ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΕΦΡΑΙΜ ΣΤΑ ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΑ.

ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΕΦΡΑΙΜ ΣΤΑ ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΑ

«Αὐτὴ τὴ φορὰ δὲν θὰ σκέφτομαι τὸ καραβάκι καὶ δὲν θὰ βιάζωμαι. Αν χρειασθῆ, θὰ ἐπιστρέψω μὲ τὰ πόδια στα Καυσοκαλύβια διὰ μέσου τῆς Κερασιάς

Θέλω νὰ συζητήσω πολλά, ἂν μοῦ τὸ ἐπιτρέψουν τα καλογέρια του.

Αὐτὰ μοῦ εἶπε ὁ Γέροντας, πριν ξεκινήση άλλη μια φορά γιὰ τὸν π. Εφραίμ.

Ὅταν ἐπέστρεψε, μοῦ διηγήθηκε λεπτομερῶς ὅσα ἔγιναν.

«Πήγα λοιπὸν καὶ ἀφοῦ περίμενα γιὰ λίγο, τα καλογέρια τοῦ παπα Εφραίμ μοῦ εἶπαν:

-Πέρασε, Γέροντα, σε περιμένει μὲ πολλὴ χαρά. Μπήκα στὸ κελλάκι του. Καθόταν στὸ κρεββάτι κι ἐγὼ ἀπέναντί του στο κάθισμα.

-Πολλοὶ οἱ πειρασμοί στὴ Σκήτη μὲ τὰ οἰκοδομικά τους, μὲ τὴ μνημόνευσι τοῦ Πατριάρχη, μὲ τὰ καινὰ ἔργα, τοῦ εἶπα.

-Τὰ ξέρω μὲ τὶς Σκήτες, ἐρχόμουν καὶ ἐγὼ ἐκεῖ πάνω στα Καυσοκαλύβια. Είχα Πνευματικὸ τὸν παππα Παντελεήμονα, τὸν Γέροντα τοῦ π. Πορφυρίου, ἀλλὰ αὐτὸν δὲν τὸν θυμᾶμαι ὅταν πήγαινα.

Ἴσως νὰ εἶχε φύγει. Ούτε ὁ Γέροντας ἀνέφερε κάτι. Λειτουργοῦσα στοὺς ζηλωτὲς πατέρες, στὸν Γέροντα Νεόφυτο στο Γενέσιο τῆς Θεοτόκου, ἴσως ἀπὸ τὶς πρῶτες Λειτουργίες μου. Αὐτὸς ἐκοιμήθη καὶ μετὰ ήταν Γέροντας ὁ π. Σωφρόνιος, πολύ σκληρός ζηλωτής. Αλλὰ εἶχε δύο καλούς ὑποτακτικούς, αὐτὸν τὸν π. Θεοφύλακτο, έναν χαριτωμένο, τέλειο υποτακτικό,

καὶ τὸν ἀδελφό του, π. Ἰωακείμ. Μοῦ ἔλεγε ὁ Πνευματικός για τα προβλήματα, ἀλλὰ μέσα σὲ αὐτὰ μανθάνομεν νὰ πολεμᾶμε ὑπομένοντες.

Ἐσὺ διαβάζεις τὴν Παλαιὰ Διαθήκη, ὅπως μοῦ ἔχεις πεῖ. Ὁ Δαβὶδ ὁ προφήτης τί εἶπε; Θὰ ἀντιμετωπίσω τὸν Γολιάθ, ὅπως ἔκανα μὲ τὸ λεοντάρι καὶ μὲ τὴν αρκούδα. Ἔτσι καὶ σὺ ἀντιμετώπισες τὰ λεοντάρια του κόσμου στην πατρίδα σου. Πέρασες μέσα ἀπὸ τὰ στρατεύματα Κατοχῆς, τοὺς ἀντάρτες, τοῦ κόσμου τὰ θέλγητρα. Νίκησες τὴν ἀρκούδα τοῦ Μεγάλου Σπηλαίου με την βοήθεια τῆς Παναγίας καὶ ἦρθες τώρα στὸ Ἅγιον Ὄρος.

Καλὴ ἐπιλογὴ ἡ Σκήτη αυτή, καλὸ στάδιο για πνευματική ζωή. Ἐδῶ θὰ νικήσης τὸν Γολιάθ! Θὰ τὰ καταφέρης. Πῶς ὅμως; Με την βοήθεια τοῦ Κυρίου. Και τοῦ Δαβὶδ τοῦ φόρεσαν στολὲς καὶ ἅρματα, ἀλλὰ αὐτὸς τὰ πέταξε ὅλα καὶ πῆρε την σφενδόνη. Πόσες πέτρες πῆρε γιὰ τὴν σφενδόνη; Θυμᾶσαι;

Ναί, θυμᾶμαι τὸν στίχο ἀπ' ἔξω: Καὶ ἔλαβε τὴν βακτηρίαν αὐτοῦ ἐν τῇ χειρα  αὐτοῦ καὶ ἐξελέξατο ἑαυτῷ πέντε λίθους λείους ἐκ τοῦ χειμάρρου καὶ ἔθετο αὐτοὺς ἐν τῷ καδίῳ τῷ ποιμενικῷ τῷ ὄντι αὐτῷ εἰς συλλογὴν καὶ σφενδόνη αὐτοῦ ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ καὶ προσῆλθε πρὸς τὸν ἄνδρα τὸν ἀλλόφυλο.

-Ποῦ τὸ θυμᾶσαι; Ἐγὼ παραγέρασα... Λοιπόν, λέει πέντε πέτρες. Ἀλλὰ ὁ Σαοὐλ εἶπε πρὸς τὸν Δαβίδ: Πορεύου καὶ ἔσται Κύριος μετὰ σοῦ. Οἱ πέντε λίθοι γιὰ μᾶς τοὺς πιστοὺς Χριστιανοὺς καὶ μοναχοὺς εἶναι τὸ Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με. Εἶναι οἱ πέντε λέξεις τῷ νοΐ μου ποὺ λέει καὶ ὁ ἀπόστολος Παῦλος, πέντε λόγους διὰ τοῦ νοός μου λαλῆσαι.

Ἔτσι, βλέπεις δὲν χρειάζονται λόγια καὶ ὅπλα πολλά. Θὰ νικήσωμε μὲ τὴν προσεκτική μας ζωή, μὲ βάσι καὶ ἀγῶνα νὰ ἔχωμε καθαρὴ προσευχή, συγκεντρώνοντας τὸν νοῦ μας. Ἡ εὐχὴ εἶναι καθῆκον τοῦ μοναχοῦ. Ἀρχίζεις, βρίσκεις δυσκολίες. Εἶναι σὰν νὰ φυτεύσης ἕνα μικρό δεντράκι καὶ ἀμελήσης νὰ τὸ ποτίσης. Δεν μεγαλώνει, δὲν αὐξάνει καὶ τελικὰ μπορεῖ νὰ ξεραθῆ. Θέλει φροντίδα τὸ ἔργο αὐτό.

- Έχω στην καλύβη μεγάλη αυλή, περίπου σαράντα μέτρα μήκος. Διανύω τὴν ἀπόστασι λέγοντας τὴν εὐχή, γιὰ νὰ μὴ μὲ παίρνη ὁ ὕπνος καὶ κατάκοπος κάθομαι στην τεμπελόραχη. Σταματάω τὴν εὐχὴ καὶ καθισμένος, σκυμμένος ἔτσι μου έρχονται δάκρυα πού δεν σταματούν.

 Καὶ μοῦ ἀρέσει, θέλω νὰ κλαίω, γιατί έχω λυπήσει τὸν Κύριο μὲ τὶς πολλές ἁμαρτίες μου, τὴν ἀδιαφορία μου στὰ πνευματικά,

Φέρνω στὸ νοῦ μου τον Ἐσταυρωμένο Ἰησοῦ, τὰ ἅγια Πάθη του, καὶ αἰσθάνομαι τὸν ἑαυτόν μου ἐκεῖ στον Γολγοθᾶ καὶ ἀρχίζω να σκέφτωμαι τί ἔχω προσφέρει ἐγώ στὸν Κύριο, γιὰ ὅλα αὐτὰ ποὺ ἔπαθε δι' ἐμέ, καὶ κατηγορῶ τὸν ἑαυτόν μου, τὸν καταδικάζω καὶ καυτὰ δάκρυα τρέχουν συνεχῶς.

Δάκρυσε ὁ παππα Ἐφραίμ.

Κάποιος ὑποτακτικὸς ἄνοιξε λίγο τὴν πόρτα. Ήταν ὁ μοναχός Νικηφόρος, ἤθελε κάτι νὰ πῆ. Τοῦ ἔκανε νόημα ὁ παππα Ἐφραὶμ μὲ τὸ χέρι του νὰ κλείση τὴν πόρτα. Καὶ συνέχισε ἀπαντῶντας στὸν Γέροντα.

- Ἀπὸ αὐτὰ ἔρχεται ἡ ταπείνωσι, γερο Παντελεῆμον. Ἀπὸ αὐτὴ τὴν αὐτομεμψία ποὺ εἶναι ἡ βάσι τῆς θείας Χάριτος. Δὲν λέει στὸ Ψαλτήρι ποὺ διαβάζουμε «ἐταπεινώθην καὶ ἔσωσέ με ὁ Κύριος»;Ἢ ὁ ἄλλος «ὅτι ἐν τῇ ταπεινώσει ἡμῶν ἐμνήσθη ἡμῶν ὁ Κύριος, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ, ἀλληλούϊα»;

Αὐτὸ εἶναι μιὰ πρόσκλησι, νὰ μᾶς θυμίζη ὅτι ἐλυτρώθημεν καὶ ἐσώθημεν, σὲ κάθε στίχο του Ψαλμοῦ μᾶς λέει ὅτι τὸ ἔλεός του εἶναι ἀνεξάντλητο καὶ διαμένει εἰς τὸν αἰῶνα.

Βλέπεις, τὰ τῆς προσευχῆς δὲν μπορεῖς νὰ τὰ περιγράψης, βιώνονται ἀπὸ τὸν κάθε ἀγωνιστὴ μὲ ἕνα διαφορετικό τρόπο. Ἐὰν ἀνάψη αὐτὴ ἡ πνευματική φωτιὰ μέσα στὴν καρδιά, δὲν μπορεῖ νὰ τὴν σταματήση κανείς.

«Γέροντα, εἶναι αὐτὸ ποὺ λέει στο Ψαλτήρι «ἐθερμάνθη ή καρδία μου ἐντὸς μου καὶ ἐν τῇ μελέτη μου έκκαυθήσεται πύρ»; 

-Ναί, γερο Παντελεῆμον. Πρέπει να αισθανώμαστε τὰ λόγια τῆς εὐχῆς, νὰ μὴ τὰ λέμε μηχανικά, γιατί, ἂν δὲν τὰ ἀκούη ή ψυχή μας, πῶς θὰ τὰ ἀκούση ὁ Κύριός μας,

-Προσπαθώ, Γέροντα Εφραίμ, νὰ προετοιμάζω τὸν ἑαυτόν μου μὲ τὴν μελέτη τῶν Παθῶν τοῦ Κυρίου, ἐπειδὴ ἔχουμε καθημερινά Θεία Λειτουργία μὲ τὸν π. Μάξιμο.

Καὶ μὲ τὴν προετοιμασία, σκεπτόμενος ὅτι θὰ προσέλθω νὰ πάρωβμέσα μου τὸν ἴδιο τὸν Θεό, τὸν Σωτῆρα Ἰησοῦ Χριστό, ποὺ ἔχυσε τὸ αἷμα Του γιὰ μᾶς, με συντρίβει.

Καὶ ὅταν ἀκούω τὸ «Εὐλογημένη ἡ βασιλεία τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων» καὶ λέγω τὸ «Ἀμήν», αἰσθάνομαι ἀνάλαφρος, σὰν νὰ μὴν ἔχω βάρος στὸ σῶμα μου. Παίρνω τὸ Εἰσοδικό, σὰν νὰ κρατάω ἕνα πούπουλο.

-Δὲν εἶναι τυχαῖο, Γέροντα Παντελεῆμον, ποὺ εἴμεθα ἐδῶ μοναχοὶ ἀφιερωμένοι στὸν Κύριο. Ὁ Κύριος έχει το πρόγραμμά του γιά μᾶς. Ἀρκεῖ ἀφοῦ μᾶς ἐκάλεσε καὶ ἐμεῖς νὰ δώσουμε τὴν καρδιά μας,

-Εἶναι αὐτὸ ποὺ λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος στὴν πρὸς Ρωμαίους, «οὺς δὲ προὥρισε, τούτους καὶ ἐκάλεσε, καὶ οὓς ἐκάλεσε τούτους καὶ ἐδικαίωσεν, οὓς δὲ ἐδικαίωσε τούτους καὶ ἐδόξασε»;

-Ναί, αὐτὸ εἶναι. Δεν πρέπει να χάνωμε το θάρρος μας, οὔτε νὰ μᾶς πιάνη ἀθυμία καὶ νὰ μᾶς κλείνη ὁ πειρασμὸς τὸν δρόμο μὲ τὴν ἀκηδία μας.

Ἐκείνη τὴν στιγμὴ ἄρχισε νὰ ἀνοίγη ἡ πόρτα διακριτικά. Ήταν ὁ μοναχός

Νεκτάριος 

Ὁ Γέροντας Παντελεήμων μὲ τὸν π. Νεκτάριο

-Γέροντα, εὐλόγησον. Ἡ τράπεζα εἶναι ἕτοιμη.

-Πάμε, Γέροντα Παντελεῆμον, θὰ μᾶς κρεμάσουν τὰ κουτάλια.

Μετὰ τὴν τράπεζα, ἐνῶ ἤμουν στὴν αὐλὴ ἕτοιμος νὰ φύγω, θυμήθηκα νὰ τὸν

ρωτήσω:

Γέροντα ο π. Ἐφραίμ, ὁ π. Μάξιμος κάνει Σαρανταλείτουργα, όπως καὶ σεῖς

μας δώσατε γιὰ τὸν ἀδελφό σας. Τυχαίνει μέρα ποὺ εἶναι ἀνάγκη νὰ ταξιδέψη,

νὰ καθυστερήση μια μέρα. Διακόπτει ὅμως τὸ Σαρανταλείτουργο. Κάνει ;

Συμβαίνει σὲ ὅλους μας αὐτό, Γεροντάκι μου. Ἁπλῶς ὁ Ἄγγελος καθυστερεί να προσφέρη στον Κύριο το Σαρανταλείτουργο καὶ τὸ αἴτημα ὑπὲρ ὑγείας, σωτηρίας, αναπαύσεως. Δυστυχώς, γιὰ τὸν ἀδελφό μου δεν έχω καλὴ πληροφορία.

Εγώ έκανα ό,τι μποροῦσα, ἔδωσα γιὰ αὐτὸν ὅ,τι μποροῦσα, ὁ Θεὸς εἶναι μεγάλα

-Εὐχαριστῶ, Γέροντα, τὴν εὐχή σου.

«Καὶ τὴν δική σου, Γεροντάκι μου καλό, μοῦ εἶπε ὁ παππα Ἐφραὶμ καὶ μοῦ αγκάλιασε το κεφάλι σφίγγοντάς το στὸ στῆθος του».

Όταν επέστρεψε ὁ Γέροντας ἀπὸ τὸν π. Εφραίμ, με βρήκε νὰ διαβάζω μουσικα παραλλαγή. Μοῦ εἶπε:

-Α, νὰ σοῦ πῶ καὶ ἕνα ὡραῖο διήγημα ποὺ μοῦ εἶπε ὁ παππα Εφραίμ. Ήταν

ἕνα καλογέρι στην Σκήτη τῆς Ἁγίας Ἄννης. Άκουγε τους ψάλτες στὶς ἀγρυπνίες

καὶ τοῦ ἦρθε ἐπιθυμία νὰ μάθη καὶ αὐτὸς μουσικά. Μετὰ τὰ πρῶτα μαθήματα

προσπαθοῦσε μόνος του όλη μέρα. Πα, Βου, Γα, Δι, Γα, Βου, Πα, Νη, Ζω, Κε, Δι.

Κουράστηκε, ἀπελπίστηκε, τὰ παράτησε καὶ ἔπιασε τὸ κομποσχοίνι καὶ ἔλεγε την ευχή.

Εμφανίζεται ὁ πειρασμὸς καὶ τοῦ λέει: «Δὲν θέλω νὰ στενοχωριέσαι, θὰ σὲ μάθω ἐγὼ τέλεια τὰ ψαλτικά. Θὰ σὲ κάνω πρῶτο μέσα στὸ Ἅγιον Ὄρος, ένα ἀηδόνι. Θὰ σὲ καλοῦν στὰ μοναστήρια, στις Σκήτες, στα κελλιά, σὲ ὅλα τὰ πανηγύρια. Θὰ γίνης πρῶτος δάσκαλος. Μόνο νὰ ἀφήσης αὐτὸ ποὺ κρατᾶς, νὰ τὸ

πετάξης». Ἤθελε ὁ πειρασμὸς νὰ τοῦ πάρη τὸ κομποσχοίνι, ποὺ εἶναι ὅπλο έναντίον του καὶ νὰ τὸν ρίξη στὴν ὑπερηφάνεια καὶ τὴν ἔπαρσι ποὺ χαρακτηρίζει τοὺς μουσικούς.

-Καλά, Γέροντά μου, προσπαθῶ νὰ μάθω τὰ ἀπαραίτητα, νὰ μποροῦμε νὰ διακονοῦμε στὶς ἀγρυπνίες καὶ τὶς Λειτουργίες τοῦ Κυριακοῦ μὲ τὴν εὐχή σου.

- Όλα θέλουν προσοχή, γιατὶ λένε: «Έκανες τὸ καλογέρι σου Διάκο καὶ ψάλτη; Τὸ ἔχασες». Μοῦ εἶπε ὁ Γέροντας καὶ σιώπησε.

Βιβλιογραφία. ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΌΥ ΜΑΞΊΜΟΥ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΊΤΟΥ. ΓΈΡΟΝΤΑΣ ΠΑΝΤΕΛΕΉΜΩΝ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΊΤΗΣ. ΙΕΡΌ ΚΕΛΛΊΟΝ ΑΓΊΟΥ ΑΝΤΩΝΊΟΥ ΤΟΎ ΜΕΓΆΛΟΥ ΚΡΎΑ ΝΕΡΆ ΑΘΏΣ.