Με την Χάρι τού Θεού ή Ιερά Μονή μας προέβη στην έκδοση και τού Β' Τόμου τού μνημειώδους έργου τού μακαριστού και αγίου Γέροντος π. Ευσεβίου Βίττη• «Βίος και πολιτεία τού δικαίου και πολυάθλου Ιώβ».
Ευχαριστούμε και δοξάζουμε τον Άγιο Θεό για την ευλογία του αυτή. Πιστεύουμε ότι ή βοήθεια και παρηγοριά πού θα λάβη ό λαός τού Θεού από την μελέτη τών χαριτωμένων και άγιοπνευματικών λογίων τού μακαριστού Γέροντος, ό όποιος αναλύει το θεόπνευστο βιβλίο τού «Ιώβ» άρυόμενος από τα προσωπικά του άγια βιώματα, θα είναι πολύ μεγάλη.
Κατωτέρω παραθέτουμε ενδεικτικά αποσπάσματα τού εν λόγω βιβλίου, όπου ό αψευδής λόγος τού Θεού, ερμηνευμένος από τον γνήσιο θεράποντα τού Χριστού π. Ευσέβιο, εξηγεί με μεγάλη ενάργεια την σημερινή επώδυνη πραγματικότητα. Ταυτοχρόνως δείχνει και την οδό προς την λύτρωση.
Ό Θεός μόνος Κύριος της ιστορίας του κόσμου.
«Άνακαλύπτων βαθέα εκ σκότους, εξήγαγε δέ εις φως σκιάν θανάτου. Πλανών εθνη και άπολλύων αυτά, καταστρωννύων έθνη και καθοδηγών αυτά. Διαλλάσσων καρδίας αρχόντων γης, έπλάνησε δε αυτούς εν όδω, ή ουκ ηδεισαν. Ψηλαφήσαισαν σκότος και μη φως, πλανηθείησαν δε ώσπερ ό μεθύων» Ιώβ ιβ' 22-25).
«Όσα βαθιά μες στο σκοτάδι κρύβονται, έξω στο φως τα βγάζει και φανερώνει εκείνα, πού σε θανάτου ήσκιο κρύβονται. Έθνη σε πλάνη οδηγεί και σε καταστροφή και άλλα μεγαλώνει με καθοδήγηση του. Τη φρόνηση παίρνει λαών και ηγεμόνων κι αφήνει να πλανώνται σε δρόμους πού δεν ξέρουν. Όχι σε φώς, μα σε σκοτάδι θα προχωρούν ψηλαφητό σαν μεθυσμένοι, πού έδώ κι εκεί παραπατώντας πάνε».
Πίσω λοιπόν από τα γεγονότα της ιστορίας στέκει ό Θεός. Και στα γεγονότα αυτά διακρίνει ό φωτισμένος νους τού ανθρώπου τα σχέδια του Θεού, βάσει των οποίων κρίνει, κατακρίνει και τιμωρεί ή αμείβει τούς ανθρώπους. Παρόλο όμως ότι προσεγγίζονται σε ένα βαθμό τα σχέδια του Θεού, δεν είναι εντούτοις δυνατόν να είσδυση ό νους του άνθρωπου και στο βάθος τους και στον αριθμό και την έκταση τους και επομένως στην πλήρη κατανόηση τους.
Ανάφερε ό Ιώβ πιο πάνω, ότι ό Θεός καθορίζει τις τύχες ισχυρών προσώπων, ηγεμόνων, αρχόντων, Ιερέων, σοφών ρητόρων και άλλων αντίστοιχων εξεχόντων κοινωνικών παραγόντων. Ό Θεός καθορίζει επίσης και τις τύχες λαών και κοινωνιών. Ή πρόοδος ή ό ξεπεσμός τους είναι έργο Θεού, αλλά φυσικά όχι αυθαίρετα, γιατί αρέσει τάχα στο Θεό «να βασανίζη» τούς ανθρώπους, αλλά βάσει της δικαιοσύνης του, πού με αυτήν έχει καθορίσει τούς νόμους ζωής και συμπεριφοράς του άνθρωπου, ως άτομου και ως ομάδος ατόμων, μικρών ή μεγάλων.
Επειδή όμως οι άνθρωποι ξεφεύγουν από το δρόμο του Θεού, τούς αφαιρεί ό Θεός τη δυνατότητα να σκεφθούν σωστά και να εκτιμήσουν καταστάσεις, σχέδια
και προοπτικές ορθές, με αποτέλεσμα να καταντούν, όπως τους αξίζει, σε διάλυση και καταστροφή...
Είναι χαρακτηριστικός ό τελευταίος στίχος 25, πού περιγράφει λιτά αλλά πολύ χαρακτηριστικά την καταστροφή τόσο των κακών και αφρόνων αρχηγών και ηγεμόνων λαών όσο και των ανθρώπων τούς οποίους αυτοί κυβερνούν. Όλοι καταντούν να ζουν υπό το κράτος της απελπισίας, της απογοητεύσεως, της ελλείψεως προοπτικής και ορθού προσανατολισμού στη ζωή. Μέσα στην αδυναμία και την απαισιοδοξία τους προχωρούν χωρίς φώς σοφίας και πίστεως στο Θεό, παραπατώντας και προχωρώντας από αβεβαιότητα σε αβεβαιότητα, από το κακό στο χειρότερο, από το σφρίγος ζωής στον μαρασμό και τον θάνατο... Τί θλιβερό και ταυτόχρονα φοβερό και αποκαρδιωτικό κατάντημα!...
Θησαυρός των πιστών ό αιώνιος Θεός.
Ό λόγος τού Θεού βοηθάει την ψυχή μας σε συνειδητοποίηση της καταστάσεως της και την οδηγεί στην ταπείνωση και τη συντριβή για την κατάπτωση της και συνεπώς στη μετάνοια για ότι έχει διαπράξει αντίθετα προς το θέλημα τού Κυρίου. Ή μετάνοια πάλι οδηγεί τον άνθρωπο σε απελευθέρωση του από τα πάθη του, και μάλιστα από την προσκόλληση στα γήινα και προσωρινά πράγματα τού κόσμου ετούτου. Ή απελευθέρωση από αυτά επαναφέρει στον άνθρωπο την καθαρά πνευματική θεώρηση τού κόσμου και της εφήμερης ζωής σ' αυτόν τον κόσμο και τη θεώρηση της πορείας στη γη αυτή ως πορείας «εκ της γης προς ουρανό». Ό πραγματικός του θησαυρός είναι τελικά ό ίδιος ό Κύριος [...].
Και μόνον με αύτη την ένωση και κατάσταση στενότατης σχέσεως με τον Κύριο, πού αντικαθιστά τούς γήινους θησαυρούς με τούς ουράνιους, πού θησαυρός μας είναι μόνον ό Κύριος, είναι δυνατόν να υπερνικηθούν τα πάθη μας και όλες οι άτακτες ορμές και
επιθυμίες μας.
Αποτέλεσμα δε αυτής της στροφής από τα γήινα στα ουράνια και από τα κτίσματα στον Κτίστη και Κύριο είναι ή μόνιμη χαρά και εσωτερική ειρήνη, ή πληρότητα και ή ελευθερία, ή βεβαιότητα και ή ασφάλεια και όποια άλλη πνευματική κατάσταση και δωρεά.
Μια άλλη σπουδαία επενέργεια και ένας άλλος πολύ σημαντικός καρπός της μετάνοιας και επιστροφής στο Θεό είναι ή αποτελεσματικότητα της προσευχής. Ή προσευχή τού πιστού θα γίνεται εισακουστή και ή θεία βοήθεια θα είναι πάντα στη διάθεση τού προσευχόμενου άνθρωπου, έστω κι αν ανθρωπίνως τα πράγματα φαίνονται αντίθετα. Ή εισακουόμενη προσευχή είναι σημείο της ευδοκίας τού Θεού...
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΟΣΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΕΤΟΣ 11ΑΡΙΘΜΟΣ 36.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου