5 Δεκεμβρίου.
171.
Κύριε! Χάρισέ μου την ακούραστη, ευλαβική, συγκινητική και ζηλωτή εκτέλεση της Θείας Λειτουργίας, ώστε, κοινωνώντας Σου, της Πηγής κάθε ζωής και αγιότητας, να καθαρίσω την ψυχή και την καρδιά μου για να δεχτώ όλο το άφατο έλεός Σου, προς όφελος της Αγίας Σου Εκκλησίας και του πλησίον μου, για τη σωτηρία και την ευημερία μου, για τη δόξα Σου!.. Κύριε! Αγάπα πολύ, αυτόν που συγχώρεσες πολλά, για να Σε αγαπήσει ακόμη περισσότερο!
5 Δεκεμβρίου.
172.
Πόση ομορφιά, ποίηση, πόσο βάθος συναισθήματος, πόση δύναμη συναισθήματος κρύβεται στα στιχερά, τους κανόνες και τους άλλους ύμνους της Εκκλησίας! Και στις τελετές και τα ιερά έθιμα; Μια ολόκληρη θάλασσα από κάθε είδους θησαυρούς, παρηγοριές και γλυκύτητα. Πόσο άδεια, άψυχη είναι η ζωή χωρίς αυτά, με όλες τις φροντίδες και τις φιλοδοξίες της. Σε τι χρησιμεύουν όλα αυτά προσωρινά;
6 Δεκεμβρίου.
173.
Κύριε! Το καταφύγιό μου, η παρηγοριά μου, η χαρά μου, η γλυκύτητά μου, η απελευθέρωσή μου, η τροφή μου, η ζωή μου, η ελπίδα μου και η εμπιστοσύνη μου - τα πάντα! Γέμισέ με με όλη τη δίψα για τον κορεσμό Σου, την αφομοίωσή Σου, την κοινωνία και την απόλαυσή Σου.
7 Δεκεμβρίου.
174.
Πόσο λίγο μας ενδιαφέρει η ζωή και η ευημερία του πνεύματός μας! Όλες οι έγνοιες και οι σκέψεις μας επικεντρώνονται στη σάρκα, την ευχαριστούν, την τρέφουν και τη ζεσταίνουν, αλλά τι γίνεται με το πνεύμα, την ψυχή, τις ανάγκες της, τις αδυναμίες της, τις πληγές και τις ασθένειές της; Δεν τα βλέπουμε καν, δεν τα παρατηρούμε, δεν τα θέλουμε και δεν προσπαθούμε να τα παρατηρήσουμε. Το μυστικό της αγιότητας είναι η αυστηρότερη μελέτη και διόρθωση του εσωτερικού περιεχομένου κάποιου, η αυστηρότερη αυτοπαρατήρηση, η αυτομεμψία και η αυτοδιόρθωση σε όλα τα μικροπράγματα, γιατί στη ζωή του πνεύματος δεν υπάρχουν μικροπράγματα. Μια απλή ανυπακοή στο θέλημα του Θεού αποδεικνύει τη διαφθορά της θέλησής μας, μας απομακρύνει από τον Θεό, την Πηγή της ζωής και τον Κύριό μας. Το μυστικό της αγιότητας είναι να παρατηρούμε όλες τις παραμικρές μας ελλείψεις και λάθη και να τα φέρνουμε αμέσως ενώπιον του ελεήμονος οφθαλμού του Σωτήρα μας, από το ένα βλέμμα του οποίου οι εχθροί μας σκορπίζονται σαν καπνός και σαν κερί λιώνουν μπροστά στο πρόσωπο της φωτιάς.
7 Δεκεμβρίου.
175.
Κύριε! Ας μην είναι μάταιοι οι κόποι μου, ας μην είναι μάταιη η υπηρεσία μου στην Αγία Σου Εκκλησία και στο Άγιο Όνομά Σου! Κύριε! Σε ικετεύω ταπεινά: οδήγησέ με σε κάθε αλήθεια και σε κάθε μονοπάτι που ευαρεστεί τον Θεό Σου, και ταπείνωσε την υπερηφάνειά μου και την αλαζονεία μου!.. Κύριε!! Πόσο άθλιος είμαι, πόσο θρασείς είμαι ενώπιόν Σου! Γιατί είμαι έτοιμος να αποδώσω ακόμη και τα δικά Σου στον εαυτό μου... Τι είναι αυτό; Κύριε! Ελέησέ με!.. Δες πόσο λίγο για την ταπείνωσή μου είναι ότι επέτρεψες να ταπεινωθώ και να ατιμαστώ. Δόξα σε Σένα, Πολυεύσπλαχνε και Πανάγιο, για όλα!..
7 Δεκεμβρίου.
176.
Πόσο καλό είναι, υπό την φρέσκια εντύπωση της Θείας Λειτουργίας, να καταγράφουμε, να παρατηρούμε και να αναπτύσσουμε τις σκέψεις που προκύπτουν κατά τη διάρκεια της Λειτουργίας...
7 Δεκεμβρίου.
177.
Κύριε! Πού μπορούμε να πάμε μέσα στο πλήθος των θλίψεων, των πειρασμών, των ατελειών, των λαθών και του κενού που μας δίνει η ζωή;.. Κύριε! Πώς μπορούμε να Σε βρούμε μέσα στις ακαθαρσίες και την αναξιότητά μας;.. Στέλνεις όλα αυτά για την ταπεινότητά μας, αλλά πού είναι; Ο καθένας μας αναζητά τη δική του, και με την παραμικρή αποτυχία αγανακτούμε, απογοητευόμαστε, λυπηθούμε, μισούμε τον πλησίον μας, με την παραμικρή αδυναμία Σε ξεχνάμε, γελάμε με χαρά σαν μοσχάρι, μιλάμε άσκοπα, γελάμε. Είμαστε σαν άτακτα παιδιά σχολείου που δεν μπορούν να μείνουν ούτε λεπτό χωρίς φόβο για ένα ξύλο και τιμωρία.
8 Δεκεμβρίου.
178.
Θεέ μου! Συγχώρεσέ με για την απροσεξία, την απροσεξία, την αμέλεια και την έλλειψη συγκέντρωσης με την οποία τέλεσα σήμερα τη Θεία Λειτουργία. Υπηρετώντας για πρώτη φορά χωρίς διάκονο, ξέχασα να ανοίξω την κουρτίνα στην πιο μικρή είσοδο με το Ευαγγέλιο. Ξέχασα να διαβάσω το «Ποιοι είναι τα Χερουβείμ » με υψωμένα χέρια μετά την προσευχή «Ουδείς είναι άξιος», ξέχασα να ανοίξω τα αντίμηνα την κατάλληλη στιγμή (τα άνοιξα κατά τη διάρκεια της λιτανείας για τους κεκοιμημένους) κ.λπ. Συγχώρεσέ με, Θεέ μου! για την απροσεξία και την απροσεξία μου!..
8 Δεκεμβρίου.
179.
Κύριε! Ελέησον την μηδαμινότητά μου, το κενό μου, τη φτώχεια της ψυχής μου! Όλα είναι λέπρα, και δεν υπάρχει ολόκληρος τόπος! Κύριε! Συγχώρεσέ με για την υπερηφάνειά μου, την αυτοεξύψωσή μου - τη διασκέδαση των δαιμόνων. Συγχώρεσέ με, Θεέ, και μην απορρίπτεις: Κύριε! Δες τη φτώχεια, την πενιχρότητα και την εξαθλίωση της καρδιάς μου!.. Θεέ μου! Μην φεύγεις για την αμέλεια και την αυτοεξύψωσή μου!..
9 Δεκεμβρίου.
180.
Κύριε! Η ελπίδα μου, η γλυκύτητά μου, η παρηγοριά μου, η δόξα και ο αγιασμός μου, που δεν έχω κατανοήσει σε όλο τους το βάθος, το ύψος και το μεγαλείο! Δώσε μου να τα κατανοήσω, τουλάχιστον στο μέτρο των φυσικών μου δυνάμεων!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου