Αρχιμανδρίτης Ραφαήλ (Καρέλιν), από το βιβλίο "ΣΥΝΤΟΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΑΠΕΙΡΟ"

 

Η πνευματική ζωή πρέπει να περιλαμβάνει έναν αγώνα για τον χρόνο. Ο χρόνος, αποκομμένος από την αιωνιότητα, περνάει σαν όνειρο.

🔷Αν ρίξουμε μια προσεκτική ματιά στη ζωή μας και προσπαθήσουμε να καταλάβουμε πόσο χρόνο έχουμε αφιερώσει στο πνεύμα μας και πόσο στην ψυχή μας, θα δούμε ότι έχουμε αφήσει μόνο λίγα ψίχουλα για το πνεύμα.

🔷Η ζωή μας είναι μια συνεχής κλοπή χρόνου, που θα μπορούσε να είχε αγοράσει την αιωνιότητα, η κλοπή χρόνου από το ίδιο μας το πνεύμα για να ικανοποιήσουμε τα πάθη μας, για κενές πράξεις και ακόμη πιο κενές συζητήσεις.

🔷Το να είναι κανείς υπερβολικά απασχολημένος είναι χάσιμο χρόνου. Ξεχνάει κανείς τι είναι πιο σημαντικό—τον εαυτό του. Δεν έχει καν χρόνο να σκεφτεί: ποιος είναι, γιατί βρίσκεται εδώ στη γη, τι τον περιμένει στο μέλλον;

🔷Ακόμα και μερικοί άγιοι, πεθαίνοντας, ζήτησαν από τον Κύριο μια αναβολή για μετάνοια. Αλλά εμείς οι ίδιοι κλέβουμε χρόνο που δεν μπορεί να ανακτηθεί.

🔷Για όσους ζουν σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, ο χρόνος μεταμορφώνεται σε μεταφυσικό φως. Ο χρόνος, ωστόσο, που σπαταλιέται στην αμαρτία και τη ματαιοδοξία μεταμορφώνεται σε μεταφυσικό σκοτάδι.

🔷Οι άγιοι κατέκτησαν τον χρόνο, μετατρέποντάς τον σε σκαλοπάτια πάνω σε μια κλίμακα με την οποία ανέβαιναν στον ουρανό. Ενώ βρίσκονταν στη γη, ζούσαν στην αιωνιότητα, αναπνέοντάς την με προσευχή, φωτισμένοι από τη χάρη - μια ουράνια φλόγα που λάμπει στο σκοτάδι.

🔷Ο διάβολος, με χίλια προσχήματα, αφαιρεί τον χρόνο της ζωής, ώστε η ψυχή ενός ανθρώπου την ώρα του θανάτου να είναι άδεια.

🔷Ο διάβολος δεν μπορεί να σταματήσει τον χρόνο. Ο ίδιος περιμένει την Τελική Κρίση και τα αιώνια βάσανα. Αλλά κάνει κάτι άλλο: αφαιρεί τη μνήμη του θανάτου και ενσταλάζει στον άνθρωπο τη βεβαιότητα της μονιμότητας της γήινης ύπαρξης.

◼Ο χρόνος είναι μια ροή που δεν μπορεί να σταματήσει ή να οριστεί. Η μόνη ιδιότητά του είναι η σταθερότητα και η μη αντιστρεψιμότητα.

◼Ο χρόνος είναι σαν μια σειρά από μαργαριτάρια, υφασμένη από στιγμές που αστράφτουν και εξαφανίζονται. Αλλά αυτό έχει το δικό του μυστηριώδες νόημα: μια στιγμή δεν μπορεί να επιστραφεί, γι' αυτό και ο χρόνος πρέπει να είναι ιδιαίτερα πολύτιμος και αγαπητός σε έναν άνθρωπο.

◼Ο χρόνος είναι ένα σεντούκι που μπορεί να γεμίσει τόσο με θησαυρούς όσο και με τη σκόνη της γης. Ο μεγαλύτερος θησαυρός, όπως τα διαμάντια ανάμεσα στα πετράδια, είναι το όνομα του Ιησού Χριστού, το οποίο πρέπει να συνδυάσουμε με τις στιγμές που περνούν.

◼Ο χρόνος εξαφανίζεται χωρίς να αφήσει ίχνος, αλλά όταν κάποιος τον ενώνει με την προσευχή, μοιάζει να αιωρείται: μεταμορφώνεται σε αόρατο φως και παραμένει στην ψυχή. Μόνο στην προσευχή μπορεί κάποιος να δει στιγμιότυπα της ομορφιάς που χάνεται στον κόσμο και να βιώσει έστω και ένα μέρος της χαράς που ο Κύριος υπόσχεται να δώσει στην αιωνιότητα.

◼Ο χρόνος είναι το πεδίο δοκιμής για τον άνθρωπο, ενώ η αιωνιότητα ανήκει στο ίδιο το Θείο. Ωστόσο, για έναν Χριστιανό, η αιωνιότητα μπορεί να αποκαλυφθεί στον χρόνο, μέσω της κοινωνίας της ψυχής με την αιώνια χάρη. Μεταφορικά μιλώντας, η αιωνιότητα είναι σαν την πνοή του Θείου, την οποία η ψυχή μπορεί να αισθανθεί σε αυτή τη ζωή κατά τη διάρκεια της προσευχής.

◼Δεν μπορούμε να σταματήσουμε μια στιγμή συνδέοντάς την με γήινες σκέψεις· θα χαθεί για εμάς, σαν μια σταγόνα που πέφτει στη θάλασσα. Αλλά μπορούμε να αποκτήσουμε μια στιγμή συνδέοντάς την με τα λόγια της προσευχής: τότε θα μετατραπεί σε πολύτιμο λίθο και θα γίνει ο αθάνατος θησαυρός μας· τότε, σαν ένα ουράνιο λουλούδι, θα ξεδιπλώσει τα ευωδιαστά του πέταλα· τότε ο ίδιος ο χρόνος θα γίνει ένα σκαλοπάτι στην πνευματική σκάλα που οδηγεί προς τα πάνω.

Αρχιμανδρίτης Ραφαήλ (Καρέλιν),

από το βιβλίο "ΣΥΝΤΟΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΑΠΕΙΡΟ"