Οι άνθρωποι παραπονιούνται σήμερα ότι τους είναι δύσκολο. Μερικοί θα ήθελαν να πλησιάσουν τον Θεό και να ζητήσουν βοήθεια, αλλά σκέφτονται ότι δεν έχουν χρόνο.
Οι μεγάλοι πνευματικοί, όμως, μας λένε ότι μπορούμε να προσευχηθούμε οπουδήποτε και να βρούμε τον Θεό «ανά πάσα στιγμή», γιατί είναι πολύ κοντά μας.
Είμαστε αυτοί που δεν συνειδητοποιούμε την πανταχού παρουσία Του και πόσο μεγάλη είναι η ευλογία να είμαστε σε κοινωνία μαζί Του, με τη Μητέρα του Θεού, με τον Φύλακα Άγγελο και με τους αγίους όλη την ώρα. Απλώς πρέπει να ανοίξουμε τις καρδιές μας και να μιλήσουμε στον Θεό σαν να είμαστε πραγματικό πρόσωπο, λέγοντάς Του όλες τις ανησυχίες, τα προβλήματα και τα προβλήματά μας. Να τι λέει όμορφα ο π. Ιουλιανός Προδρόμου: «Βρίσκεις τον Θεό, άνθρωπε, τον βρίσκεις. Αν έχεις πρόβλημα, ανά πάσα ώρα και ώρα πρέπει να φωνάξεις: «Κύριε, βοήθησέ με!». Κι έτσι, όπου κι αν είσαι, έχεις τον Θεό μαζί σου».
Οι Άγιοι Πατέρες μας προτρέπουν τα εξής: «Έχετε την παρουσία του Θεού και τον φόβο Του». Δηλαδή όπου κι αν είσαι, να είσαι, να συμπεριφέρεσαι, να σκέφτεσαι με τη συνείδηση ότι είσαι μπροστά στον Θεό, όπως είναι, είμαστε μπροστά στον Θεό.
Ο Θεός είναι αόρατος, ακατανόητος στον ανθρώπινο νου, και ζούμε, κινούμαστε, είμαστε και ερχόμαστε μέσα Του, όπως λέει στις Πράξεις των Αποστόλων. Ο Θεός είναι ζωντανός, εργάζεται, πάντα κοντά και έτοιμος να μας βοηθήσει. Στο χέρι Του είναι όλα τα πράγματα, ζωή και θάνατος.
Είμαστε πάντα ενώπιον του Θεού, ό,τι κάνουμε, ό,τι σκεφτόμαστε. Και ο Θεός τα βλέπει όλα και τα ακούει όλα, πρέπει να σκεφτόμαστε αυτό το πράγμα συνέχεια, αυτό το πράγμα είναι υπέροχο…
Λέμε ότι δεν ξέρουμε πώς να προσευχόμαστε. Ο Θεός δεν θέλει να διαβάζουμε πολλές φορές την ημέρα δεκάδες Ακάθιστουςκαι όλο το ψαλτήρι, αν το μυαλό μας περιπλανιέται σε άλλα πράγματα. Θέλει την καρδιά μας, δηλαδή να του μιλάμε ευθέως και απλά, για να είμαστε ειλικρινείς, χωρίς να ψάχνουμε τύπους προσφώνησης.
Είναι μια πολύ όμορφη προσευχή, την οποία μπορεί να πει ένας άνθρωπος όταν πηγαίνει και αρχίζει να μιλά στον Θεό, όταν πηγαίνει στο δωμάτιό του να προσευχηθεί και λέει έτσι: «Κύριε, σε ευχαριστώ, Κύριε, που μου επιτρέπεις να μιλήσω σέ εσένα". Τότε μιλάς με τον Θεό! Ο άνθρωπος μιλάει στον Θεό! Το να νομίζεις ότι μιλάς στον Θεό είναι μεγάλο πράγμα. Αλλά μιλάς στον Θεό! Και αυτό θέλει, μας καλεί να Του μιλήσουμε, γιατί είναι γραμμένο: «Άγιος να είσαι, γιατί εγώ είμαι Άγιος». Έτσι θέλει ο Θεός να είμαστε άγιοι. να μείνεις κοντά Του. Λοιπόν, πας στο δωμάτιό σου και αρχίζεις: «Σε ευχαριστώ, Θεέ μου, που μου επέτρεψες να σου μιλήσω, Θεέ».
Και τότε του λες όλα αυτά: «Συγχώρεσέ με, Κύριε, που έκανα λάθος, και νόμιζα ότι ήμουν μόνος, αλλά μπροστά σου τα έκανα, Κύριε. Ό,τι σκέφτηκα, ό,τι κι αν έκανα, έγινε μπροστά σου. Και ήμουν αναίσθητος, και δεν σε σκεφτόμουν». Ξεκίνα με αυτό, τώρα. Ο άνθρωπος φτάνει στο σημείο να ραγίσει την καρδιά του, να δακρύζει και μοιάζει σαν να μην χώριζε ποτέ από τον Θεό. Ότι έρχεται τότε η χάρη του Θεού, που έρχεται το δώρο των δακρύων, και ο άνθρωπος σκέφτεται τη ζωή του και λέει: «Κύριε, έγινε μπροστά σου! Και ντρέπομαι για τη ζωή μου, ντρέπομαι μπροστά σου όταν σκέφτομαι τη ζωή μου. Ό,τι σκέφτηκα, ό,τι έκανα, έγινε μπροστά σου».
Και έτσι είναι, ενώπιον του Θεού όλα γίνονται. Δεν κρυβόμαστε ποτέ από τον Θεό. Δεν είμαστε, δεν ήμασταν μόνοι. Ό,τι και να κάναμε είναι αμαρτία, ό,τι καλό, ό,τι - μπροστά στον Θεό έγινε. Και είναι πολύ όμορφη αυτή η προσευχή, μια προσευχή μέσω της οποίας ο άνθρωπος φτάνει στο σπάσιμο της καρδιάς και στη μετάνοια. Τι θέλει ο Θεός από εμάς; Ας αφαιρέσουμε κάθε αμαρτία - αυτό είναι μετάνοια, ας αφαιρέσουμε τα πάντα, όλες τις αμαρτίες που έχουμε κάνει.
π. Iulian Lazăr, Η προσευχή όλων των εποχών, εκδ. Agaton, Făgăraș 2015, σ.278-279
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου