25.
Οι μεγάλοι αγωνιστές για την ελευθερία της ζωής είχαν την καλή συνήθεια να αναζητούν βοήθεια και υποστήριξη για τον εαυτό τους στην ευλογία μιας ανώτερης δύναμης και, παρακινημένοι από αυτές τις ευσεβείς παρορμήσεις, έρρεαν στις ερήμους προς τους μεγάλους αγωνιστές για την ελευθερία του πνεύματος! Δεν είναι σωστό σε εσάς, που είστε ζηλωτές για την εκπαίδευση και τη διατήρηση της αληθινής και επιθυμητής ελευθερίας του πνεύματος στο ιερό κατόρθωμα της παρθενίας - βγαίνοντας στον κόσμο για έναν σκληρό αγώνα με τους υποδουλωτές αυτής της ελευθερίας - με πίστη και ελπίδα να ζητάτε βοήθεια και υποστήριξη από ψηλά για την πραγματοποίηση των καλών σας προθέσεων από εκείνους και μέσω εκείνων που έχουν ήδη κερδίσει μια ολοκληρωτική νίκη επί του εαυτού τους και έχουν το χάρισμα να τη δίνουν στους άλλους!.. Βοήθησέ με, ω άγιοι Ζηλωτές της παρθενίας, να απαρνηθώ όλες τις απατηλές επιθυμίες! Στήριξέ τους, ενίσχυσέ τους και προστάτεψέ τους, Κύριε, με τη μεσιτεία Σου, σε στιγμές δύσκολης πάλης με τους πειρασμούς, «όταν η δύναμή μου λιγοστεύει » , και μην αφήνεις την καλή επιθυμία της καρδιάς μου, που διψά για αγάπη για Σένα, μόνο ως μία επιθυμία... Φώτισέ με, αγνόησέ με, παρηγόρησέ με και αναζήτησέ με, Κύριε!..
1897
26.
Ο κόσμος θα κυλάει τα κύματά του γρήγορα και θορυβώδη , με όλες τις ιδιοτροπίες, τη ματαιοδοξία και τις καταιγίδες του. Όλη η γοητεία των παθών θα εξαφανιστεί, όλη η γλυκύτητα των επιθυμιών θα διαλυθεί πιο εύκολα από τη σκόνη και τον καπνό. Μόνο η μελαγχολία θα παραμείνει στην καρδιά - το μόνο διαρκές και ανεξίτηλο ίχνος περασμένων απολαύσεων - μελαγχολία και θρήνος που, ζηλεύοντας το υψηλότερο και έχοντας κατανοήσει τη γλυκύτητα και την ανωτερότητά του, το αντάλλαξα με προσωρινές απολαύσεις της λαγνείας.
1897
27.
Ο Κύριος, θαυμαστός εν τω Αγίω αυτού, έχει αποκαλύψει και συνεχίζει να αποκαλύπτει στον κόσμο αμέτρητα πλήθη αγίων ανδρών και γυναικών, στα ευσεβή έργα της ζωής τους, άξια του θαύματος ακόμη και αγγέλων, δείχνοντάς μας παραδείγματα προς μίμηση.
Πόσο πικρό είναι, λοιπόν, να συνειδητοποιούμε ότι είμαστε κουφοί και τυφλοί σε ένα τέτοιο κάλεσμα και διδασκαλία από τον Θεό! Πώς μπορούμε να μην μετανιώσουμε που, έχοντας καταφέρει να πέσουμε περισσότερο και βαθύτερα από πολλούς από αυτούς κάποτε, θα μπορούσαμε, με τη φιλεύσπλαχνη και προσιτή βοήθεια του Θεού, να αποκτήσουμε για τον εαυτό μας την ίδια συγχώρεση και το ίδιο έλεος!.. Αλλά - έχουμε ήδη συνηθίσει τόσο πολύ στο καταστροφικό δηλητήριο του διαβόλου, το οποίο πίνουμε με αυτο-λησμοσύνη, που δεν παρατηρούμε καν πώς αυτός ο ίδιος ο ανταγωνισμός για τα κατορθώματα και τη δόξα των φίλων του Θεού δηλητηριάζεται, μετατρέπεται εύκολα από τον διάβολο σε έναν απεχθή από τον Θεό και πραγματικά διαβολικό φθόνο και υπερηφάνεια... Αποτινάξτε τον βαρύ ζυγό του πονηρού, άνθρωπε! Σου δίνεται η ελευθερία για να μπορείς να την πουλάς τόσο φθηνά στον εχθρό σου και στον Θεό!; Δεν στερείσαι την πιθανότητα και την επιθυμία να πέσεις, αλλά μόνο τότε δεν είσαι εχθρός του εαυτού σου σε αυτή την περίπτωση, όταν καλύπτεις αυτή τη θλιβερή πιθανότητα με μια άλλη - με αποκόλληση και ταπείνωση των παθών του σώματος, ενώ είσαι ακόμα στο σώμα, να υψωθείς πάνω από τη γη, όπως η ευλογημένη Μαρία (Αίγυπτος), - να φτάσεις σε ένα τέτοιο ύψος απάθειας και αυταπάρνησης, όταν η φωτιά δεν καίει, το νερό δεν πνίγει, το σπαθί δεν τρομάζει, η λαγνεία δεν ελκύει, η επιθυμία δεν νικάει, το πάθος δεν πληγώνει και όλοι οι θησαυροί και οι ευλογίες του κόσμου δεν θεωρούνται τίποτα.
Και όλα αυτά με πλήρη ελευθερία και ευκαιρία να βιώσεις και να λάβεις. Πόσοι τέτοιοι φίλοι του Κυρίου ήταν εκεί, που ξεπέρασαν τα πάντα για χάρη Του, αγγίζοντας τη ρητίνη δεν μαύρισαν, δεν κάηκαν κοντά στην ίδια τη φωτιά, βρήκαν τις πιο νόμιμες και αθώες απολαύσεις βαρετές για τον εαυτό τους και εμποδίζοντας την αγάπη τους για τον Θεό! Πόσοι ήταν αυτοί που κατέκτησαν ακόμη και αυτές τις φλογερές και παντοδύναμες απολαύσεις του συζυγικού κρεβατιού με αγάπη για τον Κύριο και αγνότητα, και προτίμησαν την αγκαλιά της ουράνιας Πατρικής αγάπης από την αγκαλιά των νέων, άψογων συζύγων τους! Ω, φιλόθεε, αγγελικά παιδιά του Θεού, θησαυροί της Βασιλείας των Ουρανών, ομορφιά όλης της ανθρωπότητας και της Εκκλησίας του Θεού! Βοηθήστε με, την άθλια, να ξεπεράσω για χάρη του Κυρίου όλα όσα δεν οδηγούν σε Αυτόν, όσα εμποδίζουν τη νίκη Του πάνω μου και την πλήρη, αδιαίρετη βασιλεία Του μέσα μου!
1897
28.
Αν έχετε νιώσει μέσα σας την ύψιστη τάση του πνεύματος προς την αληθινή αγνότητα και την αμέριστη υπηρεσία προς τον Κύριο, τότε ποια άλλη απόδειξη χρειάζεται για να ξέρετε πόσο σοβαρά θα αμαρτήσετε αν δεν ακολουθήσετε αυτή τη φωνή του Θεού που σας καλεί σε έναν ανώτερο σκοπό; Μην αποστρέφεστε αυτή τη φωνή, βαθιά θλιμμένοι και φορτωμένοι, όπως εκείνος ο νέος που ήταν ήδη «όχι μακριά» από τη Βασιλεία του Θεού, αλλά που έκλεισε τις πύλες της στον εαυτό του με πάθος για τη γη και τα γήινα πράγματα: «διότι είχε πολλά υπάρχοντα» (Ματθ. 19:22). Έκανε τα πάντα, και το στοργικό και ελεήμονο βλέμμα του Κυρίου Σωτήρα είχε ήδη πέσει πάνω του, αλλά δεν έκανε ούτε ένα πράγμα, έγινε ανυπάκουος στον Θεό και έχασε τα πάντα. Κύριε! Μην επιτρέψεις να μου συμβεί αυτό! Ιδού, η ψυχή μου διψά να είναι δική Σου, να είναι ξένη προς τον κόσμο και την αμαρτία, διψά να Σε αγαπά, να Σε υπηρετεί, να ανήκει και να λατρεύει μόνο Εσένα! Είθε να γίνει σύμφωνα με τη δίψα της!..
1897
29.
Γι' αυτό μας κάλεσες στην ύπαρξη, Κύριε, για να μην μας λυπηθείς!; Τρέμω στην κρίση Σου, στην οποία θα μας πεις ότι έκανες τα πάντα και ήσουν έτοιμος να κάνεις για τη σωτηρία μας, «και δεν το ήθελες! » ( Ματθαίος 23:37 ). Ξύπνα, Θεέ, την κοιμισμένη μας συνείδηση, για να μην μείνει ούτε μια κηλίδα ή αμαρτία σε αυτήν, στην οποία θα παρέμενε άλαλη, κουφή, τυφλή και αδιάφορη. «Ναι, Κύριε Βασιλιά, δώσε μου να δω όλες τις αμαρτίες μου», όσο ασήμαντες και ασήμαντες κι αν τις θεωρούμε: καθεμία από αυτές είναι μια άρνησή Σου, γιατί Εσύ είσαι όλη η αγνότητα και η αγνότερη καλοσύνη! Καθεμία από αυτές είναι ένα έγκλημα, γιατί αποκαλύπτει απροσεξία και ανυπακοή σε Εσένα! Καθεμία από αυτές είναι η περιπλάνηση και η μοιχεία του πνεύματός μας, γιατί Εσύ, Κύριε, μόνο έχεις όλα τα δικαιώματα σε αυτήν, ως ο πιο αληθινός, πιο νόμιμος, στοργικός Νυμφίος των ψυχών μας αρραβωνιασμένος σε Εσένα και σε Εσένα! Μόνο Εσύ πρέπει να είσαι επιθυμητός και ενωμένος με την ψυχή μας! Έλα, Επιθυμητέ! Αγάπη - Εσύ που αγαπάς, αλλά μισείσαι δίκαια! Ζήτα - Εσύ που ζητάς, δίκαια απορριφθείς! Σώσε με, εξαντλημένο στη δουλεία της αμαρτίας, που εξαιτίας του δικού μου σφάλματος έπεσα σε αυτό! Άπλωσε ένα χέρι βοήθειας σε μένα, που κατακλύζομαι από τα κύματα των παθών και πνίγομαι σε αυτά από την αποδυνάμωση της αγάπης, αμφιβολία στην πίστη!
1897
30.
Αν μου επιτρέπεται να έχω και να τρέφω μια ένθερμη επιθυμία στην καρδιά μου, τότε δεν μπορώ να Σου την πω, «το Τέλος των Επιθυμιών» – την προσμονή και την εκπλήρωση κάθε καλής επιθυμίας;! Έτσι, τολμώντας το έλεος Εκείνου που είπε: «Ζήτησε, και θα σου δοθεί! » ( Λουκάς 11:9 ) – προσεύχομαι στον Κύριο, όπως ο Σολομών των αρχαίων χρόνων: Δεν χρειάζομαι πλούτη, ούτε δόξα, ούτε ομορφιά, ούτε καν απλώς σοφία, τόσο επιθυμητή... Στεφανώσέ με, Κύριε, μόνο με το άφθαρτο και αμάραντο στέμμα της παρθενίας, τόσο επιθυμητό από Εσένα, τόσο άξιο Σου και ευάρεστο σε Εσένα! Αυτή η επιθυμία της καρδιάς μου δεν θα σταματήσει, Κύριε, μέχρι να εισακουστεί. Κοίτα με το ελεήμονο μάτι Σου, Κύριε, σε αυτόν που Σου φωνάζει επίμονα!
Αν είμαι ανάξιος αυτού του μεγάλου δώρου, δείξε το αμέτρητο έλεός Σου – καταδεχόμενος να την χορηγήσεις! Αν η επιθυμία μου είναι ακάθαρτη, καθάρισέ την και αγίασέ την σε μια θυσία ευάρεστη σε Εσένα και αγνή! Αν δεν είναι αρκετά σταθερή και αξιόπιστη, επιβεβαίωσέ την και ενίσχυσέ την! Αν είναι πέρα από τις δυνάμεις μου, μην με στερήσεις από τη χάρη Σου, γιατί δεν εμπιστεύομαι τη δική μου δύναμη, αλλά «τα πάντα μπορώ να κάνω μέσω Εκείνου που με ενδυναμώνει! » ( Φιλ. 4:13 ). Αν είναι αδύνατο, δεδομένης της ακραίας φτώχειας, της ανοησίας και της ακαθαρσίας μου, κάνε το δυνατό, γιατί ακόμη και «τα αδύνατα για τους ανθρώπους είναι δυνατά για Σένα!» ( Λουκ. 18:27 ). Ξέρω επίσης ότι τίποτα δεν είναι δυνατό για εμάς χωρίς την αγάπη για Σένα, φλογερή και άσβεστη. Πληγώσε, Κύριε, την καρδιά μου με αγάπη για Σένα, ω την άφατη γλυκύτητά μας και την αμέτρητη καλοσύνη μας! «Έχυσε πάνω μου, Θεέ, το μέγα έλεός Σου! » Όσο υψηλότερο, αγιότερο και πιο άξιο για Σένα είναι, τόσο πιο ανάξιος θα αποδειχθώ ενώπιόν Σου! Σε αυτό είναι «Γενηθήτω σε μένα το θέλημά Σου! » Είθε να είναι το καθημερινό μου ψωμί! Είθε να είναι για μένα η άφεση των αμέτρητων χρεών μου, προδιαθέτοντάς με και για συγχώρεση και πραότητα! Είθε να με φυλάει από κάθε πειρασμό και συκοφαντία του πονηρού! Είθε να είναι το πνεύμα και η δύναμη όλων των προσευχών μου προς Εσένα, Ουράνιε Πατέρα, που θα μαγεύει και θα κατευθύνει την ψυχή μου σε Εσένα πάντα!
1897
31.
Κυρία και Κυρία μου! Με τη μεσιτεία και την ικεσία σου ενώπιον του Υιού και Θεού σου, ελευθερώνεις αμαρτωλές ψυχές ακόμη και από τα βάθη της κόλασης! Ω, Ελεήμων! Για χάρη της σωτηρίας των αμαρτωλών, αφήνεις την ευδαιμονία στον παράδεισο, απομακρύνεσαι από τη χαρά του παραδείσου και περπατάς μέσα από την αμαρτωλή μας γη για να αναζητήσεις αυτή την ευδαιμονία και χαρά αναζητώντας και φέρνοντας τις ψυχές των αμαρτωλών στον Θεό! Μη με προσπεράσεις, Πανάγιε! Ιδού, σε συναντώ στο μονοπάτι πριν από όλους, τον πιο αμαρτωλό και άθλιο των ανθρώπων! Βοήθησέ με, Χαρά μου, σώσε με, σώσε με για χάρη του Αγαπημένου σου Υιού και Κυρίου μας, ώστε με αγάπη, χαρά και ευγνωμοσύνη να σου φωνάζω τρυφερά σε όλη μου τη ζωή: «Χαίρε , Ευλογημένε! Χαίρε, Ευχαριστημένη! Χαίρε, Επιθυμητή, σωτηρία όλων! »
1897
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου