Υπάρχει στον κόσμο αυτό κάποιος που πολεμά αδιάκοπα το Θεό και κατορθώνει να βάζει τους ανθρώπους στα σχέδια και στους σκοπούς του.
Έτσι, λίγο ύστερα από την πλάση και την δημιουργία του κόσμου, οι άνθρωποι ξέχασαν το Θεό. Ύστερα, όταν ο Θεός ξανάλθε στον κόσμο, οι άνθρωποι Τον σταύρωσαν. Επειδή όμως με το σταυρό ο Θεός ξαναπαίρνει στα χέρια Του τον κόσμο, ο μεγάλος εχθρός Του, ο σατανάς, έβαλε επάνω στους ανθρώπους να Τον διώξουν και να Τον ξορίσουν έξω από τον κόσμο. Και το σχέδιο τούτο πέτυχε πάνω κάτω, γιατί χρόνια τώρα οι άνθρωποι λένε στον Θεό:
Κύριε Θεέ, να καθίσεις πάνω στους Ουρανούς Σου και ’μείς θα Σου στέλνομε εκεί τις προσευχές και τα θυμιάματά μας. Σε τούτη δω την γη, που ’ναι γεμάτη με αμαρτίες και λάσπη, να μην ανακατεύεται καθόλου η αγιότητά Σου, κι άφησε να την ορίζομε και να την κυβερνούμε ’μείς. Αλλά πάλι, αν θέλεις να ’ρχεσαι πότε πότε και εδώ κάτω για να περνάς την ώρα Σου, εμείς θα Σου βρίσκομε ένα κατάλληλο και σοβαρό τόπο. Ένα νεκροταφείο, π.χ., μια ξωτική σπηλιά, μια απόμερη ερημιά και άλλα παρόμοια είναι κατάλληλοι και σοβαροί τόποι για τα γερατειά και την Αγιότητά Σου. Τα άλλα, οι πολιτείες, τα χωριά, τα εργοστάσια, τα σχολεία, τα παλάτια, τα βουλευτήρια, τα θέατρα, τα στάδια, δεν είναι σοβαροί τόποι και άφησέ τα σε μας να τα ορίζομε.
Έτσι συμβουλευτήκαν οι άνθρωποι και έτσι έπραξαν. Έδιωξαν τον Θεό από τον κόσμο αυτό, από τη ζωή αυτή. Τον ξόρισαν στις άγονες ερημιές και πάνω ψηλά στα σύννεφα για να Του στέλνουν εκεί νωθρές προσευχές, τις βλαστήμιες και τις μούντζες των και να αφήσουν εδώ κάτω άρχοντα και κυβερνήτη τον εγωισμό, την τρέλα, το συμφέρον, την πονηριά και την σκληράδα των, τον ίδιο τον Σατανά.
Να ποιο είναι το αμάρτημα και το έγκλημα του σύγχρονου ανθρώπου: το έγκλημα της αποκοπής και της ορφάνιας του κόσμου από το Θεό. Το έγκλημα της εξορίας του Θεού μακριά από τον παλμό της ζωής αυτής. Ένα έγκλημα για το οποίον εργαστήκανε όχι μόνο οι εχθροί Του αλλά και οι φίλοι Του, χωρίς ίσως να το καταλάβουνε και οι ίδιοι.
Ε, λοιπόν. Αυτόν τον ξορισμένο και διωγμένο Θεό, πηγαίνετε να κηρύξετε στον κόσμο, αγαπημένα μου παιδιά. [...] Αναστήσετε τον Θεό από τα μνήματα που Τον έχουν θάψει οι τυπολατρίες και η δειλία όλων μας και φέρετέ Τον στο Φως, στη ζωή, στη δημιουργία τη δική Του και στη δημιουργία των παιδιών Του, για να γνωρίσουμε όλα τη χάρη και τη λύτρωσή Του. Γιατί στο Θεό δεν ανήκουνε μόνο τα "υπερπέραν" και τα "αόρατα", ο θάνατος, τα μνήματα κι οι ερημιές, αλλά στο Θεό ανήκει επίσης η γη "καί τό πλήρωμα αὐτῆς".
+ Ειρηναίος Γαλανάκης
Μητροπολίτης Κισάμου και Σελίνου
(1911-2013)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου