«Εὐχήθηκαν κάποτε σε μία γιαγιά εύσεβή
-Γιαγιά καλό Παράδεισο
Τότε αὐτὴ ἀπήντησε,
«Παιδί μου, εἶμαι ἐγὼ ἄξια γιά τόν Παράδεισο,
Α' ποὺ θὰ πᾶς, τῆς λένε, στην κόλασι,
-Θεός φυλάξοι, εἶπε, ὄχι στην κόλασι
Βλέπετε ποιά εἶναι ἡ ταπείνωσι τῶν Ὀρθοδόξων,
Εἶμαι ἐγώ γιὰ τὸν Παράδεισο;". Μετά, όμως, πρόσθεσε: "Καί ἡ κόλασι, δέν εἶναι γιὰ μᾶς, ἀλλὰ ὁ
Παράδεισος". Ο λαός μας εἶναι εὐλογημένος λαός,
παρὰ τῆς ἁμαρτίες όλων μας. Ακόμα κρατάει ψήγματα Ορθοδοξίας καὶ πίστεως, τὰ ὁποῖα συναντάει κανείς ἀκόμη καὶ στοὺς ἁπλοὺς ἀνθρώπους. Αισθανόμαστε
τὴ Χάρι τοῦ Θεοῦ σὲ πολλοὺς ἀνθρώπους. Και όλοι
διδασκόμαστε ἀπ' αὐτοὺς τοὺς ἁπλούς και ταπεινούς ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι ἀγαποῦν τὸ Θεὸ καὶ ἀγωνίζονται γιὰ τὸ Θεό»
Βιβλιογραφία:Ημερδρομιο. Πατήρ Ιωάννης Κωστώφ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου