«Στην εικόνα, ο πατέρας Ιωακείμ από το μοναστήρι Sihăstria. Ο Θεός μου επέτρεψε, τον αμαρτωλό, να καθίσω για λίγα λεπτά δίπλα σε αυτόν τον δίκαιο άνθρωπο, τη Μεγάλη Παρασκευή, στη σιωπή των προσευχών του μοναστηριού Sihăstria. Κάποια στιγμή, με απαλή φωνή, κοιτώντας με με τα μάτια ενός παιδιού, μου λέει ντροπαλά:
- Αδερφέ μου, κοιτάζω αυτά τα χέρια μου πόσο χρονών είναι και φοβάμαι, φοβάμαι γιατί δεν μπορώ να κλάψω τις αμαρτίες μου στις προσευχές. Σας λέω... ευτυχισμένος είναι ο άνθρωπος που χύνει δάκρυα για τις αμαρτίες του, έτσι καθαρίζει την ψυχή του...»
Βρέθηκα σε όσα είπε αυτός ο ταπεινός και άγιος πατέρας, κατάλαβα ότι αν η προσευχή δεν πηγάζει ειλικρινά από την καρδιά, η ψυχή δεν τρέφεται ακόμη περισσότερο, μένει βρώμικη, γεμάτη πάθη, μακριά από τον Καλό Θεό».
Ανακτήθηκε - The Old Man
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου