Ἡ Βασιλεία ἡ Ἐμὴ οὐκ ἔστιν ἐντεῦθεν
Ὁ κόσμος πάντα ἀπορρίπτει τοὺς Ἁγίους, ἐπειδὴ αὐτοὶ «δεν εἶναι ἐκ τοῦ κόσμου τούτου». Αὐτὸ μαρτυρεῖ ὅλο τὸ
Εὐαγγέλιο: «[...] ἡ Βασιλεία ἡ Ἐμὴ οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ κόσμου τούτου·
εἰ ἐκ τοῦ κόσμου τούτου ἦν ἡ Βασιλεία ἡ Ἐμή, οἱ ὑπηρέται ἂν οἱ Ἐμοὶ
ἠγωνίζοντο, ἵνα μὴ παραδοθῶ τοῖς Ἰουδαίοις· νῦν δὲ ἡ Βασιλεία ἡ Ἐμὴ
οὐκ ἔστιν ἐντεῦθεν» (Ιω., 18.36).
Ακριβῶς ἐπειδὴ ὁ ταπεινὸς Γέροντας Νικόλαος «οὐκ ἦν ἐκ τοῦ κόσμου τούτου», εἶπε πῶς «ὁ κόσμος τούτος δὲν ἔχει ἀνάγκη» τὸν βίο του... Τὸν χρειάζονται μόνο αὐτοί, οἱ ὁποῖοι θέλουν νὰ
σώσουν τὶς ψυχές τους, ἀκολουθῶντας τὴν εὐλογημένη πορεία τοῦ
Γέροντα Νικολάου. Εἶναι πολύτιμη στοὺς πιστούς, οἱ ὁποῖοι μαρτυροῦν «ἡμεῖς δὲ οὐ τὸ πνεῦμα τοῦ κόσμου ἐλάβομεν, ἀλλὰ τὸ
Πνεῦμα τὸ ἐκ τοῦ Θεοῦ» (Α΄ Κορ., 2.12) γιὰ τοὺς ὁποίους «ἡ γὰρ σοφία τοῦ κόσμου τούτου μωρία παρὰ τῷ Θεῷ ἐστι» (Α' Κορ., 3.19)...
Εἶναι ἀναγκαῖο σὲ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους μὲ ἁπλή, ζωντανὴ Πίστη, στοὺς ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι ἀντιλαμβάνονται τὴν
ἀναξιότητά τους καὶ οἱ ψυχὲς τῶν ὁποίων μετανοοῦν, ὅπως τοῦ τελώνη: «Κύριε, ἐλέησόν με, τὸν ἁμαρτωλό». Στοὺς ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι φυλάσσουν μὲ προσοχὴ στὴ μνήμη τους τὴν εἰκόνα τοῦ
πνευματοφόρου ποιμένα καὶ ζητοῦν τὶς προσευχές του, τὶς πρεσβεῖες ὑπὲρ ἡμῶν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ... Στοὺς πιστοὺς ποὺἐπιθυμοῦν νὰ γνωρίζουν γιὰ τὸν Γέροντα τὰ πιὸ συνήθη
πράγματα, πῶς ἦταν ὁ Γέροντας στὴν καθημερινή του ζωή, τὶἔτρωγε, πῶς ντυνόταν, ποῦ κοιμόταν, ἄκουγε ραδιόφωνο ἢ ὄχι, ἂν ἔβλεπε ἔστω καὶ μία φορά στὴν ζωή του τηλεόραση, πόσο συχνὰ
κοινωνοῦσε καὶ ποιούς Ἁγίους εὐλαβοῦνταν περισσότερο, τί κανόνα εἶχε...
Σὲ τέτοιες καρδιὲς ανοίγει καὶ ἡ καρδιά μας... Σε τέτοιες καρδιὲς ἀπευθύνεται ὁ ἁπλὸς λόγος τῶν ἀναμνήσεων γιὰ τὸν
πνευματικὸ Πατέρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου