Διαβάστε προσεκτικά μέχρι το τέλος τι λέει αυτός ο πατέρας που του επέτρεψε ο Θεός να δει τον αόρατο κόσμο..
«Από τότε που έγινα ιερέας με ακολουθούν οι συκοφαντίες των γύρω μου. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, πολλοί με πίκραναν και με στεναχώρησαν απεριόριστα με ψεύτικα κουτσομπολιά. Και αυτό συνέβαινε πάντα. Όλα αυτά με στεναχώρησαν και με κούρασαν τόσο πολύ που ενέδωσα και πολλές φορές έλεγα: «Θεέ μου, πάρε με!».
Και τελικά με πήρε».
⚪️Όλοι όσοι τον άκουγαν έμειναν έκπληκτοι κοιτώντας τον, σκεπτόμενοι πόσο φταίνε αυτοί που συκοφαντούν, ιδιαίτερα οι αγιασμένοι. Ποση αμαρτία συσσωρεύουν στην ψυχή τους, ειδικά όταν φέρνουν απελπισία στις ψυχές που συκοφαντούν, σαν να τους είχε εξουσιοδοτήσει ο Θεός να κρίνουν τον κόσμο.
Όμως ο ταπεινός ιερέας συνέχισε την ιστορία του λέγοντας:
«Έπαθα καρδιακή προσβολή. Ήμουν στην Αθήνα, ανάμεσα στους γνωστούς και τους πνευματικούς μου γιους. Με πήγαν αμέσως στο νοσοκομείο και εκεί οι γιατροί προσπάθησαν πολύ να δουλέψουν ξανά η καρδιά μου, αλλά δεν τα κατάφεραν.
Στο τέλος είπαν:
«Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα με τον πατέρα. Πάρτε τον και πάρτε τον στο νεκροτομείο!».
Στις έξι ώρες που ήμουν νεκρός, πόσο δεν έζησα! Πρώτα ένιωσα τον Φύλακα Άγγελό μου να με συνοδεύει σε ένα ταξίδι που ήταν κάπως δύσκολο στην αρχή, αλλά σύντομα έγινε πιο εύκολο, γιατί ανέβαινα σε ένα ανείπωτο και πολύ γλυκό φως. Καθώς περπατούσα, πολλά κακά πνεύματα φώναξαν και με κατηγόρησαν. Μία από τις κατηγορίες ήταν η εξής:
«Πού το πας αυτό; Ήταν λάτρης του χρήματος. Αν και υποσχέθηκε να μην πεθάνει, είχε τα λεφτά του».
Αλλά ο Άγιος Άγγελος τους απάντησε:
«Δεν είναι αλήθεια! Τα χρήματα που είχε ανήκαν στο μοναστήρι, μόνος τα κατάφερε».
Επιτέλους φτάσαμε σε ένα μέρος που φαινόταν να είναι το σύνορο μεταξύ δύο εδαφών. Εκεί άκουσα τον εξής διάλογο:
«Παναγία Θεοτόκο, να πάρω τον πατέρα στον Παράδεισο;»
«Όχι, γιατί έκανε βαρύ αμάρτημα!», απάντησε εκείνη.
«Τι κρίμα, κυρά μου; Ο πατέρας ήταν καλός»
Και ο άγγελος άρχισε να με προστατεύει, και ένιωθα καυτά δάκρυα να κυλούν από τα μάτια μου.
«Έχτισε μοναστήρι, βοήθησε πολλές ψυχές να σωθούν...»
«Αυτό είναι αλήθεια, απάντησε η Υπεραγία Θεοτόκος, αλλά δεν έκανε υπομονή στην ανάγκη που είχε, αλλά πάντα έλεγε στον Υιό μου: Πάρε με και πάρε με!
Πάρτε τον λοιπόν πίσω για να τελειώσει υπομονετικά τα βάσανά του και μετά θα έρθει στη Βασιλεία του Υιού μου».
Καθώς γυρίζαμε πίσω, είδαμε τον Παράδεισο και την Κόλαση. Όλα όσα είναι γραμμένα στο Βιβλίο του Θεού είναι αληθινά. Τους είδα με τα μάτια μου. Όταν έφτασα στο νοσοκομείο, μπήκα στο παγωμένο σώμα μου με αηδία.
Πέρασαν οκτώ ώρες πριν αρχίσω να κινώ τις πρώτες αρθρώσεις των δακτύλων μου.
Από την κίνηση των βλεφάρων μου, η αδερφή μου ήταν η πρώτη που παρατήρησε την ανάστασή μου από τους νεκρούς.
Όλο το νοσοκομείο αναστατώθηκε. Σιγά σιγά συνήλθα και από τότε θυμάμαι και επιμένω χωρίς αντίθεση σε ό,τι επιτρέπει η αγάπη του Θεού.
Αδέρφια μου, πρέπει να κερδίσουμε τον Παράδεισο! Στην υπομονή μας πρέπει να αποκτήσουμε την ψυχή μας».
Αυτά τους είπε εκείνος ο πατέρας και στην τελευταία λέξη του κόπηκε ο λαιμός από συγκίνηση...
Augustin Paunoiu
Πηγή: ziarulllumina.ro
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου