Έγραφε ο Γεράσιμος στο ημερολόγιό του:
1 Μαρτίου χειροτονία π. Μελετίου (Νικοπόλεως)
Στον χειροτονητήριο λόγο του ο Νικοπόλεως Μελέτιος επικαλέσθηκε τον Σταυρό του Χριστού και προσομοίασε την ιερωσύνη με τον Σταυρό του Χριστού, λέγοντας μεταξύ άλλων τα εξής: «Ω Σταυρέ του Χριστού, Πανάγιε και Τρισμακάριστε και Ζωοποιέ, όργανο της εν τη Σιών μυστικής ιερουργίας, αγία Τράπεζα της λειτουργίας του Μεγάλου μας Αρχιερέως, ευλογία, όπλο, δύναμη των Ιερέων, καύχημά μας, παρηγορία μας, φως στην καρδιά, στο νου, στα διαβήματά μας, σε Σένα καρφωμένος ο Κύριος και Σωτήρας μας έδειξε και ενεργοποίησε την Ιερωσύνη Του για μας. Γι' αυτό και η ιερωσύνη μόνο σαν Σταυρός σώζει και δοξάζει• μόνο όταν ο φορέας της ακτινοβολεί τις αρετές, που συμβολίζει και εμπνέει ο Σταυρός, φωτίζει και αγιάζει• μόνο, όταν έχει κάτι από το θείο και άρρητο κάλλος των αρετών του Πρώτου και Μεγάλου Ιερέως μας, του Χριστού …»
Και είναι προφανές ότι το κάλλος αυτού του λόγου αντικατοπτρίζεται και στο δικό του χειροτονητήριο λόγο, χρόνια μετά.
Ο Γεράσιμος μαζί με φίλους του, παρευρισκόμενοι στη χειροτονία λοιπόν, μίλησαν με το νέο Δεσπότη και ο Γεράσιμος παραπονέθηκε: «Γέροντα, όλοι γίνονται μοναχοί, γίνονται παπάδες, κι εγώ ούτε μοναχός έγινα, ούτε παπάς». Και του απαντά εύστοχα ο ευφυέστατος κυρός Μελέτιος: « Γεράσιμε, εάν γίνεις εσύ, θα γίνεις ένας ακόμη. Επί του παρόντος αποτελεί συμφέρον στην Εκκλησία η διακονία σου αυτή ως λαϊκού, για να αλιεύεις ανθρώπους κατάλληλους προς άσκησιν και προς χειροτονίαν».
Γράφει στο ημερολόγιό του: Σταυροπροσκυνήσεως 9 Μαρτίου χειροτονία Γιάννη Τουμπέκη εις Διάκονο Εφραίμ.
Παρασκευή Λαζάρου ενθρόνισις Αγίου Νικοπόλεως και Πρεβέζης (Σταύρος, Διονύσης, τι ψυχές.)
15/ 3 Τι σταθμοί, τι ευθύνη, τι τεμπελιά. Βοήθα, Κύριε, Σε εκλιπαρώ!
Και συνεχίζει ο σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μόρφου Νεόφυτος: «Άρα ο Γεράσιμος ήταν αλιεύς ανθρώπων. Ήταν άνθρωπος με χάρισμα αποστολικό, ανάλογο με αυτό που είχαν οι άγιοι Απόστολοι. Μπορούσε να εντοπίσει ανθρώπους και να δει μέσα στην καρδία τους ότι αυτοί μπορούν να γίνουν είτε ευσυνείδητοι μοναχοί, είτε ευσυνείδητοι ιερείς, είτε ευσυνείδητοι χριστιανοί οικογενειάρχες. Αυτό είναι κάτι το οποίο έζησα προσωπικά, γι’ αυτό και το τονίζω. Θα βρεις μοναχούς, μοναχές, ιερείς και αρχιερείς σε όλα τα μήκη και πλάτη του Ελληνισμού, που οφείλουν εν πολλοίς τη δική τους κλήση στο παράδειγμα, στη φιλία, στη συντροφιά του Γεράσιμου Φωκά. Θα βρεις όμως και πάρα πολλούς άλλους ανθρώπους, που με τη βοήθεια του Γεράσιμου βρήκαν το δρόμο τους και αγωνίζονται και μετανοούν μέσα στην Εκκλησία. Γιατί ο Γεράσιμος είχε την ικανότητα να χειραγωγεί με το παράδειγμά του στην Ορθοδοξία πολυποίκιλους ανθρώπους: αριστερούς, δεξιούς, αναρχικούς, γυναικάδες, ομοφυλόφιλους, ευσεβιστές και μοντέρνους. Εφάρμοζε αυτό του αποστόλου Παύλου: ‘τοῖς πᾶσι γέγονα τὰ πάντα, ἵνα πάντως τινὰς σώσω’(Α’ Κορινθ. 9, 22).»
Ευχαριστίες στον κ. Γιάννη Κ. Κρούσο για τη φωτογραφία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου