“Onlar hem bedende
hem de ruhta kardeştiler, dindar birer Hıristiyan ve taş işçisiydiler.
İlirya’da yaşadılar. Bir gün pagan bir prens bir tapınak inşa ettirmek için
onları çalıştırmaya karar verdi. Onlar çalışırken pagan din görevlisinin oğlu
merakla onları izliyordu ve bir taştan parça kopup onun gözüne girdi. Oğlunun
kör olduğunu ve yaralandığını gören pagan din adamı Floros ve Lavros’a
saldırmaya kalktı. O sırada aziz kardeşler ona kendilerinin inandığı Tanrı’ya
inanırsa, oğlunun sağlığını yeniden kazanacağını söylediler. Din adamı da bu
olursa inanacağına söz verdi. Floros ile Lavros da bir, yaşayan Rab’e
gözyaşları içinde dua etmeye başladılar ve çocuğun yaralı gözüne Haç işareti
yaptılar. Çocuk anında iyileşti ve gözü eskisi gibi oldu. Sonra pagan din adamı
Merentios ile oğlu vaftiz edildiler ve kısa süre sonra da ateşler içinde
Mesih’in için şehit oldular. Floros ve Lavros ise tapınağı bitirdikten sonra
tepesine bir Haç koydular ve tüm Hıristiyanlara haber verdiler, gece ibadeti ve
ilahilerle onu Rab İsa Mesih’in adına kutsadılar. Bunlardan haberdar olan vali
bu Hıristiyanların birçoğunu yaktırdı ve Floros ile Lavros’u bir kuyuya atıp
diri-diri gömdürdü. Sonra kutsal emanetleri keşfedildi ve Konstantinopolis’e
taşındı. Bu iki harika kardeş ikinci yüzyılda Mesih için acı çekti ve O’nun
tarafından onurlandırıldı.” (Prologue) (2. yy)
Ingilizceden Türkçeye çeviren Vasilis Gelbal
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου