«Ο γέροντας Γαβριήλ έφερε τα παιδιά στο Νηπιαγωγείο μας…»

 

«Ο γέροντας Γαβριήλ έφερε τα παιδιά στο Νηπιαγωγείο μας…»

Кωνσταντίνος Τσερτσβάντζε

«Ήταν ο ίδιος ο γέροντας. Όπως δεν το μάντεψα…»

20 Δεκεμβρίου, συμπληρώθηκαν δώδεκα χρόνια από την Ιερά Σύνοδο της Γεωργιανής Ορθόδοξης Εκκλησίας, η οποία υπό την προεδρία του Καθολικού Πατριάρχη Ηλία του Β΄, προέβη στην αγιοκατάταξη του αρχιμανδρίτη Γαβριήλ (Ουργκεμπάτζε). Μπορώ να επιβεβαιώσω με βεβαιότητα, ότι αυτή την ημέρα, την περίμεναν πάρα πολλοί στη Γεωργία.

Θυμάμαι τη γνωριμία μου με τον γέροντα Γαβριήλ. Ήμουν 7-8 χρονών όταν, σε μια σχολική εκδρομή, επισκέφτηκα τον τάφο του γέροντος για πρώτη φορά. Φυσικά, πριν από αυτό, ήξερα γι' αυτόν, δεδομένου ότι η μνήμη του πατερούλη υπήρχε πάντοτε στην οικογένειά μας. Στα παιδικά μου χρόνια, ήταν εκπληκτικό να βλέπω τόσο μεγάλο αριθμό ανθρώπων στον τάφο του. Η γιαγιά μου, μού έλεγε: «Εδώ, Κόστια, είναι ο τάφος του Αγίου Γαβριήλ (τότε δεν είχε ακόμη αγιοκαταταχθεί. - K.Τ.), πήγαινε και προσευχήσου. Έτρεξα στον τάφο και είπα στον γέροντα, ότι μελετούσα καλά τα μαθήματά μου, δεν ήμουν προσβλητικός προς τους γονείς μου και ξέρω για αυτόν πόσο καλοσυνάτος ήταν. «Τη Βασιλεία των Ουρανών σε σας», είπα με παιδική αφέλεια μπροστά από τη φωτογραφία του γέροντα, και κατευθυνθήκαμε προς τον καθεδρικό ναό Σβετιτσχοβέλι.

Ποτέ δεν μίλησα γι' αυτό, αλλά τώρα τολμώ να διηγηθώ για μια καταπληκτική ιστορία. Όταν η τάξη μου ετοιμαζόταν να εξέλθει από το χώρο του ναού Σβετιτσχοβέλι, η γιαγιά μου κι εγώ μείναμε στο εκθετήριο-κατάστημα του ναού, θέλοντας να αγοράσουμε κάποια εκκλησιαστικά είδη. Από τη στιγμή που μας περίμεναν στο μικρό λεωφορείο, βαδίζαμε βιαστικά προς την πύλη, όπου εκείνη τη στιγμή, ένας μοναχός με μια άσπρη γενειάδα σχεδόν τράβηξε εμένα και τη γιαγιά μου προς το μέρος του. Πλησιάσαμε το μοναχό που καθόταν πλέον στο μαγαζί. Ευλόγησε τη γιαγιά μου και της είπε αξιέπαινα λόγια: «Συγχαρητήρια, που φέρνεις αυτό το ευκίνητο αγόρι στην εκκλησία. Η βροχή δεν είναι καθόλου εμπόδιο για σένα». Τότε με πήρε από το χέρι και μου είπε: «Πόσo γρήγορος είσαι... Θα τρέχεις και στο μέλλον (κατά γράμμα «και στη συνέχεια»), έτσι που η δύναμή σου θα είναι χρήσιμη». Τότε με κοίταξε με τόσο στοργικά μάτια, που ακόμα θυμάμαι την ανατριχίλα που τρύπησε το σώμα μου. Ο μοναχός διάβασε κάποια προσευχή, ευλόγησε μένα και τη γιαγιά μου με ένα σταυρό, σήκωσε τα χέρια του προς τον ουρανό και είπε: «Τώρα είναι ελεύθεροι». Ένα πράγμα μου προκάλεσε έκπληξη: εκείνη την ημέρα δεν υπήρχε ούτε σταγόνα βροχής, και δεν δώσαμε προσοχή σε αυτά τα λόγια, και μόνο μετά από ένα ορισμένο χρονικό διάστημα η γιαγιά είπε: «Ήταν ο ίδιος ο γέροντας Γαβριήλ. Όπως δεν το μάντεψα...».

«Άνοιξε τις πύλες του νηπιαγωγείου και μπήκε με την εικόνα της Παναγίας»

Θυμάμαι μια τέτοια περίπτωση. Το 2010, ο φίλος μου άνοιξε ιδιωτικό νηπιαγωγείο. Του δώρισα μερικά παιδικά βιβλία με εικονογραφήματα. Όταν του έφερα τα βιβλία, παραπονέθηκε:

– Κατά τη γνώμη μου, δεν έπρεπε να ανοίξω αυτό το Νηπιαγωγείο... Υπάρχουν λίγοι άνθρωποι πρόθυμοι, μόνο εννέα γονείς είναι εγγεγραμμένοι...

Του είπα, ότι πρέπει να ζητήσει βοήθεια από τον Θεό και να πάει στον τάφο του γέροντα Γαβριήλ. Την επόμενη μέρα, εκτύπωσα μια φωτογραφία του γέροντα και την παρέδωσα στο φίλο μου, συμβουλεύοντάς τον να κρεμάσει τη φωτογραφία με την εικόνα στο Νηπιαγωγείο. Συμφώνησε ευχαρίστως. Ήταν παραμονή της γιορτής της Αγίας Σκέπης της Υπεραγίας Θεοτόκου και του Σβετιτσχοβλόμπ. Στη Γεωργία, στις 1/14 Οκτωβρίου, γιορτάζουμε τη γιορτή του Σβετιτσχοβλόμπ, αφιερωμένη στο Χιτώνα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.

Περίπου δύο εβδομάδες αργότερα, ο γνωστός μου, μού τηλεφωνεί και μου ζητά να έρθω στη δουλειά του. Συμφώνησα και κατευθύνθηκα προς το Νηπιαγωγείο του το μεσημέρι. Μπαίνω και βλέπω τα παιδιά να παίζουν στο προαύλειο. Υπήρχαν περίπου 20 παιδιά. Και μετά ο φίλος μου, ο Μαλχάζ, χαρούμενος, χαμογελαστός, με συναντά και μου λέει:

– Κότε (σημ.τ.μ. Κώστας στα γεωργιανά), κοίτα τι έκανε ο γέροντας Γαβριήλ... Μόλις που κρεμάσαμε τη φωτογραφία του, από την επόμενη μέρα, οι γονείς άρχισαν να έρχονται και να γράφουν τα παιδιά τους. Έχουμε ήδη τριάντα έξι εξ αυτών. Και η γυναίκα μου, μού είπε ότι ζήτησε επίσης βοήθεια από τον γέροντα. Ήρθε η βοήθεια και ο πατερούλης έδωσε ένα σημάδι. Η σύζυγος είδε σε όνειρο, πως ο γέροντας άνοιξε την πύλη του Νηπιαγωγείου κρατώντας την εικόνα της Θεομήτορος και ακολούθησαν τα παιδιά. Αυτή είναι ήδη μια μεγάλη βοήθεια από τον Θεό! Ο γέροντας Γαβριήλ έφερε τα παιδιά στο Νηπιαγωγείο μας...