Εκτός από τις γνώμες πού εκθέσαμε προηγουμένως, είναι ολοφάνερο ότι υπάρχει και ένας άλλος λόγος, για τον όποιο οι πονηρές δυνάμεις ονομάζονται «αρχές» και «εξουσίες». Ασφαλώς, γιατί ασκούν την κυριαρχία και την εξουσία τους πάνω σε διάφορους λαούς. Ονομάζονται επίσης έτσι, διότι έχουν κάτω από τις διαταγές τους πνεύματα και δαίμονες κατώτερης βαθμίδας. Από τον Ευαγγέλιο μαθαίνουμε ότι αυτοί είναι «λεγεών» (Λουκ. 8, 30).
Πράγματι, δεν θα μπορούσαν να λέγονται «κυριότητες», αν δεν είχαν κάποιον στον όποιο να επιβάλουν την κυριαρχία τους. Αν δεν υπήρχε δηλαδή κάποιος πάνω στον όποιο θα μπορούσαν να δείξουν την υπεροχή τους. Ή βλασφημία των Φαρισαίων, πού μας αναφέρει τον Ευαγγέλιο, ρίχνει φως σ' αυτή την αλήθεια: «Μερικοί όμως από' αυτούς είπαν πώς, με την δύναμη τού άρχοντα των δαιμόνων, βγάζει τα δαιμόνια» (Λουκ. 11, 15).
Αλλού διαβάζουμε την ονομασία «κοσμοκράτορες τού σκότους» (Έφεσ. 6, 12). Ένας άλλος δαίμονας χαρακτηρίζεται σαν «άρχοντας τού κόσμου» (Ίωάν. 4, 30). Ό απόστολος Παύλος μάς διαβεβαιώνει ότι, αυτές οι ταξικές διαφοροποιήσεις των δαιμόνων, θα εξαφανιστούν μια μέρα, όταν τα πάντα θα υποταχθούν στον Χριστό: «'Ύστερα», λέει, «θα έρθει τον τέλος, όταν ό Χριστός, έχοντας καταργήσει κάθε αρχή και κάθε εξουσία και δύναμη, θα παραδώσει την βασιλεία στον Θεό και Πατέρα» (Α' Κορ. 15, 24). Πράγμα πού μπορεί να συμβεί μόνο όταν ξεφύγουν από την δαιμονική κυριαρχία εκείνοι, πάνω στους όποιους οι δαίμονες ασκούν κατά τον «νύν αιώνα», την δύναμή τους, τον κράτος τους και την ηγεμονία τους.
ΒΙΒΛΙΟΓ. Β ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ ΑΒΒΑ ΚΑΣΣΙΑΝΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΑΒΒΑ ΣΕΡΗΝΟ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου