ΕΝΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ

Η φήμη του παπά Γεράσιμου του άγιοβασιλειάτη ήταν ξαπλωμένη απ' άκρη σ' άκρη στο  Άγιον  Όρος.  Ασκητικός, βιαστής στα πνευματικά του καθήκοντα, διδακτικός, γλυκόλογος, διακριτικός, με είχε κατακτήσει. Δεν ήταν εγγράμματος.' Η Φιλοκαλία όμως και τα άλλα συγγράμματα των Πατέρων, τον είχαν κάμει φωστήρα.

Κοντά του, στην έρημο του αγίου Βασιλείου όπου ασκήτευε, είχε τρία «καλογέρια» όπως ονομάζουν τούς υποτακτικούς στις σκήτες και τα ερημητήρια του Άγιου Όρους. Τον γερό-Τριαντάφυλλο πού ήταν και σαρκικός του πατέρας, τον π. Ευθύμιο τον Κύπριο, και τον π. Μάξιμο. Όλα καλά του παπά-Γεράσιμου, αλλά κατά τούς Ζηλωτάς Πατέρας, ήταν πλανεμένος. Άνηκε στη χορεία των Κολλυβάδων και των οπαδών της συνεχούς Μεταλήψεως. Μακρακιστή τον ανέβαζαν και τον κατέβαζαν οι πατέρες. Δεν είχαν όμως δίκαιο διότι ό παπά-Γεράσιμος ήταν πραγματικά άγιος άνθρωπος. Νήστευε με όλη του τη συνοδεία ακόμη και το λάδι - μόνο Σαββατοκύριακο το έγεύετο: Όσο για τις Μακρακιστικές θεωρίες, ήτο καθαρά συκοφαντία, διότι ό Ίδιος πολλές φορές μου έλεγε εναντίον του Μακράκη. Εγγράφως μάλιστα τον είχε αποκηρύξει.

Κάθε τόσο για να γίνει δεκτός στους πατέρες έκανε Ορθόδοξες ομολογίες. Πέρασε μαρτυρική ζωή ό ευλογημένος με τις νοοτροπίες των τότε Ζηλωτών πού πότε τον έδέχοντο ως κανονικό και πότε τον έκαναν αποσυνάγωγο. Εγώ δεν συμφωνούσα μαζί τους και στα κρυφά τον είχα πνευματικό.

Κάποια φορά, σαν κι αυτές τις Πασχαλιάτικες ήμερες, γυρίζοντας από τη Μεγάλη Λαύρα του άγιου ' Αθανασίου.

-' Ο Θεός σε έφερε παιδί μου, απ' εδώ. Τα καλογέρια μου λείπουν, πήγαν να δώσουν τα εργόχειρα μας στα Μοναστήρια, για να φέρουν λίγο παξιμάδι. Κάθισε απόψε πού θα λειτουργήσω να μου ψάλλεις.

Δέχτηκα, μια πού είμεθα ολομόναχοι, αλλά την πλήρωσα ακριβά. Ήταν ή εποχή πού ό παπά-Γεράσιμος ήταν αποσυνάγωγος, από τούς πατέρας. ' Ο πάτερ-Νεόφυτος ό Ρουμάνος, περαστικός από τη Σκήτη , άκουσε τις ψαλμωδίες και σκαρφάλωσε στο παράθυρο της Εκκλησίας να δει ποιος ήταν ό ψάλτης.

Δεν πρόλαβα να γυρίσω στην καλύβα μου - ασκήτευα τότε στην άγια Τριάδα του γέρο-Χρύσανθου -στην Άγια Άννα, και το νέο είχε κυκλοφορήσει σ' όλους τούς πατέρας: «Ό Πέτρος συμπροσευχήθηκε με τον Μακρακιστή, τον παπά-Γεράσιμο. 

Ό Πέτρος πρέπει να άποκυρηχθή...»

Ήρθε ή γιορτή της Άγιας Τριάδος. Ολονυκτία στο Εκκλησάκι του γέρο-Χρύσανθου. Πρώτος και καλύτερος, ετοιμάστηκα να αναλάβω το διακόνημά μου: κανονάρχης και βοηθός του δεξιού χορού. Μαζεύτηκαν όλοι οι Ζηλωταί Πατέρες και ή αγρυπνία άρχισε. ' Ο Τυπικάρης, πατήρ ' Αντώνιος ό Μπακάλης όπως τον έλεγαν, ούτε με πλησίασε. Πέρασε όλη ή νύχτα χωρίς να ειπώ ούτε ένα τροπάρι. Όταν τελείωσε ή Λειτουργία τα ξημερώματα, με φώναξαν οι γεροντάδες στο  Αρχονταρίκι.

Δεν θα ξεχάσω το ιεροδικαστήριο πού μου έκαμαν. Πρόεδρος του δικαστηρίου, ό γέρο Χαράλαμπος ό Ταμπάκης, ήταν και πρόεδρος του Συνδέσμου των Ζηλωτών. Ό γέρο- Ιγνάτιος ό Παγίδας, ό Χιώτης, πρώην άγιομακρίτης, ό γέρο- Άνθιμος ό Κατουνιωτάκης φημισμένος για την αρετή του, ό παπά- Άνθιμος ό Σαρήγιαννης, ό παπά-Διονύσιος, και άλλοι πολλοί, όλοι σεβάσμιοι πατέρες. ' Ερωτήσεις και επερωτήσεις."

-        Περαστικός, άγιοι πατέρες, από τον άγιο Βασίλειο, με παρεκάλεσε ό παπά-Γεράσιμος να τον ξελειτουργήσω. Ποίον το κακόν πού έκαμα;

-        Δεν γνωρίζεις ότι ό παπά-Γεράσιμος είναι υπέρ της συνεχούς Μεταλήψεως και είναι Μακρακιστής;

-        Το ότι είναι υπέρ της συνεχούς Μεταλήψεως το γνωρίζω και τον συγχαίρω. 

Διά μακρακιστήν όμως δεν τον γνωρίζω.

Κράτησε ή ανάκρισης αρκετή ώρα. Τελικά επείσθησαν ότι δεν υπήρχε κακή πρόθεσις εκ μέρους μου και μου ζήτησαν να αποκηρύξω τις κακόδοξες πλάνες του παπά-Γεράσιμου και να αναθεματίσω τον Μακράκη.

Άλλος τρόπος δεν υπήρχε διά να αποφύγω την 'Ιερά  Εξέτασιν. Με φώτισε ό Θεός τί να ειπώ διά να γλυτώσω. Γονάτισα εμπρός στους άγιους εκείνους

Γέροντες και είπα: «Ομολογώ και ασπάζομαι όσα ή "Ορθόδοξος Εκκλησία δέχεται και ασπάζεται και αποκηρύττω και αναθεματίζω όσα ή αγία μας  Εκκλησία αποκηρύττει και αναθεματίζει.» Έσκυψα το κεφάλι και ζήτησα συγχώρηση. Ένα «Θεός συγχωρήσει σοι,» ακούστηκε από τα είκοσι στόματα των δικαστών μου και αφού φίλησα τα χέρια τους, το βράδυ στον ' Εσπερινό της Πεντηκοστής ήμουν πρωτοψάλτης.

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΜΟΥ

ΙΕΡΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΒΟΛΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΗΝ ΜΥΡΟΒΟΛΟ ΧΙΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ.

ΑΘΗΝΑ 1990

ΥΠΟ ΤΟΥ ΣΕΒ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΑΣΤΟΡΙΑΣ

Κ.Κ. ΠΕΤΡΟΥ.