Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Δευτέρα 30 Αυγούστου 2010

Ομιλία του Μητροπολίτη Τριπόλεως του Λιβάνου Εφραίμ για τον πνευματικό του Πατέρα Γέροντα Ισαάκ τον Αθωνίτη .


Στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, αμήν.

Αγαπημένοι μου, έχουμε έρθει εδώ για αυτή την ημέρα για να προσευχηθούμε και να τελέσουμε το μνημόσυνο για το Γέροντα Ισαάκ τον Αθωνίτη με ευκαιρία τη δωδέκατη επέτειο της κοίμησης του. Έζησε για ένα διάστημα σε αυτό εδώ το μοναστήρι και ασκείτο πνευματικά, πριν αναγκαστεί από τις ιστορικές συνθήκες της εποχής εκείνης να αφήσει το τόπο τούτο και να πάει να ασκηθεί στο Άγιον Όρος

Αυτό το μνημόσυνο είναι η ευκαιρία για εμάς, ώστε να μπορούμε να θυμόμαστε και γνωρίζουμε όλους αυτούς τους μοναχούς και ασκητές που έζησαν και ασκήθηκαν στην ζωή τους αφιερωμένοι στον Κύριο, έτσι ώστε να μπορέσουμε οι πιστοί θα ξέρουμε την ουσία του μοναχισμού, ο λόγος για τον οποίο τέθηκε σε λειτουργία και γιατί ο Θεός επέτρεψε να υπάρχουν σε αυτόν τον κόσμο! Ο Μοναχισμός εξαπλώθηκε έντονα από τον τέταρτο αιώνα, και αυτό, όπως και εσείς ξέρετε , είναι μετά το τέλος του πρώτου διωγμούς κατά των χριστιανών και τη νίκη του Αγίου Κωνσταντίνου του Μεγάλου και του για την ίδρυση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.

Σε αυτό το σημείο της ιστορίας πολλοί άνθρωποι έγιναν χριστιανοί σύμφωνα με την πίστη του ηγέτη τους. Αυτό είναι γνωστό. Η πρωτοβουλία αυτή οδήγησε στη χριστιανική ζωή αλλά χωρίς ζήλο. Για το λόγο αυτό ορισμένοι χριστιανοί με ζήλο ήθελαν να διατηρήσουν τη ζωή τους κοντά την ζωή του Ευαγγελίου, μιμούμενοι τον Κύριο Ιησού Χριστό και με τις εντολές του Ευαγγελίου. Έτσι, ορισμένοι άρχισαν να εγκαταλείπουν τις πόλεις και τον κόσμο, ώστε να σπεύσουν να ησυχία. Αυτή η ησυχία είναι απαραίτητη για τους αρχαρίους, επειδή ο άνθρωπος επηρεάζεται από το περιβάλλον του λόγω της αδυναμίας του. Αλλά προχώρησαν περισσότερο από αυτή τη απομίμηση τους του Κυρίου Ιησού και τις διδασκαλίες Του, διότι δεν επιδιώκουν μόνο εξωτερικά, αλλά και εσωτερικά να είναι πιο ήσυχοι, με ησυχία στα νεύρα τους, τις επιθυμίες τους, τα πάθη τους. Τους βοήθησε να επιτευχθεί αυτό με η Χάρη του Θεού. Μέσω αυτού του τρόπου ζωής , είναι σε θέση να αφιερωθούν πιο πολύ στον Κύριο, στην αγάπη του Κυρίου.

Ο άνθρωπος δεν μπορεί να αγαπήσει τον Θεό με την ίδια αγάπη όπως αγαπά τον γείτονα! Για το λόγο αυτό ο Κύριος Ιησούς είπε, «όποιος θέλει να με ακολουθήσει, ας απαρνηθεί τον εαυτό του και να σηκώσει τον σταυρό του και ας με ακολουθεί." Αυτή είναι η ασκητική που πολλοί έχουν περπατήσει από το τέταρτο αιώνα, και ιδιαίτερα στα εδάφη μας, γιατί προέκυψε στην Αίγυπτο και τη Συρία και την επέκτασή της στο Ιράκ και τη Μεσοποταμία και το Ιράν προς την Άπω Ανατολή και στη συνέχεια, στη Μικρά Ασία, την Τουρκία και την Ελλάδα.

Τι καλό είναι αυτός ο ασκητικός τρόπος για τον κόσμο;

Ο μοναχός καθαρίζει τον εαυτό του αλλά καθαρίζει και το περιβάλλον του! Διότι όταν η χάρη του Θεού «εισέλθει» και «εγκατασταθεί» σε ένα πρόσωπο, και όταν γεμίζει η καρδιά του ανθρώπου αυτού με την αγάπη του Χριστού τότε ξεχειλίζει αυτή η αγάπη έξω προς τους άλλους. Με την ιερή αυτή ασκητική αλλάζει το περιβάλλον του ο ασκητής και χτίζει γύρω από τον εαυτό του έναν ολόκληρο κόσμο με αγάπη και με την αγιοσύνη που αποκτά με την άσκηση αυτή, σκεπάζει όλο το κόσμο! Αυτό είναι αυτό που χρειαζόμαστε σήμερα και πάντα, έτσι ώστε όλος ο κόσμος να μην εμπίπτει στην αμαρτία και στην ειδωλολατρία ! Δηλαδή, λατρεία στα πάθη τους και σε όλα τα υλικά πράγματα, ιδίως της διαφθοράς και της σαρκολατρείας. Είναι άμεση πνευματική ανάγκη ο κόσμος λατρεύει το ζωντανό Θεό που αναφέρεται στο Ευαγγέλιο και σήμερα, όπως όταν αναφέρεται το Ευαγγέλιο στον Προφήτη Ηλία και τον Ιωάννη τον Βαπτιστή. Δηλαδή το πώς ο άνθρωπος μπορεί να αγιάζει!!

Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο Γέροντας Ισαάκ περπάτησε! Εκείνοι που τον έζησαν το γνωρίζουν αυτό, τα αδέλφια του που είναι παρόντες εδώ σήμερα. Από τη νεαρή του ηλικία , ποθούσε την ησυχία και έφυγε από το σπίτι του στην έρημο, όπου θα μπορούσε να είναι μόνος με τον Θεό και να γεμίσει με το Άγιο Πνεύμα Του. Αυτός ήταν ο σκοπός του και με τον οποίο μπήκε στην ασκητική ζωή και με το σκοπό αυτό είχε μεγαλώσει. Ο Θεός ήθελε να τον πάει στο Μοναστήρι του Balamand και από εκεί σε αυτό το Μοναστήρι της Παναγίας της Χαματούρας και στη συνέχεια στο Άγιον Όρος όπου και τελείωσε τη ζωή του στην ειρήνη και μετάνοια.

Ο πατέρας Ισαάκ ήταν σκληρός με τον εαυτό του, ήταν επίμονος και προσεκτικός στην άσκηση των πνευματικών του καθηκόντων για να είναι αρεστός με το Θεό και να ζει βάσει πάντα των εντολών Του. Ανέθρεψε και τους μαθητές του με αυτόν τον τρόπο, ακριβώς όπως και ο ίδιος ασκήθηκε με βάσει την Άγια Παράδοση του Αγίου Όρους. Ήταν μια γενναία προσωπικότητα και θαρραλέος άνθρωπος που μιλούσε πάντα για την αλήθεια και δεν φοβούνται τίποτα .

Αυτός ο τρόπος ζωής απαιτεί τόλμη. Αυτό το θάρρος μπορεί να προέλθει μόνο από τον Θεό, διότι ο άνθρωπος είναι αδύναμος και φοβισμένος από τη φύση του. Ωστόσο ο Γέροντας Ισαάκ ο Αθωνίτης δεν ήταν φοβισμένος επειδή ήταν ένας άνθρωπος που έκανε μεγάλη προσπάθεια στη άσκηση για τον εαυτό του και ο Θεός του έδωσε αυτή την εξουσία. Για το λόγο αυτό η μνήμη του παραμένει βαθιά σε όλους εκείνους που τον ήξεραν. Ο πατέρας Ισαάκ αποτελεί μια ζωντανή αδιάψευστη μαρτυρία ότι ο Θεός είναι το μόνο απαραίτητο πράγμα στη ζωή ενός ανθρώπου. Αυτός ο κόσμος και τα υλικά πράγματα που έχει όπως το φαγητό και ποτό, κανένα από αυτά δεν είναι απαραίτητα, αλλά μόνο ο Θεός είναι αρκετό για εμάς. Αυτή ήταν η μαρτυρία του Γέροντα Ισαάκ. Δεν ήταν που συνδέονται με αυτόν τον κόσμο. Έδειξε με τη αγία ζωή του σε όλους μας ότι ο κόσμος δεν αρκεί για να είμαστε ευτυχισμένοι αληθινά και ότι υπάρχει αιώνια ζωή με τον Ιησού Χριστό και μας περιμένει όλους μας, Αμήν.

Σχόλιο μεταφραστή: ο Γέροντας Ισαάκ ήταν μια πνευματική τροφός για όλους, όχι μόνο για τα πνευματικοπαίδια Του αλλά και για όλους όσους Τον πλησίαζαν και με πνευματική αγάπη και αρχοντιά πλησίαζε την ανθρώπινη ψυχή παρηγορώντας της και καθοδηγώντας την απλανώς χωρίς να προτάσσει το δικό του θέλημα, αλλά πάντα το θέλημα του Θεού που έτσι κι αλλιώς σε Εκείνον ανήκει η κάθε ψυχή προσέχοντας επιμελώς να μη αγαπήσει ο άνθρωπος τον Γέροντα πάνω από το Θεό…

Την ευχή Του να έχουμε όλοι …

Δεν υπάρχουν σχόλια: