Μεταφέραμε στην Γερόντισσα την θλίψη μας για την απόφαση του Ανδρέα Κονάνου να αποσχηματισθεί κι εκείνη μας απάντησε:
«Όταν σβήσουν τα φώτα της σκηνής και η πιο επιτυχημένη ακόμα παράσταση τελειώσει, σαν τον ηθοποιό ο άνθρωπος έχει την ανάγκη να ξεντυθεί το κοστούμι του ρόλου, να βγάλει τα φτιασίδια από το προσωπό του για να το δει καθαρό έστω και αν ταλαιπωρημένο στον καθρέπτη και να αναγνωρίσει τον εαυτό του. Κάποιες φορές το σκοτάδι που δημιουργεί η απουσία των τεχνητών φώτων είναι τόσο πηχτό που γρήγορα θα αναζητήσει αλλού πρόσκαιρο και φτηνό φως γιατί ο φόβος της λήθης του κόσμου τον τρομάζει. Άλλες πάλι, χάριτι Θεού, ανάβει μέσα του το φως το αληθινό, αυτό της ικανοποίησης και της αποστολής, τον κατακαίει ολόκληρο και τον μεταμορφώνει και αντί για το ταλαιπωρημένο του πρόσωπο, βλέπει πλέον στον καθρέπτη εκείνο του Χριστού. Εύχεσθαι αδελφές υπέρ του δούλου του Θεού Ανδρέα και υπέρ ημών ώστε πάντες μέσα μας σ'αυτό το φως που θα ανάψει οψόμεθα φως το απρόσιτον! Η ειρήνη του Θεού μαζί σας!»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου