ΑΓΙΟΣ ΔΙΚΑΙΟΣ ΝΩΕ
Η γη απλώθηκε μπροστά στα μάτια του Θεού, και η γη γέμισε βία.
( Γένεση 6:11 ).
Η αμαρτία είναι σαν μια θανατηφόρα πληγή. Εξαπλώνεται τόσο γρήγορα που γεμίζει αμέσως ολόκληρες οικογένειες, κοινωνίες, έθνη, χώρες. Οι περισσότεροι άνθρωποι κάνουν το καλό με το ζόρι, αλλά το κακό και η αμαρτία γίνονται με ευχαρίστηση και τόσο γρήγορα που μόνο αργότερα ο άνθρωπος συνέρχεται, καθώς έχει ήδη διαπράξει την αμαρτία.
Έτσι γρήγορα εξαπλώθηκε το κακό σε όλη τη γη που κυριολεκτικά όλοι μολύνθηκαν από αυτό: και γέροι και νέοι, άνδρες και γυναίκες, ακόμη και μικρά παιδιά έκαναν κακό. Όλοι ξέχασαν τον Θεό και λάτρευαν την κακία και την αηδία.
Για παράδειγμα, εάν ένα άτομο ζει σαν θηρίο: πίνει, πορνεύει, κλέβει, σκοτώνει, προδίδει, συκοφαντεί και ούτω καθεξής, τότε ένα τέτοιο άτομο θεωρείται το πιο έντιμο στην κοινωνία, το πιο καλλιεργημένο και προοδευτικό. Όλοι του υποκλίνονται, όλοι τον σέβονται, τον αγαπούν κιόλας.
Αν όμως, αντίθετα, κάποιος τιμά τον αληθινό Θεό, προσεύχεται σε Αυτόν, φοβάται να διαπράξει αμαρτία , δεν κλέβει, δεν πορνεύει, δεν προδίδει τον πλησίον του, αυτός ο άνθρωπος θεωρείται οπισθοδρομικός, ακαλλιέργητος, αφώτιστος, αδαής κ.λπ. Σε τέτοιους καθυστερημένους ανθρώπους ανήκε ο δίκαιος Πατριάρχης Νώε, όταν όλη η γη ήταν διεφθαρμένη και όλοι οι άνθρωποι ήταν σαν ζώα, μόνο τα πρόσωπά τους ήταν ανθρώπινα.
«Τότε ο Κύριος (ο Θεός) κοίταξε τη γη, και ιδού, ήταν διεφθαρμένη, γιατί κάθε σάρκα είχε διαφθείρει τον δρόμο του στη γη… Και ο Κύριος ο Θεός είπε στον Νώε: Το τέλος κάθε σάρκας ήρθε μπροστά μου, γιατί η γη είναι γεμάτη βία μέσω αυτών· και ιδού, θα τους καταστρέψω με τη γη» ( Γεν. 6:12–1 ).
Μόνο σε μια οικογένεια του Δικαίου Νώε διατηρήθηκε η πίστη στο Πρώτο Ευαγγέλιο. Μόνος του θυμόταν τον αληθινό Θεό και Τον τιμούσε στις προσευχές του.
Ο Κύριος διέταξε τον Νώε να κατασκευάσει μια κιβωτό (πλοίο) και να φέρει σε αυτήν την οικογένειά του, και βοοειδή, και ζώα και πουλιά ανά δύο. Έπειτα έβρεχε πολύ για σαράντα μέρες και σαράντα νύχτες. Το νερό υψώθηκε πάνω από τα σπίτια, πάνω από τα δέντρα, πάνω από τα ψηλά βουνά, και όλοι οι αμετανόητοι αμαρτωλοί, βοοειδή, ζώα, πουλιά –όλα τα ζωντανά στη γη– χάθηκαν. Μόνο ο Νώε σώθηκε στην κιβωτό και δεν χάθηκε, γιατί πίστεψε στον Θεό και περίμενε τον ερχομό του Λυτρωτή.
Το 1970 έγινε μια τρομερή πλημμύρα στο ανατολικό Ιράκ. Το νερό ανέβηκε ψηλότερα από τα ψηλότερα βουνά στα οποία οι άνθρωποι έφυγαν για ασφάλεια. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι πέθαναν: άνδρες, γυναίκες, ηλικιωμένοι, παιδιά. Ένας αμέτρητος αριθμός βοοειδών, ζώων, πτηνών, ερπετών.
Αυτόπτες μάρτυρες είπαν ότι όταν πέταξαν πάνω από την περιοχή της καταστροφής με ελικόπτερο, όλο το νερό ήταν καλυμμένο με πτώματα ανθρώπων και ζώων. Τα αρπακτικά πουλιά που επέζησαν κάθισαν πάνω στα πτώματα και τα ράμφησαν λαίμαργα, εκπέμποντας εντερικές κραυγές.
Σε ένα μέρος είδαν έναν νεαρό άνδρα με μια γυναίκα και τρία μικρά παιδιά. Έπλεαν πάνω στα φουσκωμένα πτώματα των ανθρώπων, δεμένα μεταξύ τους με σχοινιά σαν σχεδίες. Καθισμένοι πάνω στα πτώματα, ούρλιαζαν απελπισμένα και κουνούσαν τα χέρια τους, ζητώντας βοήθεια. Αλλά κανείς δεν τους βοήθησε, όλοι πέθαναν. Ίσως, από πείνα, έφαγαν τα ίδια πτώματα στα οποία έπλεαν και μετά πέθαναν οι ίδιοι. Ή ίσως ο πατέρας και η μητέρα πρώτα έφαγαν τα παιδιά τους και μετά πέθαναν οι ίδιοι από τη μόλυνση.
Και μετά, όταν το νερό υποχώρησε μετά από δύο εβδομάδες, είδαν πώς ολόκληρη η γη, τα βουνά, τα δέντρα, οι δρόμοι, οι στέγες των σπιτιών ήταν σκορπισμένες με πτώματα νεκρών ανθρώπων και ζώων, από τα οποία έβγαινε μια τρομερή δυσωδία και μια άσχημη μυρωδιά. Δεν υπήρχαν πουθενά σημάδια ζωής. Δεν υπήρχε ζωντανός άνθρωπος ή ζώο για πολλές δεκάδες χιλιόμετρα.
Υπήρχαν περιπτώσεις που κάποιος σώθηκε σε πλοίο, βάρκα, κούτσουρα, αλλά στη συνέχεια πέθαινε γιατί δεν υπήρχε τίποτα να φάει ή να πιει. Όλα τα τρόφιμα και το γλυκό νερό καλύφθηκαν με λάσπη και δηλητηριάστηκαν από μια επιδημία μολυσματικών ασθενειών...
Αυτή είναι μια σύγχρονη άποψη του Μεγάλου Κατακλυσμού. Προφανώς, οι άνθρωποι εδώ ήταν τόσο άνομοι και διεφθαρμένοι όσο εκείνοι στις ημέρες του Νώε.
Ποιον, καημένοι, κάλεσαν σε βοήθεια την ώρα του θανάτου τους; Και ποιος θα μπορούσε να τους βοηθήσει να απαλλαγούν από τη φρίκη του θανάτου; Πόσο ευτυχισμένοι είναι εκείνοι οι άνθρωποι που θυμούνται τον Αληθινό Θεό που ζει στον ουρανό, Τον προσκυνούν και Τον υπηρετούν! Ανήμποροι, ανυπεράσπιστοι και δυστυχισμένοι είναι όσοι δεν Τον αναγνωρίζουν, που επίτηδες Τον βλασφημούν και Τον προσβάλλουν. Τις ημέρες θλίψης ο Κύριος θα αποστρέψει το πρόσωπό Του από αυτούς, και τα βάσανα και τα μαρτύριά τους θα εκατονταπλασιαστούν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου