ΝΙΚΗΘΗΚΕ ΛΟΙΠΟΝ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ, σκυλεύθηκε ο Άδης, εκδιώχθηκε ο διάβολος κι εμείς ελευθερωθήκαμε από την τυραννία του δαίμονος.
Χαρείτε λοιπόν σήμερα και σεις, φιλέορτοι χριστιανοί,
διότι αναστήθηκε ο Σωτήρας του κόσμου και κηρύχθηκε ή λύτρωση του ανθρώπου.
Σήμερα λάμπουν στον ουρανό τ' αστέρια με περισσότερη λάμψη· ή σελήνη φωτίζει τηλαυγέστερα με τις ασημένιες ακτίνες της· και ο ήλιος λούζει με τις ολόχρυσες λαμπηδόνες του όλη την περίγειο.
Σήμερα τ' αηδόνια τα καλλίφθογγα γλυκοκελαϊδούν μελωδικά, πνέουν οι ζέφυροι, πρασινίζουν οι πεδιάδες, ανθίζουν οι κήποι, σκιρτούν τα ζώα και αντηχούν οι ουράνιες σάλπιγγες των αγγέλων για την ελευθερία και λύτρωση του ανθρώπινου γένους.
Σήμερα, τέλος, οι σεβάσμιοι ναοί στολισμένοι με πνευματορρήτορες διδασκάλους πού αναστήθηκαν από τους τάφους, ψάλλουν για την ελευθερία μας και βοούν: «Αυτή ή ημέρα, ην εποίησεν ο Κύριος, αγαλλιασώμεθα και ευφρανθώμεν εν αυτή» (Ψαλμ. 117, 24).
Ω αγαλλίαμα του ανθρώπινου γένους!
Ω απολύτρωση της ανθρώπινης φύσεως!
Μας διηγείται το βιβλίο των Κριτών (Κριτ. 3,15-27) ότι ο γενναιότατος Αώδ θανάτωσε τον τυραννικό και παράφρονα Έγλώμ, βασιλέα Μωάβ, πού είχε υποδουλώσει επί δεκαοχτώ χρόνους τους Ιουδαίους. Όταν ο Αώδ ήρθε τροπαιοφόρος στην γη του Ισραήλ, φέρνοντας στους Ιουδαίους τα ευαγγέλια της ελευθερίας τους από τον τύραννο, εκείνοι από την χαρά τους σάλπιζαν, έκρουαν τα τύμπανα και τις κιθάρες, χόρευαν, έψαλλαν και δοξολογούσαν τον Κύριο.
Συλλογιστείτε τώρα, παρακαλώ, την ανθρώπινη φύση πού αρχίζει από τον Αδάμ μέχρι την ανάσταση του Κυρίου μας. Δεν αιχμαλωτίζονταν όλοι και πατριάρχες και δίκαιοι και προφήτες και μικροί και μεγάλοι μέσα στην τυραννία του υπερήφανου βασιλέως διαβόλου; Δεν τους είχε κλειδωμένους στα βάσανα της κολάσεως όχι δεκαοχτώ, αλλά χιλιάδες χρόνους; Δεν ήταν ή κόλαση γεμάτη από αναρίθμητα πλήθη ανθρώπων κι ούτε ένας δεν πήγαινε στον παράδεισο; Άλλα δόξα να έχει ή άπειρη εύσπλαγχνία του Θεού!
Σήμερα κάποιος άλλος άνδρειότατος Αώδ, ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός, ο όποιος βλέποντας εμάς τα παιδιά του τόσους χρόνους αιχμάλωτα στην κόλαση, και θέλοντας να μας ελευθερώσει από τα χέρια του εχθρού μας, εισέρχεται μόνος στον πόλεμο και με την θεϊκή του σοφία κρύβει την θεία του φύση σαν δίστομη μάχαιρα μέσα στην υπόσταση της παναγίας του σαρκός και κατεβαίνοντας στον Άδη ελευθερώνει από την αιχμαλωσία τον προπάτορά μας Αδάμ, κι όλους τους πατριάρχες, θανατώνει τον θάνατο, κατασφάζει τον μιαρό και υπερήφανο διάβολο, αφανίζει την βασιλεία του κι ανεβαίνει από τον Άδη τριήμερος νικητής και τροπαιούχος λέγοντας, όχι μόνο στις μυροφόρες γυναίκες πού τον συναντούν «χαίρετε», αλλά και σ' όλους εμάς τους χριστιανούς πού τον πιστέψαμε; «Ιδού εγώ μεθ' υμών ειμί πάσας τάς ημέρας έως της συντέλειας του αιώνος» (Ματθ. 28, 20).
Ελάτε λοιπόν εσείς οι χριστιανοί πού με πιστέψατε τέλειο Θεό και τέλειο άνθρωπο, να γίνετε κληρονόμοι της βασιλείας μου, των αγαθών μου και της δόξης μου.
Ελάτε σεις οι ορθόδοξοι να χαρείτε σήμερα στην Ανάσταση μου.
Ελάτε κι ευφρανθείτε οι φτωχοί, ελάτε να χορτάσετε σήμερα τ' αγαθά μου· γιατί είμαι φιλάνθρωπος, και τον πλούσιο δεν αποδιώχνω και τον φτωχό τον ελεώ· τον υγιή δέχομαι και τον ασθενή θεραπεύω τον δίκαιο σώζω και τον αμαρτωλό αγκαλιάζω κι ασπάζομαι· δέχομαι τους πάντες και χαρίζω σ' όλους όλα τα αγαθά.
Για να σας ελευθερώσω από τα χέρια του διαβόλου, έγινα άνθρωπος, υπέμεινα εμπαιγμούς, εμπτυσμούς, Πάθος, Σταυρό και Ταφή.
Τώρα λοιπόν στην Ανάσταση μου ελάτε ν` απολαύσετε την βασιλεία μου, ελάτε με τις κιθάρες, τα τύμπανα, τα σήμαντρα, κι όλα τα μελωδικά όργανα, σύμβολα της χαράς και της ελευθερίας σας, ψάλλοντας και λέγοντας με χαρμόσυνες φωνές: «Ανέστη Χριστός εκ νεκρών λύσας θανάτου τα δεσμά εύαγγελίζον γη χαράν μεγάλην, αινείτε ουρανοί Θεού την δόξαν».
(Επιλογή από τον Πανηγυρικό Λόγο «Εις την Ανάστασιν του Χριστού» τον οσίου Μακαρίου Σκορδίλη του Πατμίου)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου