Γέννηση της Υπεραγίας Θεοτόκου!
Στις 8 Σεπτεμβρίου, σύμφωνα με το Ιουλιανό ημερολόγιο, στην Παλαιστίνη, στη μικρή πόλη της Ναζαρέτ, γεννήθηκε μια κόρη στο ηλικιωμένο ζευγάρι Ιωακείμ και Άννα, τους οποίους η Εκκλησία δοξάζει ολόκληρο το Σύμπαν ως Μητέρα του Θεού και ως Νύμφη του Αγίου Πνεύματος.
Ο Σεπτέμβριος είναι ο πρώτος μήνας της Εκκλησιαστικής Πρωτοχρονιάς, η αρχή του λειτουργικού κύκλου που ονομάζεται indict. Η όγδοη ημέρα του πρώτου μήνα έχει συμβολική σημασία. Ο αριθμός 8 μεταξύ των Πυθαγορείων και των Πλατωνικών σήμαινε την αρμονία του κόσμου και μεταξύ των χριστιανών ερμηνευτών σήμαινε την αιωνιότητα. Ο κύκλος των οκτώ χιλιάδων ετών στην εσχατολογία συνήθως θεωρείται ως η αρχή και το τέλος του χρόνου. Ο χρόνος και η ύλη, που κρύβουν σαν κουρτίνα το βασίλειο της αιωνιότητας, στο τέλος της παγκόσμιας ιστορίας θα καούν στην πνευματική φωτιά, αποκαλύπτοντας τη θαυμαστή ομορφιά του Σύμπαντος μεταμορφωμένου στο Θείο φως. Ο πρώτος μήνας του εκκλησιαστικού έτους είναι σύμβολο και σημάδι ότι η Παναγία εισήλθε σε αυτόν τον κόσμο ως ακτίνα Θείου φωτός, ως Θεία αποκάλυψη ενσωματωμένη σε ανθρώπινη μορφή, θαυμαστή και μοναδική.
Μετά τη γέννηση της Παναγίας ο κόσμος έγινε διαφορετικός. Η αιωνιότητα έχει αποκαλύψει στην ανθρωπότητα ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Υιός του Θεού και ο Υιός της Παναγίας. Όμως η λάμψη της αιωνιότητας φώτισε ήδη το πρόσωπο της Παναγίας. Η ψυχή του πρώτου ανθρώπου δημιουργήθηκε από την πνοή των Θείων χειλιών. Η Παναγία είναι καθαρή, όπως η πνοή του Θείου. Ο Χριστός είναι ο ήλιος του κόσμου και η Παναγία η αυγή του. Οι πρώτες ακτίνες της αυγής δεν μπορούν ακόμη να φωτίσουν τη γη, αλλά ήδη τρυπούν το σκούρο μπλε βελούδο του ουρανού με χρυσό νήμα.
Η Παναγία γεννήθηκε στην πόλη Ναζαρέτ, που βρίσκεται στη Γαλιλαία, στο βόρειο τμήμα της Παλαιστίνης, μακριά από δημόσιους δρόμους και διαδρομές τροχόσπιτων. Τίποτα δεν λέγεται για αυτόν στην Παλαιά Διαθήκη. Η Ναζαρέτ, όπως η επίγεια ζωή της Παναγίας σε αυτόν τον τόπο, περιβάλλεται από το μυστήριο της σιωπής.
Στη Ναζαρέτ, που βρίσκεται σε μια ορεινή περιοχή, πολλές κατοικίες σκαμμένες στους βράχους μοιάζουν με κελιά σπηλαίων μοναχών. Όταν οι προσκυνητές πλησίασαν την Ιερουσαλήμ, το πρώτο πράγμα που τράβηξε το μάτι τους ήταν η χρυσή στέγη του ναού που αστράφτει κάτω από τις ακτίνες του ήλιου. Φαινόταν ότι ο ουρανός πάνω από την Ιερουσαλήμ είχε χρυσό χρώμα. Οι προσκυνητές που επισκέφθηκαν τη Ναζαρέτ είπαν ότι ο ουρανός από πάνω της είχε ένα ιδιαίτερο, ασύγκριτο μπλε χρώμα.
