MΟΝΑΧΟΣ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ εκ Κυθήρων(+1947)-ΑΓΙΟΤΑΦΊΤΗΣ .Διετέλεσε γέροντας και ηγούμενος της Λαύρας του Αγίου Σάββα
και του Κοινοβίου των Καστελλίων στην καρδιά της Ερήμου της Ιουδαίας.
Ηταν από το Τσιρίγο-Κύθηρα.
Μορφή εξαιρετική.
Ηταν χαριτωμένος,
επιβλητικός,
αυστηρός στον μοναχικό βίο,
χαλύβδινος στη θέληση,
σκληρός στη ζωή της ερήμου,
φρόντιζε και οικονομούσε
τους πάντες στα ωφέλιμα,
στα επιτήδεια.
Η μορφή του ασκητική,
σκαμμένο το πρόσωπό του από τη νηστεία.
Θύμιζε ασκητή της εποχής του Μεγάλου Αντωνίου.
Η συνοδεία του,των Καστελλιωτών Μοναχών του Αγίου Σάββα,ήταν συνοδεία
που είχε επικυρωθεί με υπερφυσικά χαρίσματα που υπερέβαιναν τη φύση.
Ησαν αληθινοί ασκητές και όχι του τύπου,
αλλά της ουσίας.
Ολα για το Θεό, και όχι για το θεαθήναι!
Ο Γέροντας Παντελεήμων ποτέ του δεν είχε κρεββάτι.
Ποτέ δεν τον θυμούνται να ξάπλωσε.
Καθιστός λίγο κοιμόταν, κι αυτό ελάχιστο.......
Εμεινε στην ιστορία ως ο τελευταίος ασκητής.
Ηταν ο γέροντας του μακαριστού Γέροντος Σεραφείμ της Λαύρας του Ηγιασμένου Σάββα.
Κοιμήθηκε καθιστός σε στάση προσευχής το 1947,
και πέταξε για τους ουρανούς!
Αφησε εποχή με την γλυκύτητα της αγάπης που είχε,
μια αγάπη που δεν βρίσκεις εύκολα στις μέρες μας.
Η ξύλινη παλιοκαρέκλα που καθόταν,ανέπαυε όποιον τύχαινε να κάτσει εκεί,
από την δική του άσκηση,την άσκηση του γέροντα.
Ολα αυτά μας τα διηγόταν ο γέροντας Σεραφείμ.
"Μια φορά, μας έλεγε, είχα μείνει μόνος στο κοινόβιο των Καστελλίων.
Ο γέροντας Παντελεήμων είχε πάει Ιεροσόλυμα με τους πατέρες.
Ημουν εντελώς μόνος.
Για να δω άνθρωπο θα έπρεπε να περπατήσω
τρείς ώρες με τα πόδια.
Θα ήμουν μόνος είκοσι ημέρες!
Μου εμφανιζόταν ο ίδιος ο σατανάς με πολλές μορφές!
Κάθε φορά έτρεχα και καθόμουνα στη καρέκλα του γέροντα
Παντελεήμονα.
Ετσι μόνον, και λέγοντας την ευχή....εξαφανιζόταν!
Αυτό έκανα είκοσι ολόκληρες ημέρες.
Στη καρέκλα......και με το κομποσχοίνι!"
-------------------------------------
Μάλιστα!
Αναστήματα που δεν υπάρχουν πιά!
Δόξα τω Θεώ!
π. Ιγνάτιος Καζάκος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου