Τα πάθη ταυτίζονται με τους δαίμονες;
Όχι, όπως θα φανεί στη συνέχεια: Τα αμαρτωλά πάθη και γενικά η αμαρτία είναι το λεγόμενο ηθικό κακό. Το κακό όμως είναι το «μη ον», ενώ ο διάβολος είναι ον, δηλαδή υπάρχει ως πονηρό πνεύμα. Αν λοιπόν πούμε ότι ένα πάθος π. χ. η κενοδοξία είναι ένας δαίμονας, τότε κάποιος κακόβουλος μπορεί να πει ότι ο διάβολος δεν υπάρχει, αλλά είναι προσωποποίηση του κακού, και επί του προκειμένου προσωποποίηση του συγκεκριμένου πάθους της κενοδοξίας. Προς αποφυγήν λοιπόν αυτού του κινδύνου, καλλίτερα είναι να λέμε ότι ένα αμαρτωλό πάθος είναι γέννημα του διαβόλου και όχι ο ίδιος ο διάβολος.
Αν πούμε ότι αυτό το πάθος είναι διάβολος, τότε κάποιος θα πει ότι όλοι έχουν το διάβολο μέσα τους αφού άλλος λίγο άλλος πολύ έχει τα πάθη του. Δεν ταυτίζονται λοιπόν τα πάθη με τους δαίμονες. Άλλο ο εμπαθής και άλλο ο δαιμονισμένος. Ο εμπαθής έχει τα πάθη του και ο δαιμονισμένος έχει τα δαιμόνια. Άλλο ο σατανάς ως πονηρό πνεύμα και άλλο η πονηρία του την οποία μεταδίδει στους ανθρώπους. Τώρα στην εκφορά του λόγου, αν κάποιος κάνει αυτή την ταύτιση πάθους και δαιμονίου, αυτός γνωρίζει τι λέει, αλλά πρέπει να γνωρίζουν και οι άλλοι που τον ακούνε.
Ιωάννης Χ. Δήμος πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου