Μια παραβολή για την εύρεση του πεπρωμένου
Μια φορά κι έναν καιρό, μια μεγάλη βιβλιοθήκη κάηκε και μόνο ένα χειρόγραφο σώθηκε. Για πολλά χρόνια ξεκουραζόταν στα βάθη του βιβλιοπωλείου, και κανείς δεν του έδινε σημασία. Ώσπου μια μέρα άλλαξε ο ιδιοκτήτης του μαγαζιού...
Ταξινόμησε ειλητάρια, βιβλία, χειρόγραφα και ξεφορτώθηκε τα περιττά πράγματα. Πέταξε το παλιό χειρόγραφο και έπεσε στα χέρια ενός τυχαίου περαστικού - ενός ζητιάνου. Επρόκειτο να ανάψει φωτιά με αυτό για να ζεσταθεί, αλλά πρώτα ρώτησε τι έγραφε μέσα.
Και στο χειρόγραφο υπήρχε το εξής: «Ο άνθρωπος που θα βρει μια καυτή πέτρα στην ακτή θα βρει στη ζωή ό,τι ονειρευόταν». Ο ζητιάνος αποφάσισε ότι δεν είχε τίποτα να χάσει και πήγε στη θάλασσα. Σήκωσε πέτρα μετά από πέτρα, αλλά ήταν κρύα, και ο άντρας τίς πέταξε στα κύματα. Έτσι πέρασαν μέρες, εβδομάδες, μήνες, χρόνια...
Και τότε μια μέρα το χέρι ενός ζητιάνου άγγιξε μια καυτή πέτρα... Την σήκωσε και... από συνήθεια την πέταξε στη θάλασσα.
Η ζωή μας είναι σαν την παραλία, μέρα με τη μέρα ψάχνουμε το πεπρωμένο μας.
Συχνά όμως, έχοντας βρει αυτό που ψάχναμε, θα το ξεπεράσουμε γιατί έχουμε συνηθίσει να ψάχνουμε και να μη βρίσκουμε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου