταμοι δεν βρέθηκαν στον Ιορδάνη και δεν βρέθηκαν στις ημέρες του Ιώβ. Επομένως, εδώ υπάρχει μια μεταφορική εικόνα του Σατανά. Τα νερά του Ιορδάνη έγιναν άγια μετά την είσοδο του Ιησού Χριστού σε αυτά. Ο Ιερομάρτυρας Ιγνάτιος λέει ότι το μυστήριο της ενσάρκωσης του Ιησού Χριστού ήταν προνοιακά κρυμμένο από τον Σατανά, επομένως ο Σατανάς παρέμεινε ήρεμος μέχρι την ημέρα των Θεοφανείων, αν και ο Ιορδάνης - η εικόνα της μελλοντικής χάριτος - "όρμησε στο στόμα του". Το «στόμα του Σατανά» είναι η κόλαση στην οποία καταβρόχθισε τους αμαρτωλούς. Ο Χριστός έπρεπε να κατέβει στην κόλαση για να αφαιρέσει τις ψυχές των δικαίων από αυτήν, και επομένως ο Σταυρός αποδείχθηκε ότι ήταν ένα σπαθί με το οποίο ο Σατανάς ήθελε να καταστρέψει τον Χριστό, αλλά ο ίδιος έπεσε, χτυπημένος από αυτό το όπλο.

Προβλέπω ότι θα μου κάνετε την εξής ερώτηση, φυσικά, όχι από ζωολογικό, αλλά από θεολογικό ενδιαφέρον: γιατί γράφεται στον Ψαλμό 103 ότι «Ο Κύριος παίζει με τον Λεβιάθαν» (Ρωσική Συνοδική μετάφραση). Ο Σατανάς, έχοντας πέσει από τον ουρανό στη γη, πολεμά με τον Θεό για κάθε ανθρώπινη ψυχή, αλλά μπροστά στη σοφία του Θεού, η πονηριά και η δύναμη του Σατανά είναι σαν παιδικό παιχνίδι. Σύμφωνα με τον άγιο Αυγουστίνο, ο Θεός έκανε περισσότερα από ό,τι αν είχε καταστρέψει το κακό: έκανε το ίδιο το κακό να υπηρετεί το καλό. Επομένως, το κακό του Σατανά μετατράπηκε σε δοκιμασία της ανθρώπινης καρδιάς σε αυτόν τον αγώνα όπου η θέληση του ανθρώπου μετριάζεται και οι νικητές λαμβάνουν άφθαρτα στέφανα. Με αυτή την έννοια, «ο Θεός παίζει με τον Λεβιάθαν». Στη σλαβική μετάφραση, αυτή η σκέψη εκφράζεται ακόμη πιο ξεκάθαρα: «Αυτό το φίδι, που δημιούργησες, καταρασέ τον», δηλαδή για ντροπή. η πονηριά και τα τεχνάσματα του Σατανά μετατράπηκαν για να τον ντροπιάσουν.