ΕΙΧΑΜΕ καταφύγει πνευματικοὶ πρόσφυγες σὲ μιὰν ἁγιονορείτικη Μονή, ἀναζητώντας νὰ πιοῦμε λίγο οὐρανὸ νὰ ξεδιψάσουμε.
Οἱ πολύχρωμες κανδήλες τῆς ἐκκλησούλας μὲ τὸ φιλόστοργό τους φῶς σὰν λεχώνας τὴν ἀγκάλη αἰωροῦνταν ἀπὸ τὶς κόγχες σαν πυγολαμπίδες στὸ μεσονύκτι. Καὶ ὅταν, μάλιστα, στὴν ὥρα τους ἄναψαν οἱ πολυέλαιοι καὶ ὁ χορὸς μὲ τὰ ἁγνά του κεριά, οὐρανὸς πολύφωτος ἔγινε ἡ ἐκκλησιά!
Τα κουδουνίσματα τῶν θυμιατῶν μὲ τὴν εὐωδία τοῦ μοσχολίβανου, κατεργασμένου ἀπὸ τὰ ἀσκητικά χέρια τῶν ἀπόκοσμων καλογήρων, προσέφεραν ἐγρήγορση στὴ θεοσύναξη όσων συνεόρταζαν στην πανήγύρη τοῦ Καθολικοῦ.
Ὅταν ἐφεξῆς ἀποτέλεψε ή κατανυκτική Λειτουργία, ρώτησε ἕνας συμπροσκυνητής μας τὸν ἐκκλησιαστικὸ τῆς Μονῆς:
– Γιατί, πάτερ, ρίχνετε κρασὶ μαζὶ μὲ τὸ λάδι στις καντῆλες;
- Τὸ κάνουμε αὐτὸ γιὰ πρακτικοὺς μὰ καὶ γιὰ διδακτικοὺς καὶ συμβολικοὺς λόγους. Ἔλαιον καὶ οἶνον ἔριξε πάνω στὶς πληγὲς τοῦ τραυματισθέντος ὁ καλὸς Σαμαρείτης, ποὺ δηλώνει τὴ θεία Εὐχαριστία, μα σημαίνει καὶ τὸ ἁπαλὸν ἔλεος τῆς εὐσπλαχνίας πουπρέπει νὰ ἔχει κάθε χριστιανός. Ἐπίσης, το κόκκινο κρασὶ δημιουργεῖ ὡραῖες, πορφυρὲς καὶ κατανυκτικές ἀνταύγειες στὸν ναὸ τοῦ Θεοῦ. Τί πιστεύεις, πώς τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Μητέρας Του δὲν τοὺς ἀρέσει τὸ ὡραῖο καὶ τὸ γλυκοθώρητο;
Βιβλιογραφία.. ΠΑΤΉΡ ΔΙΟΝΎΣΙΟΣ ΤΑΜΠΑΚΗΣ. ΝΑ ΑΓΙΑΖΕΙΣ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΓΙΆΖΕΙΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου