Περί αγάπης για την ανθρωπότητα
Στην Αγία Πετρούπολη μου είπαν μια τέτοια περίπτωση. Ένας κύριος, σε κάποια συνάντηση νεαρών υποστηρικτών για το κοινό καλό - αυτό ήταν στο αποκορύφωμα του προοδευτικού παραληρήματος - έκανε μια έντονη ομιλία για την αγάπη για την ανθρωπότητα και τους ανθρώπους. Όλοι το θαύμασαν. Αλλά γυρίζει σπίτι. Ο άνθρωπος που τον υπηρέτησε με κάποιο τρόπο δεν άνοιξε την πόρτα σύντομα - δεν ήταν πια η φαντασία του. Ύστερα δεν έφερε το κερί σύντομα, τότε κάτι έγινε με τον σωλήνα, και έκανε λίγο κρύο στο δωμάτιο... Τελικά, ο φιλάνθρωπος μας δεν άντεξε και μάλωσε τον υπηρέτη του. Αυτό είναι ένα είδος αντίρρησης, και αυτό τον χτυπά στο στήθος. Και εδώ είναι ο τύπος μας: εκεί ήταν γεμάτος αγάπη για την ανθρωπότητα - αλλά εδώ δεν μπορούσε να κάνει το σωστό με ένα άτομο. Και σε εκείνο το πρώτο ύψος του προοδευτικού παραληρήματος μας, οι καλλονές, ορμώντας σε βιβλιοδεσίες, συχνά άφηναν τις μητέρες τους χωρίς ένα κομμάτι ψωμί, αλλά ακόμα ονειρευόντουσαν ότι θα πήγαιναν με κάποιο τρόπο μπροστά και θα κανονίσουν για το καλό της ανθρωπότητας. Το όλο πρόβλημα προέρχεται από την υπερβολικά ευρεία προοπτική. Είναι καλύτερα να χαμηλώσετε ταπεινά τα μάτια σας, να κοιτάξετε τα πόδια σας και να καταλάβετε ποιο βήμα πρέπει να κάνετε πού. Αυτός είναι ο πιο σίγουρος τρόπος.
(Άγιος Θεοφάνος ο Έγκλειστος. Τι είναι η πνευματική ζωή και πώς να συντονιστείτε σε αυτήν. Κεφ. 17)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου