Λένε ότι ο π. Ο Βλαντιμίρ Κριβολούτσκι, έχοντας επιστρέψει στο σπίτι από το στρατόπεδο και περιμένοντας τον επικείμενο θάνατο (ήξερε ότι είχε καρκίνο), τέλεσε μια νεκρική ακολουθία για τον εαυτό του, δηλ. έκανε την νεκρώσιμη τελετή στον εαυτό του. Και πρόσφατα συνειδητοποίησα ότι αυτό είναι κατά κάποιο τρόπο δυνατό, ότι ένας άνθρωπος μπορεί ξαφνικά να απομακρυνθεί από τον εαυτό του και, κοιτάζοντας τον εαυτό του από το πλάι, να κλάψει πικρά όχι για τον «εαυτό του», αλλά για αυτόν τον άψυχο αμαρτωλό που βρίσκεται δίπλα του, ο οποίος το έκανε πολύ για να σκοτεινιάσει το πρόσωπο του Σωτήρα.
«Κλαίω και λυγίζω, όταν σκέφτομαι τον θάνατο και βλέπω την ομορφιά μας, δημιουργημένη κατ' εικόνα του Θεού, ξαπλωμένη στους τάφους, άσχημη, άδοξη, χωρίς μορφή .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου