Φοίνικας και αγκάθι
Υπήρχε ένας φοίνικας που φύτρωνε δίπλα στο δρόμο και ένα αγκάθι από κάτω. Οι ταξιδιώτες περνούσαν κατά μήκος του δρόμου, και το αγκάθι έπιασε και έξυσε τον καθένα τους. Οι ταξιδιώτες θύμωσαν και έβριζαν το αγκάθι, λυπούμενοι που δεν θα το έβγαζε κανείς για να μην βλάψει τους ανθρώπους. Το αγκάθι υπερηφανεύτηκε, σήκωσε το κεφάλι του και είπε αλαζονικά στον φοίνικα: «Τι σε ωφελεί το ύψος σου αν κανείς δεν έχει πει λέξη για σένα; Ακούς ότι μιλάνε μόνο για μένα; Μεγάλη είναι η δόξα μου στον κόσμο και εσύ δεν είσαι τίποτα». «Έχετε μια κακή φήμη, τόσο κακή όσο εσείς. Και αυτό που λένε για σένα είναι χειρότερο από τη σιωπή», του απάντησε ο φοίνικας. «Μιλούν για μένα μόνο όταν μαζεύουν χουρμάδες από τα κλαδιά μου». Έχετε δίκιο, το λένε σπάνια, αλλά αυτά τα λόγια είναι γεμάτα ευγνωμοσύνη και ευλογία».
(Αγ. Νικόλαος Σερβίας . Ιεραποστολικές επιστολές. Επιστολή 83, σε έναν νεαρό που ανησυχεί για τον μάταιο φίλο του)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου