Στἠν ἀκτή τῆς αἰωνιότητας
Εἶπα πώς πρέπει νιά πιαστῶ ἀπό τό μή "ρέον". Ἀπό ἓνα σταθερό σημεῖο τῆς ὂχθης, γιά νά μή μέ παρασύρει τό ρεῦμα τοῦ χρόνου στή σκοτεινή ἂβυσσο τῆς φθορᾶς καί τοῦ θανάτου. Δυό βραχίονες μοῦ δανείζονται γιά νά ἀδράξω μ'αὐτούς τό σημεῖο αὐτό. Δέν εἶναι δικοί μου. Τό ξαναλέω: Μοῦ δίνονται. Καί εἶναι αὐτοί ἡ πίστη καί ἡ ἐλπίδα.
Τί εἶναι πίστη; "Πραγμάτων ἒλεγχος οὐ βλεπομένων", μοῦ λέει ἡ πρός Ἑβραίους ἐπιστολή. Ἀποτελεῖ μιά ἀφάνταστα μεγάλη ἐπιμήκυνση τῆς πνευματικῆς ὃρασής μου σέ πραγματικότητες, στίς ὁποῖες δέν μπορῶ ἀλλιῶς νά ἀναχθῶ ἐγώ. Βρίσκονται τόσο μακρυά μου ὑπό κάθε ἒποψη, ὣστε νά μοῦ εἶναι ἀνθρώπινα " οὐ βλεπόμεναι". Ἡ πίστη ὃμως δέν εἶναι μιά ἂλλη ἒκφραση αὐτοῦ πού λέμε φαντασία. Ἡ φαντασία μου μπορεῖ νά συλλάβει καί τά πιό ἀπίθανα πράγματα. Ὃμως μόνο ἐν χώρω καί χρόνω.
Ἓνα φανταστικό πρᾶγμα εἶναι ἀνύπαρκτο. Μιά εἰκόνα πού ἐγώ ὁ ἲδιος ζωγραφίζω στήν ὀθόνη τῆς φαντασίας μου δέν σημαίνει πώς ὑπάρχει ἒξω ἀπό μένα καί μέ περιμένει. Δέν εἶναι τέτοιο πρᾶγμα ἡ πίστη. Γιατί ἡ πίστη εἶναι δῶρο "ἒξωθεν", δῶρο τοῦ Θεοῦ (Φιλιπ.α΄29).Γι'αὐτό καί χαρακτηριστικό τῆς πίστης εἶναι πώς τό περιεχόμενο της εἶναι οὐσιαστικό, ἀληθινό, ὑπαρκτό. Ἀκριβῶς δέ ἐπειδή ἡ πίστη δέν εἶναι κατασκεύασμα τοῦ ἀνθρώπινου μυαλοῦ, γι'αὐτό καί τό περιεχόμενο τῆς πίστης "ὀφθαλμός οὐκ εἶδε καί οὖς οὐκ ἢκουσε καί ἐπί καρδίαν ἀνθρώπου οὐκ ἀνέβη"(Α΄Κορ.β΄9),Δέν εἶναι "ἐκ τοῦ κόσμου τούτου", ὣστε τό ἀντικείμενό της νά μπορεῖ νά παρασταθεῖ μέ εἰκόνες καί ἰδέες ἀπό αὐτόν. Τό γλυκερό μυστήριο καί τό ἂρρητο μυστικό τοῦ Θεοῦ, τό "κεκρυμμένον"στά βάθη τοῦ Θεοῦ"(Α΄Κορ.β΄10), δέν διερευνᾶται μέ λογικές εἰσβολές καί ἀναλύσεις. Αὐτό μόνον "ἀποκαλύπτεται"διά τοῦ Πνεύματος τοῦ Θεοῦ"(Α΄Κορ. 11,12). Γι'αὐτό καί ἡ πίστη παραμένει κατά βάθος πίστη, ὃσο διαρκεῖ ὁ "παρών αἰών" καί οἱ ὃροι του. "Βλέπομεν γάρ ἂρτι δι'ἐσόπτρου ἐν αἰνίγματι"(Α΄κορ. ιγ΄, 12).Ἒχει ὃμως ἐν πίστει ἀνασηκωθεῖ λιγάκι ὁ πέπλος πού σκεπάζει τά ὂντως ὂντα. Καί ἀφήνει νά διαφανεῖ ὁ θελκτικός πλοῦτος, ὁ ἀφάνταστα πολύς, πού ὑπάρχει πέρ'ἀπό κεῖ ὃπου ἀλλιῶς θά νόμιζε κανείς πώς τελικό ἀπροσπέραστο ὃριο καί κατάληξη εἶναι μόνο τό τερατῶδες μυστήριο τοῦ "ἀμειδοῦς"θανάτου, πού μέ γεμίζεςι μέ φρίκη καί μόνο.
Ἱερομ. Εὐσεβίου. "ΕΠΙΨΑΥΣΕΙΣ ΑΚΡΩ ΔΑΚΤΥΛΩ"μ ν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου