Αύριο, 29 Αυγούστου, ημέρα που η Εκκλησία μας τιμά την μνήμη του μεγάλου Προφήτου Ιωάννου του Προδρόμου και Βαπτιστού Του Κυρίου, ενθυμούμενη το γεγονός της αποτομής της τιμίας κεφαλής του, διαβάζεται κατά τη Θεία Λειτουργία, μία περικοπή των Πράξεων των Αποστόλων, στην οποία ο Απόστολος Παύλος, στην ομιλία του προς τους Αντιοχείς της Πισιδίας, αναφέρεται στον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο. Και όσα λέει, συμπίπτουν απόλυτα με την μαρτυρία των ιερών ευαγγελίων.
Είχαν ρωτήσει τον Πρόδρομο, όταν κήρυττε στις όχθες του Ιορδάνη, ποιος είναι. Τον ρώτησαν γιατί είχαν την εντύπωση ότι αυτός ήταν ο αναμενόμενος Μεσσίας. Η άποψη αυτή για τον Πρόδρομο δεν ήταν τυχαία. Είχε φήμη ασκητή και οσίου, όπως και πράγματι ήταν. Αυστηρός στο ήθος, δεν δίσταζε με παρρησία να ελέγχει θρησκευτικούς και πολιτικούς άρχοντες, λέγοντας πάντοτε την αλήθεια.
Ας πάρουμε την απάντησή του στην ερώτησή αυτή, φράση-φράση και να την αναλύσουμε:
«Τίνα με υπονοείτε είμαι;»
Δηλαδή:
«Τι υπονοείτε εμένα πως είμαι;»
Ήταν σαν να τους έλεγε: «Γνωρίζω, ότι τα σημεία των καιρών, μιλούν για τον ερχομό Του Μεσσία. Ο λαός στενάζει κάτω απ' το πέλμα της Ρωμαϊκής κυριαρχής. Ο περιούσιος λαός Του Θεού, περνά κρίσιμες μέρες. Γι' αυτό σας καλώ σε μετάνοια. Γι' αυτό ήρθα ως "φωνή βοόντος εν τη ερήμω", για ν' ακουστεί ο λόγος Του Θεού, για να ετοιμαστεί για την υποδοχή Του Λυτρωτή ο λαός. Δεν είμαι εγώ ο Μεσσίας. Είμαι ο Πρόδρομός Του. Και ήρθα για να προετοιμάσω τον δρόμο Εκείνου, που έχει αποστολή να σώσει τον κόσμο».
«Ούκ ειμί εγώ».
Δηλαδή:
«Δεν είμαι εγώ».
Η κατηγορηματική αυτή διαβεβαίωση προς τους επισκέπτες του στην έρημο του Ιορδάνου, προκαλούσε βαθιά εντύπωση, διότι ήταν διάχυτη η φήμη, ότι ο Ιωάννης, ο γιος του ιερέα Ζαχαρία, που περνούσε τις μέρες του «εν νηστεία και προσευχή», παρείχε τα γνωρίσματα του αναμενόμενου Μεσσία. Ο Ιωάννης όμως, ήταν απλώς ο κρίκος που συνέδεε την Παλαιά με την Καινή Διαθήκη. Ο πρώτος και ο έσχατος των Προφητών. Εκείνος που επισφράγισε την μεγάλη του αποστολή με τον μαρτυρικό του θάνατο. Ο Πρόδρομος, κατά θεία αποκάλυψη, γνώριζε ποιο ήταν το έργο που του είχε εμπιστευτεί η Θεία Πρόνοια. Χρόνια στην έρημο διαρκώς μελετούσε, εξέταζε και περίμενε Εκείνον, χάρη του Οποίου είχε αποσταλεί. Αυτό το «ούκ ειμί εγώ», ήταν μια ομολογία, η οποία τον συγκινούσε βαθιά. Σήμαινε, ότι δεν είναι μεν εκείνος, αλλά είχε αξιωθεί της εξαιρετικής τιμής να διακονήσει Τον Ερχόμενο, τον Οποίο από αιώνες ανέμενε με αγωνία ο λαός. «Ούκ ειμί εγώ». Είμαι όμως ο προάγγελός Του.
«Άλλ' ιδού έρχεται μετ' εμέ».
Δηλαδή:
«Αλλά νά! Έρχεται μετά από εμένα».
Ο Πρόδρομος ήταν μια ξεχωριστή φυσιογνωμία μέσα στους μεγάλους άνδρες που κατά καιρούς στάλθηκαν από Τον Θεό για να συγκρατήσουν τον εκλεκτό λαό Του και να προλειάνουν το έδαφος για την Θεία Ενανθρώπηση. Όταν ο Πρόδρομος έλεγε «ιδού έρχεται», έβλεπε με τα μάτια της ψυχής και της πίστεως Τον Χριστό. Δεν Τον γνώριζε εξ όψεως. Ήξερε όμως καλά τα θεία χαρακτηριστικά του έργου και της αποστολής Του. Τα γνωρίσματα της αποστολής αυτής είχαν αποκαλυφθεί στον Πρόδρομο. Όταν για πρώτη φορά είδε εξ αποστάσεως Τον Ιησού να έρχεται, είπε στους μαθητές του: «Ιδού ο αμνός Του Θεού, ο αίρων την αμαρτία του κόσμου». Δηλαδή: «Να το άκακο αρνί Του Θεού, που θα πάρει πάνω του όλες τις αμαρτίες του κόσμου». Συνέστησε έτσι στους έως εκείνη την ώρα πιστούς μαθητές του, ν' ακολουθήσουν Τον Χριστό. Ο ίδιος ήταν το καντηλάκι που τρεμόσβηνε μπροστά στην εκτυφλωτική λάμψη Του Ήλιου. Κι επειδή ο Χριστός παρουσιάστηκε και με το βάπτισμα ανέλαβε το δημόσιο υπούργημα της σωτηρίας του ανθρώπου, ήταν καιρός πλέον ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, ν' αποσυρθεί απ' τη σκηνή, διότι είχε εκπληρώσει την ιδιαίτερή του αποστολή. Ο δρόμος Του Χριστού προετοιμάστηκε κατάλληλα και όλα μαρτυρούσαν πως έφτασε η ευλογημένη στιγμή που απ' αιώνες περίμενε ο κόσμος.
«Ούκ ειμί άξιος το υπόδημα των ποδών λύσαι»
Δηλαδή:
«Δεν είμαι άξιος να λύσω ούτε το υπόδημα που φοράει».
Ο Ιωάννης, με ταπείνωση και συντριβή, «διαμαρτυρήθηκε», ας μου επιτραπεί η έκφραση, προς Τον Χριστό και δεν ήθελε να Τον βαπτίσει, γιατί είχε βαθιά συναίσθηση της αναξιότητάς του. Ο Πρόδρομος, έβλεπε διαφορετικά Τον Χριστό απ' τους άλλους. Ο Ιησούς για τον Πρόδρομο, ήταν το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος. Ήταν ο Υιός Του Θεού, ο Αμνός που ετοιμαζόταν για την θεληματική θυσία. Αυτός θα ελάφρωνε τους ανθρώπους απ' τις αμαρτίες τους. Δεν επιδεχόταν καμία σύγκριση. Αισθανόταν, ο Πρόδρομος, τον εαυτό του ανάξιο ακόμη και να λύσει τα κορδόνια των υποδημάτων Του Χριστού!
Όλ' αυτά τα έλεγε ο Πρόδρομος στα πλήθη που έρχονταν και με θαυμασμό τον άκουγαν. Τότε ρωτούσε με έκπληξη ο ένας τον άλλον: «Ποιος άραγε θα είναι ο Μεσσίας και Λυτρωτής, τον οποίο με τόση πειστικότητα αναφέρει ο Ιωάννης;». Ενώ όμως ο Ιωάννης μιλούσε για τον εαυτό του με μεγάλη μετριοφροσύνη, η προσωπικότητα και το κύρος του, τονίστηκαν κατάλληλα απ' Τον ίδιο Τον Κύριο. Αυτός τον ονόμασε «μείζονα εκ γενετής γυναικών», δηλαδή ανώτερο απ' όλους τους ανθρώπους που γεννήθηκαν ποτέ. Και ήταν πράγματι μέγας ο Ιωάννης ο Πρόδρομος, γιατί αυτός χρησιμοποιήθηκε απ' τη Θεία Πρόνοια, για να προετοιμάσει τον δρόμο Του Λυτρωτή και Σωτήρα του κόσμου.
Η αγιογραφία της Εκκλησίας μας, παριστάνει τον Πρόδρομο, όπως τον παρουσιάζουν και τα Ευαγγέλια, δηλαδή με ρούχα κατασκευασμένα από τρίχες και με ζώνη δερμάτινη γύρω απ' την μέση του. Επί πλέον, εικονίζεται με δύο φτερούγες, όπως και οι άγγελοι. Οι φτερούγες αυτές έχουν συμβολική έννοια και φανερώνουν την αγγελική του ζωή. Δηλαδή, ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος, ζούσε σαν ασώματος πάνω στη γη. Επίσης, στην λειτουργική ζωή της Εκκλησίας μας, παίρνει εξαιρετική θέση ο Πρόδρομος, με την υπέροχη υμνογραφία γύρω απ' το πρόσωπό του. Είναι χαρακτηριστικό, πως μόνος αυτός μεταξύ των Αγίων, έχει εορτή και των γενεθλίων του.
Γράψαμε πολλά, όμως είναι δίκαιη κάθε διάκριση για τον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο. Οι αρετές του υπήρξαν μεγάλες. Μεγάλη αίσθηση προκαλεί η ταπείνωση, η αγιότητα του βίου, η αυταπάρνηση, το θάρρος της γνώμης, η ειλικρίνεια του κηρύγματός του και η αφοβία του, ακόμη και μπροστά στον μαρτυρικό του θάνατο. Η Εκκλησία μας τον θέλει ως κήρυκα και Πρόδρομο Του Κυρίου ακόμη και στον Άδη! Κι εκεί κήρυξε την μετάνοια και προετοίμασε τους Δικαίους της Παλαιάς Διαθήκης για την προϋπάντηση και υποδοχή Του Λυτρωτή κατά την εις Άδου Κάθοδόν Του.
Ας τον παρακαλέσουμε να πρεσβεύει για μας, για να νιώσουμε το κήρυγμα της μετανοίας και να γνωρίσουμε καλύτερα Τον Χριστό!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου