Λίγοι γνωρίζουν και λίγοι έχουν ακούσει... αλλά κάθε χρόνο, κρυφά, λαμβάνει χώρα ένα θαύμα που εκπλήσσει τον κόσμο.

Λίγοι γνωρίζουν και λίγοι έχουν ακούσει... αλλά κάθε χρόνο, κρυφά, λαμβάνει χώρα ένα θαύμα που εκπλήσσει τον κόσμο.

Οι παντόφλες του Αγίου Σπυρίδωνα φθείρονται, σαν να φοριούνται ατελείωτα σε μεγάλα ταξίδια. Δεν είναι παντόφλες μουσείου, δεν είναι παλιά αντικείμενα που φυλάσσονται μόνο για να τα κοιτάς. Είναι παντόφλες που φθείρονται, σπάνε, φθείρονται, σαν να καίγονται οι πέτρες ενός αόρατου μονοπατιού κάτω από τις σόλες τους.

Πού πηγαίνει ένας άγιος μετά θάνατον; Πού τρέχουν τα βήματά του; Η Εκκλησία ομολογεί ότι ο Άγιος Σπυρίδωνας περιπλανιέται στον κόσμο, ταξιδεύοντας για να βοηθήσει όσους φωνάζουν στον Θεό σε δυσκολίες, σε φτώχεια, σε βαθύ πόνο. Λένε ότι όταν οι άνθρωποι κλαίνε χωρίς να παραπονεθούν σε κανέναν, όταν ένα άρρωστο παιδί κρατάει το χέρι της μητέρας του, όταν κάποιος δεν έχει άλλο ψωμί, αλλά έχει πίστη, ο Άγιος Σπυρίδωνας φεύγει βιαστικά, αθέατος, με τα βήματα ενός βοσκού, για να παρηγορήσει, να βοηθήσει, να παρηγορήσει.

Και πώς μπορούν οι παντόφλες να παραμείνουν ολόκληρες, αν δεν σταματήσει να περπατάει; Πώς μπορούν να μην φθαρούν, αν τα βήματά του διασχίζουν ψυχές, πόνους, προσευχές; Γι' αυτό, κατά καιρούς, οι παντόφλες αλλάζονται. Φοριούνται καινούργιες, και οι παλιές φέρουν τα σημάδια ενός ταξιδιού που δεν είναι ορατό στα μάτια, αλλά γίνεται αισθητό σε θαύματα, σε θεραπείες, σε σκουπισμένα δάκρυα.

Ο Άγιος Σπυρίδων δεν έχει πάψει να είναι ποιμένας.

Περπατάει ακόμα ανάμεσα στους ανθρώπους σήμερα. Όχι με μπαστούνι και ποίμνιο, αλλά με έλεος και προσευχή.

Και οι παντόφλες του, φορεμένες από αόρατα μονοπάτια, είναι απόδειξη ότι οι άγιοι δεν κάθονται σε εικόνες. Περπατούν. Εργάζονται. Βοηθούν.

🙏

Άγιε Σπυρίδωνα, ακούραστε ταξιδιώτη της ελπίδας, είσαστε μαζί μας σε όλα τα μονοπάτια της ζωής.