Το χρυσό χρώμα είναι σύμβολο του Θεϊκού μεγαλείου. Το χρυσό φόντο στις εικόνες συμβολίζει την αιωνιότητα και το άπειρο. Το μπλε χρώμα είναι σύμβολο της Μητέρας του Θεού, της αγνότητας και της αγνότητάς Της, της σιωπής και της ταπεινοφροσύνης, βαθιά σαν το γαλάζιο του ουρανού. Το ιμάτιο της Θεοτόκου στις εικόνες είναι συνήθως βαμμένο σε μπλε και γαλάζιο.
Οι γονείς της Θεοτόκου, Ιωακείμ και Άννα, σε όλη τη μακρόχρονη έγγαμη ζωή τους προσεύχονταν στον Θεό να τους δώσει ένα παιδί, ορκίστηκαν να το αφιερώσουν στον Θεό. Στο τέλος της ζωής τους, οι ηλικιωμένοι γονείς απέκτησαν μια κόρη. Ο Κύριος, δοκιμάζοντας τους δίκαιους με θλίψεις, τους δίνει τότε περισσότερα από όσα τόλμησαν να ζητήσουν. Από τις πρώτες μέρες της ζωής της Παναγίας, ο Ιωακείμ και η Άννα προσπαθούσαν να την περιβάλλουν με πράγματα που θα μιλούσαν στην ψυχή του παιδιού για τον Θεό. Τίποτα βρώμικο ή άσχημο δεν άγγιξε τα αυτιά και τα μάτια του παιδιού. Την όγδοη ημέρα από τη γέννησή της, της δόθηκε το όνομα Μαρία, που σημαίνει «κυρία, εξυψωμένη». Οι πρώτες λέξεις που έμαθε να φλυαρεί ήταν: το όνομα του Θεού και η προσευχή. Με το άνοιγμα της συνείδησης του παιδιού, η αγάπη για τον Θεό άνθισε στην καρδιά Της. Όλη η ζωή της Παναγίας ήταν η φλόγα ενός λαμπερού καντήλιου. Κανένας σκοτεινός δαιμονικός πειρασμός δεν μπορούσε να πλησιάσει αυτή την πνευματική φωτιά.
Όταν η Παναγία έγινε ενός έτους, ο Ιωακείμ κάλεσε στο σπίτι του ιερείς και συγγενείς. Μετά το φαγητό ο κάθε παπάς έπαιρνε το παιδί στην αγκαλιά του και το ευλογούσε. Όταν η Παναγία έγινε τριών ετών, οι γονείς της αποφάσισαν να εκπληρώσουν το τάμα που είχαν κάνει και να τη φέρουν στο Ναό της Ιερουσαλήμ.
Τι διδάσκει στους Χριστιανούς η εορτή της Γεννήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου; Για να θυμούνται οι χριστιανοί γονείς σε ποιον αφιερώνουν τα παιδιά τους, σε ποιον δίνουν την ψυχή τους - στον Θεό ή σε έναν δαίμονα. Τίποτα δεν είναι τόσο κοντά το ένα στο άλλο όσο οι ψυχές των γονιών και των παιδιών. Επομένως, για να μυήσουν ένα παιδί στον Θεό, οι γονείς πρέπει να αφιερώσουν την καρδιά τους στον Θεό.
Στο τέλος κάθε λειτουργίας η Εκκλησία καλεί την προσευχητική βοήθεια των αγίων γονέων της Παναγίας – Ιωακείμ και Άννας. Ας είναι αυτοί οι δίκαιοι άνθρωποι της Παλαιάς Διαθήκης παράδειγμα υπομονής, ελπίδας και αγάπης για τους γονείς!
Αρχιμανδρίτης π. Ραφαήλ Καρελιν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου