Ἡ ἐμπάθεια είναι φανέρωσι ἀρρώστιας καὶ
ἡ συμπάθεια εὐγένεια ψυχῆς. Ὁ ἀληθινὸς
αγωνιστής συγχωρεῖ ὅλους, χωρίς καθυστέρησι, καὶ τοῦ ἀνοίγονται δρόμοι, χωρίς να το
περιμένει.
Στον πάμφωτο οὐρανὸ τῆς εὐγνωμοσύνῆς πρὸς τὸν Θεὸ καὶ τοὺς συνδούλους του
δέχεσαι τὸν ἀρραβῶνα τῆς μελλούσης ζωής
καὶ βασιλείας.
Προβάλλοντας κάποιος ἑκούσια ἢ ἀκούσισ
για τις γνώσεις καὶ τὶς ἀρετές του, φανερώνει
και την ἔλλειψι ἀληθινῆς γνώσεως καὶ ἀρετῆς ποὺ γεννᾶ τὴν ταπείνωσι καὶ ὁδηγεῖ
στον παράδεισο τῆς σωτηρίας.
Ταπεινούμενος ὁ ἄλλος ἐσωτερικὰ γιὰ
τὴν ἀναξιότητά του, ωριμάζει πνευματικὰ
καὶ ἐκπέμπει εὐωδία τῆς χάριτος, χωρὶς νὰ
τὸ ὑποπτεύεται.
Σιγά σιγά βγαίνεις πρὸς τὴν κορυφή.
Καὶ σκαλοπάτια ανόδου εἶναι οἱ δοκιμασίες
ποὺ σὲ πονοῦν καὶ τὰ πληγώματα ποὺ σοῦ
κοστίζουν.
Τὸ γεγονὸς εἶναι ὅτι ὅσο καὶ ἂν πονέσης, ἂν κάνης υπομονή, ὅλα καταλήγουν
στὴν ἀνάπαυσι τῆς εὐγνωμοσύνης καὶ τῆς
σωτηρίας.
Καὶ ὅταν ὅλα γίνουν φῶς, δεν χάνουν τὴ
σάρκα τῆς ὑπάρξεώς των.
Καὶ ἂν ὅλα γίνουν στάχτη, δὲν χάνουν τὴ χάρι τῆς ζωῆς ποὺ ἀνασταίνει ἐκ τοῦ μὴ ὄντος τὰ σύμπαντα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου