Στις είκοσι έξι του ίδιου μηνός, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων Αδριανού και Ναταλίας.

Στις είκοσι έξι του ίδιου μηνός, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων Αδριανού και Ναταλίας.

Εις τον Αδριανό

Κόβουν του Αδριανού τα χέρια και τα πόδια,

χέρια κακών, με πόδια φονικά.

Εις την Ναταλία

Στη ζωή σύντροφος, και στον ουρανό μαζί,

με τον Αδριανό η Ναταλία κατοικεί.

Ο Αδριανός αποκεφαλίστηκε, και του έκοψαν χέρια και πόδια στις 26 του μηνός.

Ο Άγιος Μάρτυρας Αδριανός και η σύζυγός του Ναταλία ήταν από την πόλη της Νικομήδειας, στα χρόνια του αυτοκράτορα Μαξιμιανού, το έτος 298. Στη δεύτερη περίοδο της βασιλείας του, όταν ο Μαξιμιανός καταδίωκε τους Χριστιανούς, συνελήφθησαν 23 Χριστιανοί που κρύβονταν σε σπήλαια και τιμωρήθηκαν με σκληρά βασανιστήρια.

Τότε, πριν μαρτυρήσει, ο Άγιος Αδριανός τους ρώτησε:

«Γιατί, αδελφοί, υπομένετε αυτά τα ανυπόφορα βάσανα και τις φοβερές τιμωρίες;»

Κι εκείνοι απάντησαν:

«Τα υπομένουμε για να κερδίσουμε τα αγαθά που έχει ετοιμάσει ο Θεός στους Ουρανούς, για όσους υποφέρουν για την αγάπη Του. Αυτά τα αγαθά ούτε αυτί μπορεί να τ’ ακούσει, ούτε λόγος να τα περιγράψει».

Ακούγοντας αυτά ο μακάριος Αδριανός, συγκινήθηκε από τη θεία χάρη και είπε στους γραμματείς, που κατέγραφαν τα ονόματα των μελλόντων μαρτύρων:

«Γράψτε και το δικό μου όνομα μαζί με των άλλων Χριστιανών. Γιατί κι εγώ χαρά θεωρώ να πεθάνω μαζί τους για την αγάπη του Χριστού».

Οι γραμματείς το έγραψαν, κι εκείνον τον έδεσαν με αλυσίδες και τον φυλάκισαν. Όταν το έμαθε η σύζυγός του Ναταλία, νόμισε πως τον είχαν συλλάβει για άλλη αιτία, κι έτσι θρηνούσε και στενοχωριόταν. Όταν όμως πληροφορήθηκε πως φυλακίστηκε για τον Χριστό, αμέσως φόρεσε λαμπρά ρούχα και έτρεξε στη φυλακή. Μπαίνοντας μέσα, ασπάστηκε τις αλυσίδες του άντρα της και τον μακάριζε για το θάρρος του. Τον συμβούλευε να μείνει σταθερός και ακλόνητος στα βάσανα που θα δοκίμαζε για τον Χριστό, και παρακαλούσε τους άλλους φυλακισμένους Χριστιανούς να προσεύχονται για εκείνον.

Μετά απ’ αυτό η Ναταλία γύρισε στο σπίτι της, ενώ ο Άγιος Αδριανός αποχαιρέτησε τους συγκρατούμενους και, παίρνοντας άδεια από τους δεσμοφύλακες, πήγε σπίτι του για να αναγγείλει στη σύζυγό του πως πλησίαζε η ώρα του μαρτυρίου. Όταν το άκουσε η Ναταλία, νόμισε πως ο Αδριανός φοβήθηκε τα βασανιστήρια, αρνήθηκε τον Χριστό και γι’ αυτό ελευθερώθηκε. Έτσι κλείδωσε την πόρτα και δεν τον άφηνε να μπει, κατηγορώντας τον ως αρνητή του Χριστού, δειλό και φιλοζωιστή. Του υπενθύμιζε μάλιστα τα λόγια του Κυρίου:

«Όποιος με αρνηθεί μπροστά στους ανθρώπους, θα τον αρνηθώ κι εγώ μπροστά στον Πατέρα μου που είναι στους Ουρανούς».

Κι έλεγε ακόμα η μακαρία Ναταλία πως θεωρούσε τον εαυτό της δυστυχισμένο, γιατί ούτε μία μέρα δεν της κράτησε η τιμή να λέγεται γυναίκα Μάρτυρα, αλλά αντί για μακαριότητα και ευτυχία βρέθηκε ξαφνικά σε δυστυχία.

Όταν όμως κατάλαβε τον πραγματικό λόγο που πήγε ο Αδριανός στο σπίτι, άλλαξε γνώμη, άνοιξε την πόρτα και τον ασπάστηκε χαρούμενα. Έπειτα τον ακολούθησε στον βασιλιά.

Ο Άγιος Αδριανός παρουσιάστηκε στον τύραννο, ομολόγησε τον Χριστό ως αληθινό Θεό και μαστιγώθηκε σκληρά. Έπειτα, ριγμένος ανάσκελα, χτυπήθηκε τόσο πολύ στην κοιλιά ώστε φάνηκαν τα εσωτερικά του όργανα. Τότε ήταν μόλις 28 χρονών. Κατόπιν, μαζί με τους άλλους Χριστιανούς, του έκοψαν χέρια και πόδια. Σε κάθε μέλος που κοβόταν, βοηθούσε η Ναταλία, βάζοντάς το πάνω στο αμόνι. Μάλιστα παρακαλούσε τον δήμιο να χτυπά πιο δυνατά, ώστε να αυξάνει ο πόνος του Αγίου, ενώ ταυτόχρονα ενθάρρυνε τον Αδριανό να υπομείνει γενναία και να μη δειλιάσει στο μαρτύριο.

Όταν ο Άγιος Αδριανός ολοκλήρωσε το μαρτύριό του μαζί με τους άλλους Μάρτυρες, και τα άγιά τους λείψανα επρόκειτο να ριχτούν στη φωτιά, η Ναταλία πήρε το ένα χέρι του Αδριανού, το έβαλε στον κόρφο της και ακολουθούσε πίσω από τα λείψανα. Μαζεύοντας και το αίμα που έσταζε, άλειφε τον εαυτό της σαν με μύρο. Όταν έριξαν τα λείψανα στη φωτιά, δυνατή βροχή έσβησε τις φλόγες. Τότε ένας Χριστιανός, ονόματι Ευσέβιος, τα πήρε με ένα μικρό καράβι και τα μετέφερε στην Αργυρούπολη, κοντά στο Βυζάντιο, όπου τα ενταφίασε. Εκεί γινόταν η Σύναξη και η εορτή των Αγίων.

Αργότερα πήγε κι η Αγία Ναταλία εκεί και παρέδωσε την ψυχή της στον Θεό. Θάφτηκε δίπλα στα λείψανα των Αγίων Μαρτύρων.

(Σημείωση: Το ελληνικό Μαρτύριο αυτών φυλάσσεται στη Μονή Μεγίστης Λαύρας, με αρχή: «Μαξιμιανού του τυράννου των της βασιλείας σκήπτρων…»)

Σημείωση

Τα άγια λείψανα των Αγίων Αδριανού και Ναταλίας βρίσκονταν στην Αργυρούπολη, κοντά στην Κωνσταντινούπολη. Βλ. και στο Συναξάρι του άλλου Μάρτυρα Αδριανού, κατά την 26η του παρόντος μηνός.

(Από το βιβλίο: Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Συναξαριστής τῶν δώδεκα μηνῶν τοῦ ἐνιαυτοῦ, Τόμος Γ΄, Ἐκδόσεις Δόμος, 2005).

Την ίδια ημέρα ο Όσιος Ιωασαφ,  γιος του βασιλιά των Ινδιών Αβενήρ, με ειρήνη τελειούται. 

Με ζήλο τα βασιλικά ανάκτορα 

του Παντων βασιλιά Χριστού 

κατοίκησε ο γιος γήινου βασιλιά. 

Για τη ζωή του οσίου Ιωάσαφ βρίσκουμε σε κάποιο διήγημα, που επιγράφεται «Βαρλαάμ», και αποδίδεται στον Ιωάννη το Δαμασκηνό. Το περιεχόμενο συνοπτικά έχει ως έξης: Επί μεγάλου Κωνσταντίνου υπήρχε στις Ινδίες κάποιος βασιλιάς, που τον έλεγαν Αβενίρ. Σ' αυτόν λοιπόν, είπαν κάποιοι αστρολόγοι ότι ο νεογέννητος γιος του Ιωάσαφ, κάποτε θα ασπασθεί τη χριστιανική θρησκεία. Για να ματαιώσει αυτή την «προφητεία» ο Αβενίρ, έκλεισε το βασιλοπαίδι σ' ένα απομακρυσμένο παλάτι μαζί με υπηρέτες και δασκάλους, και τους συνέστησε να μη πουν τίποτα στο παιδί για την πίστη των χριστιανών. Εκεί ο Ιωάσαφ μεγάλωσε και του δόθηκε μεγάλη μόρφωση. Αλλά του έκανε εντύπωση ο περιορισμός μέσα στον όποιο ζούσε, και απαίτησε να μάθει την αιτία. Κανείς όμως δεν του έλεγε τίποτα. Αυτός όμως, μετά από πολλές παρακλήσεις προς τον πατέρα του, κατάφερε και τον έπεισε να βγαίνει έξω από το παλάτι αλλά υπό αυστηρή επιτήρηση. Σε κάποιο περίπατο του όμως, συνάντησε δύο φτωχούς γέρους, που τους έδωσε γενναία ελεημοσύνη και αυτοί συγκινημένοι του αποκάλυψαν το μυστικό του περιορισμού του. Από τότε ο Ιωάσαφ διψούσε να μάθει για τη χριστιανική θρησκεία. Και ο Θεός ευλόγησε και έμαθε, από κάποιο χριστιανό Ιερέα τον Βαρλαάμ, που κατάφερε να μπει στο παλάτι με την ιδιότητα του πραγματευτή. Τελικά ο Ιωάσαφ βαπτίστηκε, έκανε χριστιανό και τον πατέρα του, αργότερα έγινε μοναχός και δίδαξε στη χώρα του το Ευαγγέλιο.

Συναξαριστής